Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Πασχίζουν να μας πείσουν ότι οι δυστυχίες μας τελείωσαν και ότι οι θυσίες έπιασαν τόπο. Προσφέροντας ουσιαστικά το λιγότερο που μπορούν αναφορικά με την εργασία και την καταπολέμηση του τεράστιου ποσοστού ανεργίας που έχει πλήξει όλα τα επαγγελματικά στρώματα, δίνοντάς μας να καταλάβουμε ότι από τα στατιστικά στοιχεία και μόνο και όχι από την πραγματικότητα θα φαίνεται κάθε φορά η όποια βελτίωση στα εργασιακά, παρά το γεγονός ότι ΟΑΕΔ και ΕΛΣΤΑΤ παρουσιάζουν μια θλιβερή εικόνα που η κυβέρνηση ωραιοποιεί κατά το δοκούν, οι κυβερνητικοί παράγοντες επείγονται να πάρουν με το μέρος τους, τους πολίτες και δη αυτούς που μέχρι τώρα δεν πείστηκαν από τους δικανικούς λόγους. Οι προσπάθειες που κορυφώθηκαν με την περίφημη φράση Σαμαρά ότι «η κυβέρνηση δεν πάει διακοπές» και συνεχίζονται ακατάπαυστα με τα υποτιθέμενα μέτρα ανακούφισης των πολιτών που δήθεν θα επιφέρουν κοινωνική γαλήνη, όλα αυτά τα επιχειρήματα περί αναπροασαρμογής των μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και η φιλολογία περί «νέας εποχής» στα οικονομικά, το μόνο που προσφέρουν δεν είναι παρά μια τεχνητή αποσυμφόρεση που στοχεύει να εδραιώσει τη ΝΔ στην εξουσία και να μειώσει την ψαλίδα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Προεκλογικά τερτίπια λοιπόν, λίγο πριν την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, λίγο καιρό πριν προκύψει η νέα εκλογική αναμέτρηση γιατί η εποχή των συναινέσεων είναι όνειρο άπιαστο για αθεράπευτα ρομαντικούς και οι συμφωνίες για το καλό της χώρας απλά ουτοπία. Με μια δεινή οικονομική κατάσταση, με έναν πρωθυπουργό που πανηγυρίζει χωρίς θεατές και ακροατές γιατί πολύ απλά όλοι έχουν καταλάβει πως το παιχνίδι είναι στημένο και πως η τρόικα είτε συνεδριάζει εδώ, είτε εκτός Ελλάδας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, η χώρα συνεχίζει να αγκομαχά παρά το γεγονός ότι οι κυβερνώντες βολεύονται πίσω από τις πολιτικές τους αλχημείες.
Το είχα γράψει και πριν από λίγο καιρό, ότι οι εποχές που διανύουμε είναι όχι μόνο πονηρές, αλλά φτωχές από ειλικρίνεια και ανταπόδοση, ειδικά όταν οι αγαθοεργίες ονομάζονται έτσι επειδή υπάρχει το συμφέρον και η ιδιώτευση, επειδή το κάθε τι εξαγοράζεται από τους ισχυρούς έναντι πενιχρού τιμήματος και η προσφορά στους αδύνατους παραείναι προκλητική από όλες τις πλευρές αναφορικά με το είδος τους. Ότι με λίγα λόγια, η εξουσία έχει περάσει στα χέρια των ολίγων και όλοι πλέον προσκυνούν τη μεγαλοκαρδία της εκάστοτε μειοψηφίας, όταν αυτή πετά τα ψίχουλα στους πολλούς με αντάλλαγμα τη γενικευμένη αποδοχή και την υποταγή σε κάθε είδους εντολές. Αυτό που αποκαλούνταν κάποτε Δημοκρατία κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος ενώπιον των ατασθαλιών των ολιγοπωλίων, που πέραν όλων των άλλων εγκλώβισαν τους πολλούς στα αδιέξοδα της αναποφασιστικότητας και των δισταγμών. Με λίγα λόγια, οι αυτόκλητοι σωτήρες του απολυταρχισμού έστειλαν στο ναδίρ τους απανταχόθεν επίδοξους προλετάριους, βαφτίζοντάς τους πρώτα αυτεξούσιους και αφαιρώντας τους μετά με συνοπτικές διαδικασίες την όποια δανεική εξουσία. Αυτά τα ψίχουλα που πετούν στους πολίτες ελπίζουν πως θα τους κάνουν ευγνώμονες απέναντί τους. Είναι αυτό ακριβώς που επιδιώκει ο Αντώνης Σαμαράς και το επιτελείο του: η απαλλαγή από τις διαμαρτυρίες και τις διαδηλώσεις που κάθε φορά ξεκινούν από το Σεπτέμβρη.
Όμως, όπως πάλι είχα τονίσει λίγο πριν το φετινό καλοκαίρι, οι κυβερνώντες βαδίζουν το μοναχικό δρόμο της υποταγής στα ευρωπαϊκά κελεύσματα, ανταλλάσσοντας τα δάνεια με το ξεπούλημα των περιοχών φιλέτων και τη χρηματοδοτική βοήθεια με ολοένα και πιο οδυνηρά μέτρα για τους πολίτες. Είναι ένα ακόμη καλοκαίρι που μένει στην ιστορία ως καλοκαίρι θλίψης και σκεπτικισμού. Όπου και να γυρίσει κανείς το κεφάλι του, θα δει ανθρώπους προβληματισμένους να συζητούν ανελλιπώς για την κρίση και τα αλλεπάλληλα μέτρα που επιβάλλει η τρόικα. Είναι κάτι σαν μνημόσυνο, για μια χώρα που έχει προ πολλού παραδώσει το πνεύμα και που οι πολίτες της ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπους να γλιτώσουν από τον αργό θάνατο.
Σαν τα κοράκια πέφτουν οι ξένοι επενδυτές που παρακολουθούν την κάθοδο των τιμών στις αγοροπωλησίες με ιδιαίτερη προσοχή. Οι επενδύσεις είναι μεγάλες, είτε αφορούν τη βιομηχανία, είτε την πράσινη ενέργεια. Οι εξαγορές προχωρούν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και οι αποκρατικοποιήσεις παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότεροι νέοι άνθρωποι δεν σκέπτονται απλά να μεταναστεύσουν, αλλά ξεκινούν ήδη τα διερευνητικά ταξίδια προς ανεύρεση εργασίας στις ευρωπαϊκές χώρες. Η κατάσταση λοιπόν, είναι κάτι περισσότερο από θλιβερή. Οι όποιοι ωραιοποιημένοι λόγοι επικαλύπτονται από τη δυστυχία στις φτωχογειτονιές γιατί τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα έχουν κάνει από χρόνια τη μπάζα τους. Εκεί ποντάρει ο πρωθυπουργός, σε αυτούς έχει στηρίξει τις ελπίδες της η κυβέρνηση. Γιατί μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Γιατί με τη βοήθεια της εικονικής πειθούς εγκαθιδρύεται η βασιλεία της γενικευμένης σιωπής.