Η λειτουργία της Μήθυμνας
του Φαίδωνα Θεοφίλου
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Ένα ταξίδι της Ψυχής και του Νου, στο χώρο και στο χρόνο της Μήθυμνας. Της Μήθυμνας του καθενός μας. Ένα ταξίδι στη μαγεία του Μυστικού, που επωάζεται στον ερωτισμό του Φανερού.
Για το μαγευτικό αυτό ταξίδι, γράφουν:
Η Λειτουργία της Μήθυμνας του Φαίδωνα Θεοφίλου είναι μια πραγματική λειτουργία, με ιερό την ίδια τη Φύση, με αρχιερέα τον άνθρωπο και ψάλτες τον έρωτα, το φως, τη θάλασσα, τη νύχτα, τα δέντρα, τις μνήμες, την ηχώ της Ιστορίας, τις εποχές, τα χρώματα... Και λειτουργούμενοι οι αισθήσεις, τα συναισθήματα, η ψυχή, το πνεύμα, το χθες, το παρόν και το αύριο
Σχόλιο στο διαδίκτυο- Σπύρος Δαρσινός- ποιητής
ΗΠΑ- Τενεσή
«Αφετηρία στην πορεία του ποιητή, η πέτρα κι ο άνεμος. Τέρμα, η άπλα και το βύθος της θάλασσας, η εσωτερικότητα της ενιαίας πατρίδας».
Εφημ. Ριζοσπάστης Γιάννης Καραβίδας

«Ένας πίνακας πολυμεγέθης, πολύχρωμος, ζωγραφισμένος πινελιά πινελιά.
Η πατρίδα αναπλάθεται μέσα σε φως».
Περιοδ. Έρευνα- Θεοδόσης Δασκαλόπουλος


Ποιος σκότωσε την Κυρία Σκρουφ;
Mika Waltari
Εκδόσεις Καλέντη

Η αστυνομική νουβέλα Ποιος σκότωσε την κυρία Σκρουφ; -η πρώτη μιας σειράς με ήρωα τον επιθεωρητή Πάλμου- μας γνωρίζει μια άλλη πλευρά του διάσημου Φινλανδού συγγραφέα Mika Waltari. Το βιβλίο γνώρισε μεγάλη εκδοτική επιτυχία και με ανάλογη επιτυχία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, μεταφρασμένο απευθείας από τη φινλανδική γλώσσα.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα βρίσκεται νεκρή στο κρεβάτι της. Αρκετοί άνθρωποι έχουν σοβαρούς λόγους να επιθυμούν το θάνατό της: ο πλέι μπόι ανηψιός της, που ελπίζει να την κληρονομήσει, η καταπιεσμένη ανηψιά της, που θέλει να ζήσει τη ζωή της μακριά από την τυραννική θεία της, ο γιατρός που φροντίζει την υγεία της, ο δικηγόρος που έχει αναλάβει τις υποθέσεις της, ένας τυχοδιώκτης καλλιτέχνης, μια χορεύτρια ελαφρών ηθών, ένας άνθρωπος της εκκλησίας. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο κυνικός επιθεωρητής Πάλμου, ο οποίος, με τη βοήθεια του νεαρού και αφελούς συνεργάτη του, θα καταφέρει να λύσει το γρίφο και ν\' αποδώσει δικαιοσύνη.


Μεσαιωνικοί Οικισμοί Λέσβου
Παναγιώτη Ι. Τσουνά

Τη Λεσβιακή Γραμματεία κοσμεί ένας καινούριος συγγραφέας, που δεν είναι βέβαια αρχαιολόγος ή ιστορικός, όμως παράλληλα με την Ιατρική που σπούδασε και ανάμεσα στα επιστημονικά βιβλία της ειδικότητάς του αυτής, εμπλέκονται και πλήθος ιστοριογεωγραφικά του Νησιού μας, αφού και αυτά τα μελετά με αυξημένο πάντα ενδιαφέρον.
Ερευνά επιτόπια κάθε ύπαρξη θεμελιακών αποξεχασμένων κατασκευών, για να διαπιστώσει με απόλυτη βεβαιότητα, οικιστικές αρχαιότητες και μεθοδικά τις επεξεργάζεται, έχοντας πάντα υπόψη και τη σχετική βιβλιογραφία.
Αποτέλεσμα της όμορφης αυτής ενασχόλησής του είναι το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του μεσαιωνικοί οικισμοί Λέσβου, μια σημαντική, αξιόλογη και μεθοδική εργασία, με πλήθος αποκαλυπτικά στοιχεία, που προβάλλονται με ξεκάθαρες φωτογραφικές συλλήψεις και επισημαίνονται με δική του λεπτομερή απεικονιστική χαρτογράφηση, απόλυτης ακρίβειας και κατατόπισης.
Η περιγραφική επισήμανση των αρχαιολογικών ευρημάτων γίνεται με ζωντανή λογοτεχνική ροή, με παραστατική γλώσσα, με αναγλυφική έκφραση.
Γραμμένο με φλογερή δεξιοτεχνία, με πολύ μεράκι, με πολύμοχθη προσπάθεια το βιβλίο τούτο του Παναγιώτη Τσουνά, αποδεικνύει τον πολυτάλαντο δυναμισμό του, την ερευνητική του μεθοδικότητα, την πλούσια γνωστική εμφόρτησή του.
Ακούραστος, γυρόφερνε κάμπους και βουνοκορφές, περπάτησε μονοπάτια και λιθοστράτες, ανηφόρισε βουνοπλαγιές και καστροτόπια, ψάχνοντας να βρει θεμελιακά κατάλοιπα της μεσαιωνικής περιόδου, να τα φωτογραφίσει, να τα καταγράψει, να τα επισημάνει, ανασύροντάς τα απ\' την αχλή του παρελθόντος, για να μη χαθούν και να μην εξαφανιστούν στην καταβόθρα της λησμονιάς, μια και τούτοι οι θησαυροί του Νησιού μας είναι η πολιτιστική κληρονομιά και η ιστορική μας παρακαταθήκη, καθώς ακούμε το Δουμά να μας ψιθυρίζει πως η αρχαιότητα είναι η αριστοκρατία της ιστορίας.
Η ζωντανή καταγραφή των μεσαιωνικών αυτών οικιστικών λειψάνων κεντρίζει τη φαντασία του αναγνώστη να κρατήσει στη μνήμη την ιστορική ύπαρξη οικισμών του Νησιού μας, που εγκαταλείφτηκαν ύστερα από επιδρομές, από καταπιέσεις και από άλλες δοκιμασίες.
Παθιασμένος λεσβολάτρης ο συγγραφέας, μας κάνει να ελπίζουμε ότι η ένθερμη φιλέρευνη ενασχόλησή του, θα έχει και συνέχεια, με την προσμονή να γνωρίσουμε όλους τους μεσαιωνικούς οικισμούς του Νησιού μας.
Στρατής Μισγίρης
της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών


Στο φως της αγάπης
της Ελπίδας Μολυβιάτου

Μια ποιητική συλλογή της συμπολίτισσάς μας Ελπίδας Μολυβιάτου, με περίσσια ευαισθησία και στίχους που πηγάζουν από βαθιά συναισθήματα, βιώματα.
Μια ευγενική ψυχή, ήρεμη, που αποτυπώνεται στην ποίησή της. Αντλεί σκέψεις από τον πόνο, τα πάθη, αλλά πάντα καταλήγει στην «ελπίδα» της ζωής.
Ο φιλόλογος Ρ. Παπαδέλλης προλογίζοντας το βιβλίο επισημαίνει:
«Δεν έχει τόση σημασία το βάθος της σκέψης ή το μέγεθος του ποιητή,
όσο η διάθεση για ποιητική έκφραση των συναισθημάτων και των εμπειριών, που πλημμυρίζουν την ψυχή του κάθε ευαίσθητου ανθρώπου.
Σ\' αυτή την τελευταία κατηγορία ανήκει και η Ελπίδα Μολυβιάτου, που εδώ και αρκετά χρόνια εκφράζει μέσα από τις σελίδες του Τύπου και σήμερα μέσα από μια ποιητική συλλογή, τον εσωτερικό της κόσμο, τη σοφία που απέκτησε στη διαδρομή της ζωής, τους προβληματισμούς της.
Αποτελεί η ποίησή της μια ειλικρινή έκφραση των ευαισθησιών της σε χαμηλούς τόνους, μια διάθεση επικοινωνίας με τον αναγνώστη της, μια επιθυμία να μοιρασθεί μαζί του τις σκέψεις της, υποδεικνύοντας σε ορισμένες περιπτώσεις τη στάση ζωής που η ίδια θεωρεί ως άξια υιοθέτησης και επομένως ως αναγκαία.
Μπορεί όλες οι φωνές των πουλιών να μην έχουν την ίδια ένταση ή την ίδια μουσικότητα, όμως όλες μαζί συνυφαίνουν τη «συμφωνία της άνοιξης».
Είναι λοιπόν και η φωνή της Ελπίδας Μολυβιάτου μια από αυτές τις αιολικές φωνές, που μας υπενθυμίζουν ότι η ποίηση στο νησί μας δεν είναι υπόθεση μόνο των «κατ επάγγελμα» ποιητών, αλλά όλων των επώνυμων και ανώνυμων, που ο ποιητικός οίστρος εκπηγάζει αυτόματα και αβίαστα από τα βάθη της ψυχής τους».