Γράφει ο Γεώργιος Χουτζαίος
Φυσικός- Μαθηματικός
τ. Πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Αθηνών

Ο Προμηθέας, λέει ο Αισχύλος στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του, ανάμεσα στις άλλες τέχνες και τρόπους που σοφίστηκε και δίδαξε στους ανθρώπους, τους έδειξε και τη χρήση των βοτάνων: πώς να τα ανακατεύουν και με αυτά να φροντίζουν πληγές και να θεραπεύουν αρρώστιες.
Η χρήση των βοτάνων είναι τόσο παλιά, ώστε οι πρώτες σχετικές αναφορές και ερμηνείες να είναι ντυμένες με το υλικό του μύθου σε όλους τους λαούς. Στη μυθολογία των Ελλήνων είναι πλήθος οι Θεοί και οι ημίθεοι, οι ήρωες και οι θνητοί γνώστες των βοτάνων. Ο κατ εξοχήν ιατήρας ήταν ο Απόλλωνας, ο ξεχωριστά πρώτος θεραπευτής, αφού σ αυτόν δόθηκε το βοτάνι για κάθε νόσο, η παιώνια. Ο γιος του Ασκληπιός, ύστερα, έφτασε να κατέχει όλα τα μυστικά για τις ρίζες και τους χυμούς των φυτών, όταν όμως θέλησε να νικήσει τον ίδιο το θάνατο τιμωρήθηκε παραδειγματικά.
Η μάγισσα Μήδεια, που με καυκασιανό κρόκο και με άρκενθο βοήθησε τους Αργοναύτες.
Ο δάσκαλος τόσων ηρώων, ο σοφός Κένταυρος Χείρων, άριστος βοτανολόγος, που μας τον θυμίζουν τα φυτά χειρώνιο και κενταύρια πόα.
Ο αργοφονιάς Ερμής, που έσωσε τον Οδυσσέα από τα μάγια της Κίρκης με το μυστηριώδες βότανο μώλυ.
Ο Όμηρος τραγούδησε τη δύναμη πολλών φαρμακοβοτάνων, που άλλους από τους ήρωες του γιάτρεψαν, και από άλλους έδιωξαν τη θλίψη ή τους πότισαν λησμονιά.
Σιγά-σιγά, όμως, ο αποκρυφισμός και η μαγεία υποχωρούν από τα ιερά του Ασκληπιού, μένει η θεραπεία και αρχίζει η Ιατρική με τον Ιπποκράτη. Η βοτανοθεραπεία εδραιώνεται με τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη.
Καθώς ο κόσμος βγαίνει από το μύθο για να μπει στην ιστορία, το έργο των αρχαίων γιατρών, εμπλουτισμένο, γίνεται υπόθεση μιας μακράς σειράς από θεραπευτές, φαρμακοτρίφτες, βοτανοσυλλέκτες και πρακτικούς εμπειρικούς, που η αρωγή τους φτάνει χρονικά έως τις παρυφές της λεγόμενης κλασικής, σύγχρονης ιατρικής επιστήμης. Της επιστήμης που μέχρι χθες τους αντιμετώπιζε εχθρικά, αλλά που σήμερα τους αποδίδει την οφειλόμενη αναγνώριση και αφουγκράζεται τις συμβουλές του μύθου τους...
Σήμερα, η βοτανοθεραπεία (ομοιοπαθητική ιατρική) αποτελεί και αυτή κομμάτι της εκ νέου ανακάλυψης και επανασύνδεσης με το παρελθόν, με αυτό που υπήρξαμε, καθώς συνειδητοποιούμε πως θα ήταν ένα είδος άτεγκτου και ζηλότυπου μονοθεϊσμού η προσκόλληση στην ιδέα της κλασικής ιατρικής ως μοναδικής πρότασης- απάντησης στον ανθρώπινο πόνο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1)Σταματία Μαρκέτου: «Εισαγωγή: Βοτάνια κα αποστάγματα»- Εφημερίδα «Καθημερινή» (Επτά ημέρες) 26/9/2001
2) Π. Σεραΐδη: «Φυτά της Λέσβου»- Μυτιλήνη 2000
3)Π. Σεραΐδη Γ. Χουτζαίου: «Συμβολή στη μελέτη της χλωρίδας της νήσου Λέσβου» - Ανέκδοτη μελέτη- Μυτιλήνη 1981.
4)Γ. Χουτζαίου: «Μαθήματα Βοτανολογίας» - Μυτιλήνη 1990