-Σύμφωνα με το πακέτο των νέων μέτρων που πρότεινε η κυβέρνηση και αφορούν σε θέματα που θεωρητικά δόθηκαν αγώνες για την προστασία τους, είναι ο ΦΠΑ που διαμορφώνεται στο 13% για τα βασικά τρόφιμα και τα ξενοδοχεία.

Σε ότι αφορά το καθεστώς του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου, προτείνεται η σταδιακή κατάργησή του, που θα ξεκινήσει από τον Οκτώβριο του 2015 και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του 2016. Σε πρώτη φάση θα καταργηθεί το καθεστώς αυτό σε νησιά με υψηλά εισοδήματα, τα οποία αποτελούν γνωστούς τουριστικούς προορισμούς, με εξαίρεση τα απομακρυσμένα. Στο τέλος του 2016, οπότε θα έχει ολοκληρωθεί η κατάργηση της εξαίρεσης, θα έχουν ληφθεί ανταποδοτικά μέτρα ενίσχυσης του εισοδήματος των ασθενέστερων οικονομικά κατοίκων των περιοχών αυτών.

Οι αλλαγές στον ΦΠΑ θα μπορούν να επανεξεταστούν στο τέλος του 2016. Προϋπόθεση είναι οι όποιες απώλειες να καλυφθούν από αύξηση εσόδων από την πάταξη της φοροδιαφυγής και τη βελτίωση της αποδοτικότητας του φόρου.

Θα προχωρήσουν δε άμεσα και οι αποκρατικοποιήσεις των περιφερειακών αεροδρομίων.

Αυτά και άλλα, που, όμως, δεν γνωρίζουμε αν τελικά θα εξοργίσουν τους πολίτες ή αν μετά την ταλαιπωρία και την ψυχολογική πίεση  των τελευταίων εβδομάδων, θα καταλήξουν στο μη χείρον βέλτιστον, συνειδητοποιώντας ότι για μια ακόμα φορά έγιναν παίγνιο στα χέρια των πολιτικών, εγχώριων και ξένων, για να επιβληθούν πιο επώδυνα μέτρα, που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατον. Γιατί από μια καλά στημένη λεμονόκουπα τι μπορείς να πάρεις. Όλοι θέλουν να την πετάξουν στα σκουπίδια, ενώ ένα ζουμερό φρούτο, οι πάντες θέλουν να το δαγκώσουν.

-Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης είναι δύσκολο ν' αντιμετωπιστεί, καθώς δεν είναι τοπικό, δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό. Αν και όλους μας βρίσκει σύμφωνους η άποψη αυτή, ως πρόβλημα των ευρωπαϊκών συνόρων, δυστυχώς δεν «συγκινεί» κανέναν, με αποτέλεσμα η χώρα μας να γίνεται αποθήκη ψυχών.

Επομένως τα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης Α και Β βαθμού, είναι κομμένα.

Το ίδιο, όμως, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος και με τους αθίγγανους, που εξακολουθούν να είναι ένας άλλος προβληματικός πόλος, μια ακόμα πληγή αιμορραγούσα στην άλλη πλευρά της πόλης και της λιμενικής κυρίως ζώνης, που τώρα ανήκει κατά ένα μεγάλο μέρος στο ΤΑΙΠΕΔ (η καλύτερη δικαιολογία για αποποίηση  ή μετάθεση ευθυνών).

Προ μηνών έγιναν συσκέψεις αντιμετώπισης, εύρεσης τρόπων απομάκρυνσής τους από το κέντρο της πόλης, αποφασίστηκε η εντατικοποίηση των ελέγχων κατά την αποβίβασή τους στο λιμάνι της πόλης, ακολούθησαν και επιχειρήσεις σκούπα από το δημοτικό πάρκινγκ, όμως καμιά αλλαγή δεν σημειώθηκε. Καμιά βελτίωση της εικόνας της πόλης.

Όλη η έκταση του δημοτικού πάρκινγκ, ζέχνει. Βρωμά ουρία όπου βρεθείς κι όπου σταθείς. Μέχρι στιγμής κανείς δεν μπόρεσε να εξυγιάνει την περιοχή και να τη διατηρήσει καθαρή. Σε κανένα άλλο μέρος της χώρας δεν απαντάται αυτή η εικόνα.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι πολίτες έχουν την απαίτηση από την εκάστοτε Δημοτική Αρχή να ζουν σε έναν τόπο πολιτισμένο, καθαρό και ήρεμο. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ο τρόπος να επιβληθεί η τάξη στην περιοχή αυτή.

-Η Περιφερειακή Αρχή περιχαρής επισκέφτηκε τρία οδικά έργα στο νησί που έχει αναλάβει εργολήπτρια εταιρεία και είχε διακόψει λόγω της παρούσας κατάστασης.

Εγκώμια πολλά για την εξέλιξη (και χαρήκαμε ομαδικώς), όμως είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κανείς δεν βγάζει κουβέντα για το περιβόητο έργο της Λαγγάδας στο Πλωμάρι. Ένα ταλαιπωρημένο έργο, που θα μπορούσε να έχει συμβασιοποιηθεί και να προχωρά. Δυστυχώς, επελέγη η δαιδαλώδης μέθοδος της επαναδημοπράτησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τελικά τι θα γίνει; Θα περιμένουμε να το εντάξουμε στο νέο ΕΣΠΑ; Και ποιος μας διαβεβαιώνει ότι και πάλι δεν θα κατατεθούν ενστάσεις και πάλι δεν θα υπάρξει χρονοτριβή και τελικά ότι θα χαθεί το έργο; Δυστυχώς, πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς και άλλα τόσα να υποψιαστεί, ώσπου κάποιος να δώσει μια πειστική απάντηση και αιτιολόγηση: Μήπως φοβούνται τη μικρή αποζημίωση που μπορεί να δώσουν στην εργολήπτρια εταιρεία που θα κερδίσει (ή κέρδισε την εκδίκαση), έχοντας υπογράψει με την άλλη αντίπαλη εργολήπτρια εταιρεία, βάσει του νόμου; ή μήπως κρατούν στάση αναμονής, μέχρι να είναι όλα και όλοι, καθόλα έτοιμοι; Γιατί, όμως, να ρισκάρουν ένα τέτοιο έργο;