Αυτή την προσπάθεια επιστροφής στις πιο μαύρες σελίδες της πολιτικής μας ιστορίας, σε εκείνα που ζήσαμε το 1965 και τα οποία «νομιμοποίησαν» ηθικώς τη δικτατορία των συνταγματαρχών σε ένα τμήμα της κοινής γνώμης, ως «καθαρτήρια διαδικασία» απέναντι στο διάχυτο κλίμα «φαυλότητας», φοβάμαι ότι θα την πληρώσουμε ακριβά. Όχι, δεν φοβάμαι νέα δικτατορία. Αλλα ότι θα δούμε τους νεοφασίστες να εκτοξεύονται σε ακόμη μεγαλύτερα ύψη. Επειδή ένα τμήμα των ψηφοφόρων δεν θα νοιαστεί ποια «καταγγελία» για «εξαγορά» βουλευτών είναι πιο σοβαρή από την άλλη. Αλλά θα βάλει σε ένα σακί σιχαμάρας το «σάπιο σύστημα».

Υπάρχει δυστυχώς, σε αυτή την ιστορία, στην οποία σύρεται ο πολιτικός μας κόσμος, ως απότοκο κάποιων δημοσιευμάτων της ψευδώνυμης «Αυριανής», κάτι καινοφανές και αποκαρδιωτικό. Το να λειτουργούν συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ αυριανισμού και ενός κόμματος της Αριστεράς με προέκταση τον αριστεροφάγο ψεκασμένο αρχηγό των ΑΝΕΛ.

Στην ως τώρα πορεία της Αριστεράς, σε όλη τη διαδρομή της μεταπολίτευσης, υπήρχε ένα σταθερό σημείο. Είτε το ΚΚΕ, είτε το ΚΚΕ Εσωτερικού και μετέπειτα ΕΑΡ, είτε ο μεγάλος «Συνασπισμός» είτε ο μικρότερος, ΠΟΤΕ δεν συμπορεύτηκαν με την «Αυριανή» και τον «αυριανισμό». Ποτέ δεν πλατσούρισαν στη λάσπη και τα κόπρανα του χοιροστασίου του Ταύρου. Ποτέ δεν αναπαρήγαγαν τα κατασκευάσματα των ποικιλώνυμων μέσων ενημέρωσης που κατά καιρούς έχει στήσει ο Γιώργος Κουρής. Ήταν πάντοτε, σταθερώς, απέναντι στον αυριανισμό και τα υποπροϊόντα του.

Είναι πράγματι θλιβερό να σύρεται ένα κόμμα της Αριστεράς πίσω από τη νέα «Αυριανή»  και από την ...εγκυρότητα του Αιμίλιου Λιάτσου. Αυτού που παρουσίαζε το «ειδησεογραφικό δελτίο» κουτσομπολιού για κυράτσες, με θέματα που περιστρέφονταν περί το βρακί κάθε «τηλεπερσόνας». Που μετέπειτα υπηρέτησε τη συγκυβέρνηση των μνημονίων, όταν του πρόσφερε διευθυντική θέση στην ΕΡΤ, με ανάλογο μισθό.

Ώστε μπορώ εγώ να βγω και να πω ότι π.χ. «ο Σκουρλέτης τα πιάνει από ισχυρούς επιχειρηματίες» και να «καθαρίσω» δηλώνοντας ότι «η πηγή μου είναι αξιόπιστη», αλλα δεν μπορώ να την αποκαλύψω γιατί «σέβομαι το δημοσιογραφικό απόρρητο»; Και νομιμοποιείται οιοδήποτε κόμμα να χαράζει πολιτική στηριζόμενο σε μια τέτοια «αποκάλυψη» μου;

Δεν το είπε ο Μαρξ. Το λένε οι απλοί άνθρωποι: Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες. Σκέψου όταν ανακατεύεται με τα λύματα των χοίρων της δημοσιογραφίας.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr