Μέσον ανανέωσης και εξυγίανσης του δημοσίου βίου
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*

Τίποτα δεν είναι πιο αρνητικό από τη διαφθορά και την αδιαφάνεια. Τίποτα δεν είναι πιο ανησυχητικό από την άμβλυνση των συνειδήσεων και τη χαλάρωση της πολιτικής ηθικής. Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από την απομάκρυνση της πολιτικής από πάγιες ηθικές και πολιτικές αξίες που αποτελούν τις κρηπίδες για το «καλώς πολιτεύεσθαι», το «ευθαρσώς βουλεύεσθαι» και το «εντίμως βιούν» του Ελευθερίου Βενιζέλου. (Βουλή 1914). Πρέπει να επιχειρήσουμε εμείς οι ίδιοι να συγκρουστούμε με τα κακώς κείμενα. Είναι η ώρα της κριτικής και αυτοκριτικής, της κάθαρσης και της αυτοκάθαρσης, είναι η ώρα της οριοθέτησης των σχέσεων και των ρόλων της πολιτικής εξουσίας με την οικονομική εξουσία, η οποία παραθεσμικά και εξωθεσμικά επιχειρεί και πολλές φορές κατορθώνει, να επιβάλλει τις βουλήσεις της, επί της βουλήσεως της λαϊκής κυριαρχίας, η οποία λαϊκή κυριαρχία, στη θεσμοθετημένη έκφρασή της δεν ανθίσταται με το επιβαλλόμενο σθένος, αλλά απεναντίας πολλές φορές κάμπτεται, ενίοτε δε και συμβιβάζεται. Η αναβάθμιση του κοινοβουλευτισμού και εν γένει του δημοσίου βίου θα έλθει εκ των κάτω, από το λαό, με τη γνήσια και αφαλκίδευτη έκφραση της βούλησής του.
Η Αναλογική ανοίγει το δρόμο να μπουν στο δημόσιο βίο, οι χαρισματικοί νέοι του λαού, όσοι έχουν τη σφραγίδα της «δωρεάς», όσοι έχουν το πάθος για προσφορά στον τόπο, το δημόσιο βίο, την πατρίδα. Η αναλογική ενθαρρύνει εκείνους τους πολίτες που οι κατεστημένες δυνάμεις τους φράζουν το δρόμο, παρεμποδίζουν τη σταδιοδρομία τους και την ανέλιξή τους. Έχουμε όλοι μας γνώση και επίγνωση αξιόλογων δυνάμεων του λαού, αξιόλογων κοινωνικών στελεχών, ικανών να υπηρετήσουν τον τόπο. Μονοπωλούν όμως ορισμένοι τα ΜΜΕ , μέσα από τα οποία οι περισσότεροι αποδεικνύουν την ανεπάρκεια και τη μετριότητα. Έχουμε σκεφθεί τι γνώμη σχηματίζουν για πολλούς από μας, πολλοί από εκείνους που μας παρακολουθούν σε σχέση με την ικανότητά μας, την κατάρτισή μας, τη συνέπειά μας για ό,τι λέμε και για ό,τι «διακηρύσσουμε»;
Έχουμε σκεφθεί πώς μας κρίνουν; Έχουμε σκεφθεί επίσης πόσοι ταλαντούχοι νέοι χάνονται στην ανωνυμία τους γιατί δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη πρόσβαση στα ΜΜΕ, ώστε μέσα από αυτά να παρουσιάσουν στο λαό, στην κοινωνία, τις ικανότητές τους, τις αρετές τους, τα όποια προσόντα τους και με βάση αυτά να τους κρίνει και να τους συγκρίνει ο τηλεθεατής ή ο ακροατής και μεταξύ τους; Το έχουμε σκεφθεί αυτό; Έχουμε αντιληφθεί ότι έχει δομηθεί μια νέα οικονομικοπολιτική τάξη, την οποία συγκροτούν κατεστημένες δυνάμεις πολιτικών, επικοινωνιολόγων, τεχνοκρατών κλπ., οι οποίες αποτελούν αδιαπέραστο τείχος των λαϊκών δυνάμεων και ιδιαίτερα των νέων δυνάμεων τις οποίες τεχνηέντως έχουμε περιορίσει και αδρανοποιήσει σε ουδέτερους πολιτικά χώρους και οι οποίες αφοπλισμένες από ιδανικά, οράματα και ελπίδες, τηρούν απέναντι στις κατεστημένες δυνάμεις απαξιωτική και αρνητική στάση;
Συνειδητοποιούμε ότι η παθητικότητα της νεολαίας μας βλάπτει το μέλλον της, βλάπτει το έθνος και τροχοπεδίζει την πρόοδο της κοινωνίας μας; Αντιλαμβανόμαστε ότι, αρνούμενοι να προσφέρουμε διέξοδο σ αυτές τις δυνάμεις, κάποια στιγμή θα προκαλέσουμε την κοινωνική έκρηξη; Γιατί, νομοτελειακά, η κοινωνική δυναμική θα βρει τη διέξοδό της.
Η αντίληψη της αποκλειστικής «ιδιόχρησης» της πολιτικής, δεν μας βοηθά να δούμε ευρύτερα το πολιτικό συμφέρον του τόπου και να ανοίξουμε όλους τους δρόμους στις δυνάμεις του λαού για να υπάρξει ουσιαστική πραγματική ανανέωση. Γιατί, θα το τονίσουμε για πολλοστή φορά, η αληθινή, η γνήσια ανανέωση δεν έρχεται μέσα από λίστες που κατασκευάζονται σε κομματικά εργαστήρια χάριν μικροκομματικών και συντεχνιακών συμφερόντων, αλλά μέσα από την ελεύθερη λαϊκή επιλογή με το σύστημα της απλής αναλογικής. Γιατί σήμερα, τα κόμματα είναι δυστυχώς κόμματα αρχηγοκεντρικού τύπου, χωρίς δημοκρατική διάρθρωση, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες και λειτουργίες οι οποίες, αν υπήρχαν, θα αποτελούσαν στοιχειώδη εγγύηση για αντικειμενικές προκριματικές επιλογές υποψηφίων, όπως συμβαίνει σε πολλά από τα κόμματα της Δυτικής Ευρώπης, από τη δημοκρατική λειτουργία των οποίων τίποτε δεν έχουμε πάρει.
Και δυο λόγια σε σχέση με τη θεσμική θωράκιση της κομματικής λειτουργίας για προβληματισμό και συζήτηση: Μήπως ήρθε η ώρα για τη νομοθετική ρύθμιση της δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας των κομμάτων; Μήπως πρέπει να μας προβληματίσει η «αρχηγική τους λειτουργία» ώστε να αναζητήσουμε τρόπους εφαρμογής των πράγματι δημοκρατικών καταστατικών τους αρχών, οι οποίες όμως, πολύ απέχουν από το να εφαρμόζονται; Μήπως θα πρέπει να αναζητήσουμε αποτελεσματικότερους τρόπους ελέγχου- πέραν εκείνων που έχουμε θεσπίσει- για την οικονομική διαφάνεια και έλεγχο των πηγών χρηματοδότησής τους;
Όλα αυτά θα αποτελούσαν ουσιαστικές προϋποθέσεις αναβάθμισης του πολιτικού κύρους των κομματικών οργανισμών, ως αναγκαίων κυττάρων του κοινοβουλευτικού συστήματος.

* Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής