Μαξίμου, ενταύθα
Καλημέρα
κ. Πρόεδρε
Σύγκριση καφέδων, επειδή «εξ όνυχος...»

Η γκρίνια μας για την ακρίβεια είναι απολύτως δικαιολογημένη. Μόνο που είναι έξω από την πραγματικότητα το να θεωρούμε ότι για την ακρίβεια ευθύνονται μόνον οι κυβερνήσεις ή μόνο το μεγάλο μεταπρατικό κεφάλαιο. Είναι απείρως περισσότεροι οι συμπατριώτες μας που βάζουν το χεράκι τους για να διαμορφώνεται ένα κόστος ζωής από τα πλέον ακριβά της Ευρώπης.
Θα σταθώ σε ένα χαρακτηριστικό και εύγλωττο παράδειγμα. Πολλές φορές στην καθημερινότητά μας αξιολογούμε τα πράγματα με μέτρο σύγκρισης έναν καφέ ή ένα πακέτο τσιγάρα. «Παρτο, φτηνό είναι, όσο κάνει ένας καφές». Ε, αυτό ακριβώς το μέτρο σύγκρισης είναι και μέτρο κρίσης του πόσο ευρέως κερδοσκοπούμε πια σε εθνική κλίμακα, όχι μόνο οι ...αρχιερείς του καπιταλισμού αλλά και τα ... παπαδάκια του.
Είναι φυσικό, για παράδειγμα, να βρίσκεσαι Χριστούγεννα σε μια γερμανική πόλη, με δεδομένο ότι η Γερμανία θεωρείται πολύ πιο ακριβή από την Ελλάδα, λόγω ακριβών εργατικών, και να πληρώνεις έναν «εσπρέσο» μόλις 1,80, με άψογο σέρβις, ενώ στην τελευταία «καφετέρια» στο Κουκάκι -για να μην ανέβουμε κατά Κολωνάκι μεριά- δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσεις λιγότερα από τρία ευρώ;
Όταν την αξία των πραγμάτων τη μετράμε με τον καφέ ή τα τσιγάρα, ή το κουλούρι και τα κάστανα που φαίνεται ότι άρχισαν να έχουν και ...ψήγματα χρυσού, και όλα αυτά, που δεν είναι δα πεδίο δράσης, του μεγάλου και μονοπωλιακού κεφαλαίου, έχουν παράλογες τιμές, πως φανταζόμαστε ότι και οι άλλοι δεν θα κάνουν το ίδιο;
Έλα μωρέ, πόσο κάνει, ίσα με πέντε καφεδάκια. Ναι, αλλά τι καφεδάκια; Της λογικής ή της παράλογα διαμορφωμένης τιμής;
Αυτό που λένε οι οικονομολόγοι «πληθωριστική ψυχολογία» από κάτι τέτοια διαμορφώνεται. Και βέβαια το φαινόμενο δεν εκδηλώνεται μόνο σε επίπεδο καφέ ή κουλουριού. Με την ίδια λογική λειτουργούν και όσοι διακινούν είδη πρώτης ανάγκης με αυξημένη εποχική ζήτηση.
Ατυχώς ποτέ δεν είχαμε σοβαρό καταναλωτικό κίνημα για να αντισταθούμε οι ίδιοι σε όλους αυτούς που τόσο προκλητικά αισχροκερδούν, αφού οι επίσημες αρχές, παρά τους διατυμπανιζόμενους ελέγχους, ποτέ δεν κατάφεραν ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr