Αφήνοντας τα όσα τρομακτικά γίνονται στα παρασκήνια της πολιτικής διεθνούς σκακιέρας -που  καθόρισαν τις τύχες μας εντός μιας νυκτός- και των δηλώσεων και των διαγγελμάτων με ή άνευ ουσίας, που κανείς δεν γνωρίζει τι είναι αλήθεια και τι ψέματα, που μας κάνουν ν' αναρωτιόμαστε για την ακοή, την αντίληψη μας, το επίπεδο και το βαθμό της διανοίας μας, τη μνήμη μας, υπάρχουν και άλλα θέματα καθημερινά και πρακτικά που προκαλούν κλίμα έντασης και εκνευρισμού.

Οι πολίτες, βιώνουν μια κατάσταση που σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να είναι μάρτυρες, καθώς κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τους διαβεβαιώσει, όχι για την αξιοπρέπειά τους (γιατί αυτή πια την έχει φάει ο μαύρος πέτακας ) και  για την ύπαρξη και συνέχεια (αν υπάρχει) του έθνους, που θα παραδώσουν στα παιδιά τους, αλλά για θέματα βραχυπρόθεσμα και πρακτικά, που μπορεί να φαίνονται ποταπά μπροστά στο χάος που μας επιφυλάσσει η μοίρα , όμως δυστυχώς είναι ορατά και καθημερινά.

Πόσοι είναι οι συνταξιούχοι που το μηχάνημα τους «έφαγε» την κάρτα; Μέσα στην αμηχανία, την σαστιμάρα, την πίεση, το άγχος, τι πιο εύκολο να δώσεις άλλο από τον σωστό κωδικό! Έτσι χάνεις και το «κλειδί» για να εισπράξεις το πολυπόθητο 60ευρω και ενίοτε 50ευρώ που σε λίγο δεν θα ξέρουμε πόσο θα σμικρυνθεί.

Το ξέρουν ή δε τους περνά από το μυαλό εκείνων που αποφασίζουν ότι έχουν αρχίσει να εμφανίζονται μαυραγορίτες; Έχουν ακούσει άραγε, δεδομένου ότι έχουν εξαφανιστεί από την αγορά τα 20ευρα, ότι για να «χαλάσεις» ένα 50ευρώ, εμφανίζονται οι «έχοντες» και στο ανταλλάσουν με 45 ευρώ;

 Γνωρίζουν ότι οι τουρίστες με τα δολάρια που δεν μπορούν ν' αλλάξουν το νόμισμά τους, βρίσκουν καλοθελητάδες διάφορους, που τους διευκολύνουν δεόντως;

Η κατάσταση θυμίζει κατοχή, όπου τα πάντα θ' αρχίσουν να μετριούνται σε είδος. Το πάγωμα των συναλλαγών, όσο περνά ο χρόνος θα έχει πολύ  πιο δυσάρεστα κρούσματα εκμετάλλευσης.

 Σε ποιον να το πεις όμως; Το πιθανότερο είναι να σε δουν με μισό μάτι, να σε βγάλουν και ψεύτη και φαντασιόπληκτο και να ζητούν και αποδείξεις

-Πλήγμα έχει δεχτεί θανατηφόρο ο τουριστικός κλάδος, ακόμα και στις πλέον τουριστικές περιοχές του νησιού μας. Η «ησυχία» που επικρατεί είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, τρομακτική θα έλεγε κανείς. Οι ακυρώσεις αγγίζουν το 40% ενώ οι οδηγίες των ξένων χωρών είναι ό,τι χειρότερο για την βαριά βιομηχανία της χώρας μας

Μια οι λαθρομετανάστες, μια η έλλειψη χρήματος και η αδυναμία συναλλαγής με το τραπεζικό σύστημα, έδιωξαν όλους τους τουρίστες. Οι παραλίες μας, οι ξενοδοχειακές μονάδες, τα καφενεία, τα εστιατόρια, οι καφετέριες, βλέπουν τους ξένους με το κιάλι. Το τοπίο θυμίζει χειμώνα και σε καμία περίπτωση μέσα καλοκαιριού

Αγωνιούν κάθε μέρα, κάθε στιγμή, βλέποντας αυτή την αιμορραγία, χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα, γιατί απλά τίποτα δεν περνά από το χέρι τους. Η λέξη πια τουρισμός και τουρίστες, προξενεί τον κλαυσίγελο της απόγνωσης, παρακολουθώντας την καταστροφή να μας έχει πνίξει. Όσο κι αν προσπαθούμε, αδυνατούμε να βγούμε από το καζάνι της κολάσεως, όπου βράζουμε ... απλόχωρα μόνοι μας.

-Η αγορά κάθε μέρα που περνά νοιώθει ολοένα και περισσότερο τις συνέπειες των ενεργειών της κυβέρνησης. Ορισμένοι σκέφτονται το προσωρινό λουκέτο, κάνοντας την απλή σκέψη, ότι ο κόσμος έχει βάλει στη σειρά τις καταναλωτικές του προτεραιότητες και το είδος που εμπορεύονται έρχεται τελευταίο και καταϊδρωμένο στη λίστα, επομένως δεν υπάρχει λόγος για περαιτέρω έξοδα. Κάποιοι άλλοι που έχουν και προσωπικό, οδηγούνται στην λύση της αναγκαστικής άδειας. Άλλοι πάλι που εμπορεύονται είδη καθημερινής ανάγκης όπως για παράδειγμα ψωμί, αποφάσισαν να κάνουν μειώσεις. Μικρές μεν, αφού μιλάμε για 10 λεπτά σε όλα τα προϊόντα  αρτοποιίας, αλλά δεν παύει ν' αποτελεί δέλεαρ για τους καταναλωτές που σε λίγο θα τρων μόνο ψωμί.