Ώστε λοιπόν, κατά τη γνώμη των «σοφών» της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, οποιαδήποτε συμμορία σκοτώνει ανθρώπους, ή πυρπολεί δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, ή ασκεί τρομοκρατία επί ομάδων του πληθυσμού της χώρας, δεν είναι «εγκληματική οργάνωση», αν δεν έχει ως κίνητρο το οικονομικό όφελος. Πράγματι πρόκειται για ένα σοφίας απαύγασμα, άξιο διεθνούς ενδιαφέροντος.
Οι αντιδράσεις που καταγράφονται στα μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονται στο θέμα της «Χρυσής Αυγής». Αν δηλαδή σε περίπτωση που περάσει ένα τέτοιο νομοθέτημα, περιβεβλημένο μάλιστα με την ισχύ της αναδρομικότητας, όπως το εισηγούνται οι εμπνευστές του, θα λειτουργήσει ως πράξη αμνηστεύσεως των, φυλακισμένων και μη, υποδίκων βουλευτών και άλλων στελεχών του νεοφασιστικού πολιτικού μορφώματος.
Ως συνήθως δηλαδή, οι αντιδράσεις είναι κοντόφθαλμες. Εδράζονται επί κριτηρίων συγκεκριμένης επικαιρότητας. Ενώ το θέμα έχει ευρύτερη και διαχρονικότερη αξία.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι πράγματι πρόκειται για μια προσπάθεια νομικής τερατογονίας.
Αν η «λογική» και η «ηθική» που διαπνέουν τη συγκεκριμένη πρόταση ίσχυαν σε διεθνές επίπεδο, η «Κου Κλουξ Κλαν» στις Ηνωμένες Πολιτείες, που έκαιγε ζωντανούς ανθρώπους επειδή ειχαν μαύρη επιδερμίδα και όχι για να τους πάρει τα χρήματα, δεν ήταν εγκληματική οργάνωση.
Με τα ίδια κριτήρια η δική μας «17 Νοέμβρη» δεν ήταν εγκληματική οργάνωση επειδή σχεδίασε και εκτέλεσε τις δολοφονίες του Μπακογιάννη, του Βρανόπουλου, του Αθανασιάδη και των άλλων θυμάτων της, αλλα μόνον επειδή έκανε και κάποιες ληστείες τραπεζών. Δηλαδή αν δεν έκανε και τις ληστείες, που προσδίδουν την έννοια του οικονομικού οφέλους, θα ήταν; Φιλανθρωπική οργάνωση, ή πολιτικός σχηματισμός;
Στη δεκαετία του ενενήντα μια ομάδα νεαρών, στις περιοχές Βοτανικού και Μεταξουργείου, είχαν συστήσει μια συμμορία που έκανε επιθέσεις εναντίον ομοφυλοφίλων. Το αποκορύφωμα της δράσης τους ήταν ότι έκαψαν ζωντανό έναν άνθρωπο στην οδό Ακομινάτου. Το κίνητρό τους δεν ήταν οικονομικό. Άρα κατά τους σοφούς νομοπαρασκευαστές δεν είναι εγκληματική οργάνωση.
Το ίδιο και εκείνα τα καθάρματα, τα περιβεβλημένα την ιδιότητα του «φιλάθλου», που συγκροτούν συμμορίες και δολοφονούν, πυρπολούν, τρομοκρατούν, δίνουν και «ραντεβού θανάτου» για να σφαχτούν μεταξύ τους, υπό τις ευλογίες κάποιων «παραγόντων» του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού.
Μήπως εκεί που συνεδριάζουν, τα μέλη της νομοπαρασκευαστικής, τους σερβίρετε τίποτε ληγμένα; Διότι, λογική και ηθική εξήγηση για τις εισηγήσεις τους, εγώ τουλάχιστον, δεν βρίσκω.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr
email giorgis@massavetas.gr