Εκδόσεις Περίπλους
Διονύσης Βίτσος Νινον Ξανθόπουλου
Τα νεραϊδόφτερα της αγάπης

Εικονογράφηση: Λία Λειβησιανού - Αλεξοπούλου
Σελίδες: 46 Τιμή: 14,00 ευρώ

ΕΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ
Η συγγραφέας, ο εκδότης και όλοι οι συντελεστές του βιβλίου εργάστηκαν αφιλοκερδώς, καθώς οι εισπράξεις από τις πωλήσεις του θα διατεθούν για τις ανάγκες της ΟΜΑΔΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ «Είμαι εδώ» (τηλ. 6944341130),
μια κίνηση εθελοντών, η οποία φιλοδοξεί να «είναι εδώ», όπου υπάρχει: Ανθρώπινος πόνος , Μοναξιά, Ένδεια, Ανάγκη, ανθρώπινης παρουσίας
Βαθιά μες το χρόνο, σε μια κοιλάδα πέρα από τα σύνορα της γης, στην αρχή του τόπου της φαντασίας, εκεί όπου όλα είναι πιθανά, ζούσε ένα καλοκάγαθο ζευγάρι νάνων.
Ένα βράδυ, εκεί που η γυναίκα καθόταν δίπλα στη φωτιά, ξαφνικά, εμφανίστηκε μέσα από τις φλόγες ένα χρυσοπράσινο ξωτικό, πρόθυμο να της χαρίσει «αμύθητα πλούτη, ένα σπίτι όμοιο με παλάτι, τα πιο νόστιμα εδέσματα, μεταξωτά φορέματα και πολύτιμα κοσμήματα».
Όμως εκείνη άλλο ήθελε, διαφορετικό από αυτές τις ανούσιες πολυτέλειες. Ήθελε την ευτυχία αν αποκτούσε ένα παιδί. Μια κόρη.
Το ξωτικό δέχθηκε, αλλά με έναν φρικτό όρο. Να μην της αφήσει το παιδί για πάντα... Να το πάρει στο βασίλειό του, όταν το κοριτσάκι γίνει 18 ετών...
Αισθαντικό αλληγορικό παραμύθι για παιδιά άνω των πέντε ετών, που θέλει να εξοικειώσει την παιδική ψυχή με τον πόνο, που πάντα η ζωή φέρνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, την εναλλαγή του με στιγμές ευτυχίας και χαράς και το χρέος της προσπάθειας για να ξεπεράσει κανείς τις δυσκολίες.

Από τις εκδόσεις «Άγρα»
Γρηγόρης Ζιάκας Τα ελληνικά γράμματα και ο Αριστοτέλης στην αραβική παράδοση.
Είναι γνωστό ότι οι Άραβες κατά την περίοδο της ακμής τους (8ος 13ος μ.Χ. αι.) σημείωσαν υψηλό πολιτισμό, καλλιέργησαν τα γράμματα και τις τέχνες και δημιούργησαν το λεγόμενο «αραβοϊσλαμικό πολιτισμό». Και όταν μιλούμε για «αραβοϊσλαμικό πολιτισμό», πρέπει να έχουμε κατά νου ολόκληρη την επιστήμη του αραβοϊσλαμικού κόσμου, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις θεμελιώδεις αρχές του ελληνικού λόγου και την πνευματική κληρονομιά της αρχαιότητας. Οι επηρεασμένοι από την ελληνική και ελληνιστική σκέψη φιλόσοφοι του Ισλάμ, επέδειξαν γενικά μια εξαιρετική θεωρητική οξύνοια και μια σπάνια ικανότητα για σύνθεση.

Εκδόσεις Καστανιώτη, στη σειρά Μαρτυρίες Βιογραφίες και συγγραφείς τους κ.κ. Γ. Αναστασιάδη, Λ.Α. Ναρ και Χρ. Ράπτη
ΝΙΚΟΛΑ ΣΑΡΚΟΖΙ
«Εγώ, ο εγγονός του Έλληνα»
Ποιο ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση της πολιτικής προσωπικότητας του Νικολά Σαρμοζί η διπλή του καταγωγή από την Ουγγαρία και τη Θεσσαλονίκη;
Και γιατί στην πρώτη του ομιλία μετά την εκλογή του στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας αυτοπροσδιορίζεται ως γιος ενός Ούγγρου και εγγονός ενός Έλληνα; Η αφήγηση της οικογενειακής ιστορίας του Γάλλου προέδρου, μοιάζει με μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα που διατρέχει για τέσσερις αιώνες την Ευρώπη, με ήρωες αφηγητές τον παππού, το Θεσσαλονικιό γιατρό Μπενίκο Μαλλάχ και τον πατέρα, τον Μαγυάροι διαφημιστή Παλ Σαρκοζί (Pal Sarkozy de Nagy Bocsa). Οι Μαλλάχ, οι πρόγονοί του από την πλευρά της μητέρας του, ζούσαν από τον 16ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη και υπήρξαν εξέχοντα μέλη της Ισραηλιτικής Κοινότητας, της μεγάλης αυτής σεφαραδίτικης μητρόπολης των Βαλκανίων. Ήταν ραβίνοι, κοσμηματοπώλες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Η οικογένεια Μαλλάχ ανέδειξε έναν γερουσιαστή, με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου και έναν βουλευτή, με το κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Οι Σαρκοζί ήταν Μαγυάροι ευγενείς και πολεμιστές που αντιστάθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Τα βραβεία για το παιδικό βιβλίο
Εξ ημισείας στην Κατερίνα Πλασσάρα για το βιβλίο της «Η δική μας Λάση» (εκδόσεις μικρή Μίλητος) και στον Αντώνη Δελώνη για το βιβλίο «Αγαπώ μια γάτα, εντάξει;» (εκδόσεις Ψυχογιός) απονεμήθηκε το βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου που αφορά τις εκδόσεις του 2006. Το Βραβείο Εικονογράφησης απονεμήθηκε εξ ημισείας στη Φωτεινή Στεφανίδη για την εικονογράφηση «Κάτι παράξενο απόψε συμβαίνει» (εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη) και στον Πέτρο Μπουλούμπαση για το «Ο Άγιος Βασίλης και το διαβολάκι» (του Πέτρου Χατζόπουλου, εκδόσεις Καστανιώτη). Το βραβείο βιβλίου γνώσεων απονέμεται εξ ημισείας στο Βασίλη Κρεμμυδά για το «Καθημερινές Ιστορίες για τα Καράβια» (εκδόσεις Καλειδοσκόπιο) και στη Νένα Κοκκινάκη για το «Ελληνική Μυθολογία Πώς ξεκίνησε ο Κόσμος» (εκδόσεις Παπαδόπουλος).

Οι Μεσαιωνικοί οικισμοί της Λέσβου
Το Σεπτέμβρη του 1959 μΧ(!), σαν πήγα τρεμάμενος να παρουσιάσω την πτυχιακή μου εργασία στην Ανωτάτη Γεωπονική Αθηνών, πανικοβλήθηκα όταν βρέθηκα στη μέση της ¨αρένας¨, και, σπαθιές, λες κι ήμουνα οχτρός τους, Πρύτανης και Καθηγητάδες, (τότε αλήθεια οι Καθηγητές Πανεπιστημίου είχανε άλλο κύρος κι αξιοπρέπεια), οχυρωμένοι πίσω από τα χοντρά γυαλιά, τη σοφία και τα ασπρισμένα τους μαλλιά, μου στέρνανε και με κατατρυπούσανε. Ζάρωσα, μικρός εγώ κι αδύναμος, κι απάντεχα σχόλια και ερωτήσεις.
Πρώτος μίλησε ο Πρύτανης, και συμφωνήσανε όλοι γιατί κουνήσανε προς τα κάτω το ευρυμαθές κεφάλι τους.
―Σωστοί οι συλλογισμοί και τα αποτελέσματα από τον κ. Καμβυσέλλη, μα κάπου πρωτοτυπεί, και μας βεβαιώνει, πως έχει δουλέψει πολύ για να φέρει εις πέρας την επί πτυχίω διατριβή του. Έχει τόσες κατατοπιστικές κι ενημερωτικές φωτογραφίες, που μας πείθει για την επί τόπου ενασχόλησή του και την ορθότητα των γραφομένων του.
Μου δώσανε το πτυχίο με άριστα, κι ακόμη λίγο να διαφωνήσω εγώ, μαζί τους. Δεν το περίμενα.
Θα θελα να απευθύνω τον ίδιο σχολιασμό, στον αξιέπαινο συγγραφέα, του, σε πολυταλαιπωρημένο τυπογραφειάκι, με πολύ αγώνα εκδοθέντος, και μπράβο τους, βιβλίου, ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΛΕΣΒΟΥ, που πρόσφατα κυκλοφόρησε στον τόπο μας.
Σαν άμεση δράση (λόγω και ειδικότητος) τρέξανε οι δυο φίλοι, και σαν ικανός μελετητής, μας τα παρουσίασε ο Παναγιώτης Τσουνάς, που στ αλήθεια θα χαρώ κι ανυπομονώ να τον γνωρίσω.
Κι η προσφορά του Δημήτρη, πράγματι πολύτιμη. Οι χάρτες είναι τέλειοι.
Και του Στρατή η πνοή γίνεται αισθητή, που χρόνια με επιτυχία σηκώνει βάρη οικογενειακά, και στ αλήθεια με εκπλήσσει, βλέποντάς τον, σελ.97, έτοιμο να σηκώσει, σαν ώριμος έφηβος, όπως δικαίως αρέσκεται να αυτοχαρακτηρίζεται, τον μονόλιθο.
Μου δωσε έναυσμα το βιβλίο τούτο, να επισκεφτώ όσους μπορέσω από τους εφτά και όχι μόνο οικισμούς, που μας περιγράφει. Συμφωνώ μαζί του, πως στα Χωραφέλια, όντως, παλιά υπήρχε κοντά στο Ταξιάρχη ελαιοτριβείο. Αυτή είναι η πληροφόρησή μου.
Η σεμνότητα αυτού του παιδιού με εντυπωσίασε. Δουλεύει, σταχυολογεί, ταξινομεί, καταγράφει, παρουσιάζει, ¨επιτέλεσα, λέει, το έργο μου¨, δεν εμφανίζεται, και χάνεται. Ελπίζω για να συνεχίσει τη προσπάθειά του. Έχει τις ικανότητες. Εξ άλλου, μας το υπόσχεται στον πρόλογό του.
Δεν αναφέρομαι με λεπτομέρειες στο έργο του Παναγιώτη Τσουνά, γιατί φοβάμαι θα επαναλάβω προγενέστερους σχολιαστές.
Χαίρομαι, όλοι θαρρώ χαιρόμαστε, σαν βλέπω καινούργια, αδύναμα μα υγιή φυντάνια να ξεφυτρώνουν στο ολάνθιστο Αιολικό μας περιβόλι. Και να ναι και ζωηρά!
Η ευχή μου μία. Να δυναμώσει, να ανδρωθεί, και να καρποφορήσει σοδιά μεγάλη.
Γιατί μπορεί. Το οσφρίζομαι
Γιώργος Καμβυσέλλης