-Στο κόκκινο βρίσκονται οι σχέσεις των εργοληπτριών εταιρειών με τις οικονομικές υπηρεσίες του δήμου Λέσβου, καθώς κανένας λογαριασμός δεν πληρώνεται, κανένα ένταλμα δεν κόβεται για τις εκτελεσθείσες εργασίες στο σύνολο των έργων που εκτελούνται στον δήμο μας. Μια υπάλληλος όλη κι όλη στην υπηρεσία, η οποία βρίσκεται και σε αναρρωτική άδεια, αλλά κυρίως η δυστοκία που επικρατεί στην πληρωμή των εργολάβων, για άγνωστους ή καλύτερα «κρυφούς» λόγους, έχει οδηγήσει σε όξυνση, που πολύ φοβούμαστε ότι θα καταλήξει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, σε διακοπή εργασιών, απώλεια πόρων και στην κληρονομιά ημιτελών έργων.

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν και εμπιστευτικά προειδοποιητικά μηνύματα, που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ότι θα αποσύρουν τα διαθέσιμα για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών, κατά συνέπεια θα χαθούν κονδύλια και θα μηδενιστούν οι κωδικοί των έργων. Οι χρόνοι είναι ασφυκτικοί. Αν δεν γίνουν εκταμιεύσεις και δεν πληρωθούν οι έχοντες λαμβάνειν, το... πουλάκι θα πετάξει.

Αν η εξέλιξη είναι αυτή -που όλοι απευχόμαστε- θ' αποτελεί όνειδος και βαρύ φορτίο για την δημοτική αρχή και τον τρόπο αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού θέματος, που απαιτεί καθαρό μυαλό και άμεσα αντανακλαστικά.

Δυστυχώς, οι εξελίξεις μας προλαβαίνουν και μας προσπερνούν και φυσικά είμαστε οι χαμένοι.

Ο δήμαρχος οφείλει ν' αναλάβει δράση και να δώσει λύση... χθες!

Καλές οι ομιλίες και οι δημόσιες σχέσεις, αλλά στην παρούσα φάση απαιτείται άμεση παρέμβαση και γεφύρωμα σχέσεων μεταξύ αντιδημαρχιών, υπηρεσιών και εργολάβων, για να βγει κερδισμένος ο τόπος.

-Κάποτε το εκκλησάκι του Αη Γιάννη του Μόθωνα, ήταν το πλέον γραφικό, όπου όλοι μας ανεβαίναμε τα σκαλιά και προσκυνούσαμε και στη συνέχεια ή ξαποσταίναμε, ή ρεμβάζαμε, ή απολαμβάναμε ένα πρόχειρο καφέ, στον περιορισμένο του αύλειο χώρο.

Σήμερα εντελώς ξεχασμένο και απεριποίητο, με τα βάτα να έχουν φουντώσει τόσο και τα χόρτα, οι αγριάδες να έχουν θεριέψει, που η ανάβαση είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση ν' ανεβείς όλα τα σκαλιά και να μην ξεσχιστείς ή να ματώσεις. Αφήνουμε δε τα σκουπίδια και τα πλαστικά μπουκάλια που είναι πεταμένα τριγύρω. Πού τέτοια εικόνα στο παρελθόν!

Η διαφορά για όσους πήγαιναν είναι εμφανής.

Μας εκπλήσσει το γεγονός όμως, ότι κανείς δεν φροντίζει όπως παλιά. Και ας πούμε ότι και εδώ υπάρχει σύγχυση αρμοδιοτήτων. Είναι στην υποχρέωση του δήμου, της περιφέρειας, ή της Ιεράς Μητρόπολης, ο καθαρισμός του περιβάλλοντα χώρου; Πράγματι δεν μας ενδιαφέρει η ευθύνη. Εμείς αποζητάμε το καλό αποτέλεσμα. Αλλά προφανώς δεν ενοχλεί κανέναν άλλον και πολύ περισσότερο τους περίοικους. Τόσες ιδιοκτησίες εκεί και ουδείς δεν πρότεινε την συμμετοχή όλων των γειτόνων για μια ουσιαστική αποψίλωση του λοφίσκου. Γιατί άραγε; Αδιαφορία; Θέλουν την ησυχία τους, ή συντρέχει άλλος λόγος;

Πάντως δεν θα ήταν και κακή ιδέα τα παιδιά του πανεπιστημίου, σε μια κοινή προσπάθεια με τους περιοίκους να βοηθήσουν για τον γειτονικό με τον πανεπιστημιακό τους ίδρυμα, χώρο. Θα είναι ένα ακόμα δείγμα ότι οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αγαπούν, μεριμνούν και φροντίζουν για τον τόπο που περνούν τα φοιτητικά τους χρόνια