Μέσα στη μαυρίλα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, καθώς έψαχνα στο διαδίκτυο, έπεσα ξώφαλτσα στην περίπτωση ενός ελληνικού χωριού. Μιας μικρής κοινότητας στο νομό Μαγνησίας. Και ξαφνικά ανακάλυψα τον παράδεισο της πολιτικής. Στην ορθή αποστολή της. Όπου ο πολιτικός, ήγουν ο πλέον του απλού πολίτη με τα κοινά ασχολούμενος, πρέπει να έχει και όραμα αλλά και ικανότητα να το κάνει πράξη.
Και τι πράξη. Αιολικό πάρκο, που πουλάει ρεύμα στη ΔΕΗ εξασφαλίζοντας ένα καλό εισόδημα στο χωριό. Τρία οργανωμένα κτηνοτροφικά πάρκα. Υπερσύγχρονο βιολογικό σφαγείο. Περιβαλλοντικό και πολιτιστικό πάρκο 240 στρεμμάτων. Καταφύγιο θηραμάτων. Και τώρα, σε συνεργασία με το ΤΕΙ Κοζάνης, ετοιμάζουν και σύστημα τηλεθέρμανσης, για όλο το χωριό, με καύσιμο βιομάζας. Από τις κοπριές των ζωντανών και τα ξερά φύλλα.
Κι όλα αυτά σε ένα ορεινό χωριό όπου οι άνθρωποι ήταν παραδοσιακά κτηνοτρόφοι. Και παραμένουν κτηνοτρόφοι. Αλλά με σύγχρονες μεθόδους.
Όσοι, όπως ελόγου μου καταγόμαστε από τσομπαναραίους, ξέρουμε πόσο δύσκολο εγχείρημα είναι να μάθεις «καινούργιες περπατησιές σε παλιά γαϊδούρια». Δύσκολο, ναι. Γιατί τσινάνε σαν τσαμούζες όταν πας να τους αλλάξεις τον τρόπο της ζωής τους. Αδύνατο, όχι. Γιατί αν τους πείσεις ότι είσαι καθάριος, ότι παλεύεις πράγματι για την προκοπή όλων και όχι για την πάρτη σου ή για τους «δικούς σου», γίνονται αγκωνάρια για να κτιστεί ένα καλύτερο αύριο.
Και το πέτυχαν, αυτό στην Ανάβρα. Το ζουν ήδη το καλύτερο αύριο. Με τα παιδιά τους να μένουν στο χωριό. Με τον πληθυσμό αντί να συρρικνώνεται να αβγατίζει. Με ένα εισόδημα που κάνει τον εμπνευσμένο κοινοτάρχη τους Δημήτρη Τσουκαλά, να είναι από τους ...φτωχούς του χωριού, με τη σύνταξη των 2500 ευρώ από τη ΔΕΗ.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί οι άνθρωποι είδαν τα πρώτα χειροπιαστά δείγματα και πίστεψαν στο όραμα. Όπως πίστεψαν και οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας μπροστά τους σοβαρά συγκροτημένους φακέλους προτάσεων, από μια κοινότητα επτακοσίων ψυχών. Και άνοιξαν τα πουγκιά τους.
Όσο και να τον ελεεινολογούν οι εξυπνάκηδες, ετούτος ο λαός, όταν πιστεύει, είναι ικανός και για τα μεγάλα και για τα ωραία.
Σε τούτους τους δύσκολους καιρούς, χρειαζόμαστε περισσότερη ...Αναβράζουσα πολιτική. Περισσότερη ουσία. Περισσότερα «παρακατιανά» έργα, από μεγάλα λόγια. Περισσότερους σύγχρονους κτηνοτρόφους από στρατιές ανεπάγγελτων πτυχιούχων «διοίκησης επιχειρήσεων».





Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr