Μάλλον πρέπει να πάω να με δει γιατρός. Φαίνεται πως άρχισα να τα χάνω. Ότι εγκαταστάθηκε στο εσωτερικό του κρανίου μου ο χερ Αλτσχάιμερ. Και χάνω την επαφή με κεφάλαια της πολύ πρόσφατης πολιτικής ιστορίας του τόπου μας. Είναι κάτι θλιβερό που το συνειδητοποίησα, όταν άκουσα τους ευάριθμους «ορθόδοξους πασόκους» οίτινες υποδέχθηκαν στο Ζάππειο τον Γιωργάκη Παπανδρέου με το σύνθημα «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά».
Ως τώρα, μέσα στην προφανή άνοιά μου, νόμιζα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση. Και επομένως, συμφώνως προς μια παλιά πολιτική εξίσωση, διδαχθείς από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, «ο λαός στην εξουσία».
Ως τώρα, είχα μείνει με την εντύπωση ότι εκείνος που λύσσαξε να δει το Σαμαρά πρωθυπουργό, εκείνος που του παρέδιδε προθύμως την πρωθυπουργία, πολύ πριν φτάσουμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, Παπανδρέου, Σαμαρά, Καρατζαφέρη, ήταν αυτός ο «Γιώργος» που τώρα τον καλούν να διώξει τη Δεξιά. Δεν είχα ο χαζούλης καταλάβει ότι η σύμπραξη με το Σαμαρά, τον Καρατζαφέρη, η συγκυβέρνηση με το Βορίδη και τον Άδωνι Γεωργιάδη, ήταν συνεπές αντιδεξιό μέτωπο που είχε συγκροτηθεί από αυτόν το «Γιώργο».
Ως τώρα γνώριζα ότι αυτός ήταν ο πρώτος διδάξας τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας. Αυτός ήταν που έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν ώστε να αποκαταστήσει το Σαμαρά πρωθυπουργό, λες και του το χρωστούσε από τα χρόνια που ήταν συγκάτοικοι, ως ανέμελοι «γιγιέδες» φοιτητές στο αμερικανικό πανεπιστήμιο.
Και τι ακριβώς καλείται να κάνει ο Γιωργάκης, ο πολλάκις αυτοκαταργηθείς ως «Γεώργιος Παπανδρέου»; Να γυρίσει, λένε, το Κίνημα, πίσω στις ρίζες του. Πίσω «στις αρχές της 3ης Σεπτέμβρη». Ώρα είναι να τον ακούσουμε να βροντοφωνάζει «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Έξω τώρα, από την ΕΟΚ, των μονοπωλίων». Να επαναφέρει εν ζωή τους «χομεϊνικούς» και τους «κανταφικούς» του «Κινήματος».
Αν εγώ και εσείς που με διαβάζετε δεν έχουμε πάθει ομαδικώς Αλτσχάιμερ, τότε μόνο μία εξήγηση υπάρχει: Οι άνθρωποι αυτοί σίγουρα παίρνουν ληγμένα. Λες και κάποιοι τους χορηγούν ειδική φαρμακευτική αγωγή για να ξεχνάν. Να ξεχνούν πρωτίστως ποιος, κατά την άσκηση της εξουσίας, επί ένα τέταρτο αιώνος, κατάστησε αυτή τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, την οποία οψίμως ξαναθυμήθηκαν, ένα διάτρητο κουρελόχαρτο. Ποιος πρόδωσε τα όνειρα δυο αλλεπάλληλων γενεών. Και ποιος, προσφάτως, έφερε το ΔΝΤ και τα μνημόνια.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr
email giorgis@massavetas.gr