Του Φίλιππου Ζάχαρη (filipposs.zaharis@yahoo.gr)

Η ανεργία και οι απολύσεις έχουν προκαλέσει στην κυριολεξία σοκ στην Ευρώπη. Χιλιάδες εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους και η ανεργία μαστίζει ειδικά τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, το ευρωκοινοβούλιο έχει λάβει κάποια υποστηρικτικά μέτρα. Πράγματι, από το 2007 έως το 2013 διατέθηκαν περισσότερα από 400 εκατομμύρια ευρώ σε δεκάδες χιλιάδες απολυμένους εργαζόμενους για εύρεση νέας εργασίας, επιμόρφωση, αλλά και για να ξεκινήσουν μια καινούρια επιχείρηση. Αυτή η ενίσχυση διατέθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (EΤΠ). Στις 11 Σεπτεμβρίου, η επιτροπή Προϋπολογισμού του ΕΚ ενέκρινε ένα ακόμα πακέτο βοήθειας για τους εργαζομένους τεσσάρων χωρών. Ειδικά για τη χώρα μας, η είδηση παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, με δεδομένο ότι οι απολύσεις είναι χιλιάδες και τα βοηθήματα για τους ανέργους πενιχρά.
Να σημειωθεί εδώ, ότι σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα παραμένει καθηλωμένο κοντά στο υψηλότερο επίπεδό του από τότε που άρχισε η κρίση (27,2% το Μάιο του 2014), ενώ προβλέπεται ότι η ανεργία θα παραμείνει υψηλή (περί το 27%) έως το τέλος του 2015. Η Ελλάδα, αναφέρει η έκθεση, έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε από το 49% στο 71% μεταξύ του τέταρτου τριμήνου του 2007 και του πρώτου τριμήνου του 2014. Επίσης, επισημαίνει ότι η μείωση των πραγματικών μισθών στην Ελλάδα ήταν από τις μεγαλύτερες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (πάνω από 5% ετησίως κατά μέσο όρο από το πρώτο τρίμηνο του 2009).
Μέσα σε επτά χρόνια, ξεκινώντας το 2007, 20 κράτη - μέλη της ΕΕ υπέβαλλαν περισσότερες από 100 αιτήσεις, στις οποίες ζητούσαν από το ΕΤΠ να συγχρηματοδοτήσει περισσότερα από εκατό χιλιάδες προγράμματα για εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους, είτε εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης, είτε εξαιτίας της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Πολλές αιτήσεις σχετίζονταν με απολύσεις στην αυτοκινητοβιομηχανία (22,5% της ενίσχυσης), σε μηχανήματα και εξοπλισμούς (13,5%), στη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, ειδών ένδυσης και κατασκευής υποδημάτων (12%), υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και οι ΤΠΕ (11,6%) και κατασκευές (9,6%).
Η επιτροπή Προϋπολογισμού του ΕΚ, έπειτα από ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες, ενέκρινε βοήθεια προς απολυμένους εργαζόμενους από την Ισπανία, την Ολλανδία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα. Η βοήθεια πάντως, στη χώρα μας, θα πρέπει να συνεχιστεί καθώς, όπως είδαμε, ούτε η ανεργία πέφτει, ούτε καινούργιες θέσεις εργασίας δημιουργούνται. Παρά το γεγονός ότι στην κυβέρνηση ελπίζουν ότι η κατάσταση θα αντιστραφεί, εντούτοις τα δεδομένα δεν είναι και τόσο θετικά. Μιλάμε για μια χώρα όπου το εργασιακό δυναμικό έχει συρρικνωθεί κατά τη διάρκεια της κρίσης και η υπερπροσφορά είναι από τα συνήθη φαινόμενα. Δεν είναι, όμως, μόνο η Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες όπου συμβαίνουν αυτά. Το ποσοστό της ανεργίας στην Ευρωζώνη παρέμεινε στο 11,5%, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat). Τα υψηλότερα βέβαια, ποσοστά ανεργίας έχουν η Ελλάδα με 27,2% (Μάης) και η Ισπανία με 24,5%, ενώ τα χαμηλότερα η Γερμανία και η Αυστρία με 4,9%. Η ανεργία, πάντως, πλήττει περισσότερο τους νέους. Το ποσοστό της ανεργίας τους (κάτω των 25 ετών) διαμορφώθηκε στο 21,7% στην ΕΕ και στο 23,2% στην Ευρωζώνη. Τα υψηλότερα ποσοστά νεανικής ανεργίας έχουν η Ισπανία με 53,8% και η Ελλάδα με 53,1%, ενώ τα χαμηλότερα η Γερμανία με 7,8% και η Αυστρία με 9,3%. Οι ενισχύσεις, λοιπόν, από την επιτροπή Προϋπολογισμού του ΕΚ, είναι από αναγκαίες μέχρι επιβεβλημένες. Τη στιγμή που οι απολυθέντες έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και οι άνεργοι κατά πολύ τα ανεκτά όρια, παρόμοιες αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται σχεδόν η μία μετά την άλλη. Και θα το επαναλάβω: το πρόβλημα δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλα κράτη μέλη, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στο πρόβλημα της ανεργίας. Εν ολίγοις, η ευρωζώνη βρίσκεται προ πολλού σε κρίση και τα κράτη που την απαρτίζουν, θα πρέπει να καταβάλλουν πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αποφύγουν τα χειρότερα. Σε μια Ευρώπη πλέον, όπου η εργασία είναι το ζητούμενο ειδικά στις κεντροευρωπαϊκές χώρες, που δέχονται και το μεγαλύτερο βάρος από το φτωχό ευρωπαϊκό Νότο.