Α μέρος - Στο μεγάλο δάσκαλο Κλεάνθη Παλαιολόγο ήταν αφιερωμένη η συνεστίαση που πραγματοποίησε ο Ροταριανός Όμιλος Μυτιλήνης. Έγιναν αναφορές στη ζωή, το έργο, τη δράση του Κλεάνθη Παλαιολόγου, καθώς και κρίσεις ανθρώπων των λεσβιακών γραμμάτων.
Ο τ. διδάσκαλος Παρθένης Αλβανός, ήταν ο ομιλητής της βραδιάς, γλαφυρός, πάρα πολύ κατατοπιστικός, ερεύνησε όλες τις πτυχές του Λέσβιου μεγάλου ανδρός, κατά πρώτον αυτό που τον χαρακτήριζε και ήταν το κέντρο της ζωής του, ο αθλητισμός, η Γυμναστική και το μνημειώδες έργο που άφησε στη νέα ελληνική γενιά, όπως και για την πνευματική του προσφορά, που ήταν κι αυτή πολύ σπουδαία. Η ομιλία αρχίζει ως εξής, όπως και η προβολή φωτογραφιών από τη ζωή και το έργο του Κλεάνθη Παλαιολόγου.
Έχω τη μεγάλη τιμή, μετά από παράκληση του παθιασμένου και καταξιωμένου προέδρου του ΡΟΜ Σπ. Καρδακάρη να σας παρουσιάσω τη ζωή και το έργο ενός εκλεκτού τέκνου της Λέσβου και η επιλογή έγινε αβίαστα «Κλεάνθης Παλαιολόγος, ο Γεροπλάτανος της Λεσβιακής Άνοιξης»
Αρχικά θ αναφερθώ στα βιογραφικά του και στη συνέχεια στο συγγραφικό του έργο και την προσφορά στον αθλητισμό και στα γράμματα.
Ο Κλεάνθης Παλαιολόγος γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 11/11/1902 και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Πατέρας του ήταν ο παπα-Παλαιολόγος ή παπα-χαστάς. Σε ηλικία 18 ετών κατετάγη στο στρατό και υπηρέτησε στην εκστρατεία της Μικρασίας σαν λοχίας του Ιππικού. Μετά το τέλος του πολέμου, εγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, πήρε το πτυχίο του, ενώ παράλληλα φοιτούσε και στο Διδασκαλείο Γυμναστικής απ όπου απεφοίτησε το έτος 1926 και διορίστηκε καθηγητής Γυμναστικής στο Πρακτικό Λύκειο Μυτιλήνης. Εκεί υπηρέτησε μέχρι το έτος 1929 εκδηλώνοντας πολλαπλή δραστηριότητα στην οργάνωση σχολικών γυμναστικών επιδείξεων, στην ίδρυση και ανάπτυξη του Λεσβιακού Αθλητισμού, στίβου, κολύμβησης και ποδοσφαίρου, συνέβαλλε δε στην εξάπλωση του Προσκοπισμού στο νησί. Το Υπουργείο Παιδείας εκτιμώντας αυτή του τη δραστηριότητα, τον έστειλε με κρατική υποτροφία στη Βασιλική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής της Βουδαπέστης, όπου έκανε με επιτυχία τις μεταπτυχιακές του σπουδές. Εκεί γνωρίζεται με τον Ούγγρο προπονητή στίβου Όττο Σίμιτσεκ, ο οποίος ήλθε στην Ελλάδα ως προπονητής και οι δύο άνδρες είχαν πεντακονταετή φιλία και συνεργασία. Μετά απεστάλη με κρατική υποτροφία στην Ανώτατη Σχολή Αθλητισμού του Βερολίνου για 6 μήνες, όπου ολοκληρώνονται οι μεταπτυχιακές του σπουδές. Επέστρεψε στην Ελλάδα και τοποθετήθηκε ως καθηγητής στην Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής, όπου υπηρέτησε σαν Υποδιευθυντής και τέλος ως Διευθυντής μέχρι το 1963 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Εν τω μεταξύ είχε παντρευτεί την Αγλαΐα Αναγνωστοπούλου τη μεγάλη του αγάπη και απέκτησε ένα γιο τον Άγγελο.
Ήταν επί 15 χρόνια μέλος του Σ.Ε.Γ.Α.Σ., μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Προπονητών Στίβου, ιδρυτικό μέλος και μόνιμος ομιλητής της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας και Αντιπρόεδρός της κατά την τελευταία 10ετία της θητείας του ως το 1986, συνάμα δε και διάπυρος κήρυκας της Ολυμπιακής Ιδέας. Ήταν επί 10 χρόνια Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Ομοσπονδίας, Προπονητής Αθλητισμού και μέλος της Αμερικανικής Φυσικής Αγωγής. Ακάματος προπονητής ποδοσφαίρου, κολύμβησης και στίβου σε πολλούς αθλητικούς συλλόγους και σε εθνικές ομάδες.
Διακρίσεις που του δόθηκαν
Τιμήθηκε:
-Από την Ελληνική Πολιτεία με το παράσημο του Φοίνικα
-Από την Πανεπιστημιακή Σχολή Φυσικής Αγωγής της Βουδαπέστης με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα.
- Από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή με τα ανώτατα διάσημα
- Με το παράσημο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής «Χάλκινο Ολυμπιακή Διακρίσεων»
- Με το παράσημο του σώματος Ελλήνων Προσκόπων για τις πολυετείς υπηρεσίες του στον Προσκοπισμό
- Με το χρυσό μετάλλιο της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας για την 20ετή προσφορά του ως οργανωτού των 40 Διεθνών και Ελληνικών Συνόδων της
- Με το χρυσό μετάλλιο του ΣΕΓΑΣ για την πολυετή προσφορά του στον Ελληνικό Αθλητισμό
- Με το χρυσό μετάλλιο του Πανελλήνιου Συλ. Αθλητικού Τύπου
- Έπαινος λογοτεχνίας της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημά του «ΝΤΑΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ»
Η πνευματική του δραστηριότητα: Έγραψε 18 βιβλία σχετικά με τον αθλητισμό, δημοσίευσε εκατοντάδες άρθρα και συνεργασίες σε εφημερίδες και περιοδικά, πολλά από τα οποία αναδημοσιεύτηκαν σε ειδικά περιοδικά στην Ευρώπη.
Βιβλία για τον αθλητισμό: «Οι δρόμοι ταχύτητος και εμποδίων» «Προπόνηση αθλητών ρίψεις», «Το κολύμπι ως σπορ και ως άθλημα», «Το κολύμπι ως εθνικό αγώνισμα των Ελλήνων», «Ευχάριστη πρωινή γυμναστική», «Το κολύμπι» «Ανάβαση στον Όλυμπο», «Το κολύμπι για όλους», «Ιστορία των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων», «Ολυμπία Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αρχαιότητα», «Από τους θρύλους της Ολυμπίας», «Μιχάλης Δόρυλας», «Ο αθλητής, ο επιστήμων, ο Άνθρωπος», «Η ιστορία του Ελλην. Αθλητισμού», Η πνευματικότητα του Αθλητή», «Ιστορία της Ελλην. Επιτροπής Αγώνων».

«ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΕΡΓΑ»
Το 1971 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, το μυθιστόρημα «Νταή Παναγιώτης». Δέκα χρόνια αργότερα το 1981 κυκλοφορεί το μυθιστόρημα «Το λιονταράκι», όπου μας μεταφέρει στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στις παραμονές του ξεσηκωμού του 1821.
Το τρίτο λογοτεχνικό βιβλίο του ήταν το «Γλαρόνι», είναι μια συλλογή δεκαεπτά διηγημάτων και 36 χρονογραφημάτων του. Οι διηγήσεις πάλλονται από ζωντάνια και παιγνιώδη ζωηρότητα, έχουν νοσταλγία, μεράκι, ζεστασιά, γαλήνη ψυχής. «Αναμνήσεις που κρατούν αναμμένη τη φωτόχαρη λαμπάδα μιας περασμένης ανεπίστρεπτης εποχής», λέει ο Μήτσος Τσιάμης.
Άλλα διηγήματά του από τα ωραιότερα που έχουν γραφεί ποτέ, είναι με τον τίτλο «Πόσο κρατά ένα κιχ» και «Σουσουρλάς». Με το κλείσιμο του κύκλου ζωής του, ο Κλεάνθης Παλαιολόγος, θα αναστατώσει. Ένα από τα τελευταία του διηγήματα το «Εις τας Πάτρας» όπου δημοσιεύτηκε στα «Αιολικά Φύλλα», όπως και το τελευταίο του «Καπετάν Βίρας». Ο Κλεάνθης Παλαιολόγος απεβίωσε στις 25/8/1990, αφήνοντας ένα συγγραφικό έργο, που οι προεκτάσεις του δεν έχουν ακόμη αξιοποιηθεί.
Ο Μίλτης Παρασκευαΐδης θα γράψει: «Παραδοσιακός σε όλα τα πεζογραφήματά του και αντίθετος με τους υπερμοντερνισμούς, τους σνομπισμούς, ρομποτισμούς και κομπιουτερισμούς της «λογοτεχνικής» συγγραφής, απέδειξε ότι είναι αντάξιος συνεχιστής των παραδοσιακών πεζογράφων μας Στράτη Μυριβήλη και Κώστα Μάκιστου».
Ο Κλεάνθης Παλαιολόγος υπήρξε ιδρυτής της «Λεσβιακής Παροικίας» και πρόεδρός της από το 1966 1985. Με τη δαπάνη των μελών της για να τιμηθεί το πολύπλευρο έργο του, που τιμά την πόλη και το νησί μας που τον ανέθρεψε, κατασκευάστηκε η μπρούτζινη προτομή του από τη ζωγράφο και γλύπτρια Μαρία Καλλιπολίτου και τοποθετήθηκε σε περίοπτη θέση στο Δημοτικό Κήπο της Μυτιλήνης για να θυμίζει το «Πρυτανείο του Κήπου», όπως είχε ονομάσει το σημείο συγκεντρώσεως της λογοτεχνικής παρέας κάθε καλοκαίρι, η δημοσιογράφος Νίκη Τατά-Χούσου, όπου και απήγγειλε το τελευταίο του ποίημα «Γαλήνη».
Μερικά από τα αξιοπρόσεχτα κείμενα χαρακτηρισμών και ύμνων πνευματικών συντοπιτών μας που διατράνωσαν το θαυμασμό και την αγάπη τους, όπως και τη λύπη τους, για την απώλεια του Κλεάνθη Παλαιολόγου στο τεύχος 116 της «Λεσβιακής Παροικίας»