-Σύμφωνα με μαρτυρίες των ερασιτεχνών αλιέων που περνάν κάτω από τα σφαγεία στο Κάστρο της πόλης μας, και δένουν τις βάρκες τους εκεί, στο σημείο αυτό γίνεται μεγάλο αλισβερίσι. Το τι βλέπουν τα μάτια τους δεν περιγράφεται. Μάλιστα και οι ίδιοι φοβούνται πια, καθώς είναι μάρτυρες ενός ατέλειωτου πάρε δώσε.

Συγκεκριμένα κάνουν λόγω για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Οι λαθρομετανάστες λένε-πουλάν στους εδώ διακινητές ναρκωτικά. Ουρά τα αυτοκίνητα σταθμεύουν στον παραλιακό δρόμο της Επ. Σκάλας, τις απογευματινές κυρίως ώρες και κινούνται πίσω από τα σφαγεία, όπου γίνεται το όλο σκηνικό

Μάλιστα, ευρέως έχει διαδοθεί ότι πολλοί από εκείνους που είναι ξαπλωμένοι στα Τσαμάκια, εκτός από τις φωτιές που ανάβουν για να ψήσουν το τσάι τους, χρησιμοποιούν τα κάρβουνα, για να πίνουν και χασίς από τους μικρούς ναργιλέδες που φέρουν στις αποσκευές τους.

Όπου σταθούν κι όπου βρεθούν ανάβουν φωτιές. Ακόμα και στο άγαλμα της Ελευθερίας, καθώς το μαρτυρά το μαυρισμένο μάρμαρο στη βάση του μνημείου.

Η κατάσταση είναι άκρως επικίνδυνη, με κινούμενες εστίες φωτιάς να διασχίζουν το νησί και ανά πάσα ώρα και στιγμή να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να κάψουν ό,τι βρεθεί στο πέρασμά τους.

Υπάρχουν εθελοντές που περιπολούν και φυλάσσουν ορισμένα σημεία, όπως ο σύλλογος Ελληνοαμερικανών και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν προλάβει τα χειρότερα. Όμως τούτο δεν είναι δυνατόν να γίνει σε κάθε σημείο απόβασης των λαθρομεταναστών, ακολουθώντας κατά βήμα τόσες χιλιάδες ανθρώπους, επί τόσα χιλιόμετρα. Εκτός κι αν οργανωμένα συσταθούν ομάδες εθελοντών παντού, μήπως και περιφρουρήσουμε μόνοι μας τον τόπο μας.

-Στην σύσκεψη των φορέων που είχε γίνει προ ημερών για το θέμα των υγειονομικών κυρίως κινδύνων, που εγκυμονεί η παρουσία τόσου μεγάλου αριθμού αλλοδαπών, χωρίς να τηρούνται ούτε στο ελάχιστο οι κανόνες υγιεινής, ο διοικητής του νοσοκομείου μας, είχε πει, ότι οι έλληνες άρρωστοι εγκαταλείπουν το νοσηλευτήριο, γιατί αν παρουσιάσει πρόβλημα υγείας ένας από τους αναζητούντες πατρίδα, μαζεύονται άλλοι 40 συγγενείς έξω από τους θαλάμους, ξεστρώνουν τα κρεβάτια και στρώνουν στους διαδρόμους, όπου και κοιμούνται, χρησιμοποιούν τις τουαλέτες και ουσιαστικά «στρατοπεδεύουν» μέχρι να πάρει εξιτήριο ο δικός τους άνθρωπος. Ο διοικητής δεν μπορούσε να κρύψει την απόγνωσή του και την αδυναμία ν' αντιμετωπιστεί το θέμα

-Από την είσοδο του Ναυτικού Ομίλου Μυτιλήνης μέχρι την στάση στην αρχή της Οδ. Ελύτη, δεν υπάρχει ένα επιδαπέδιο καλαθάκι να πετάξει ο περαστικός και ο διαβάτης ένα μικρό σκουπίδι, ένα χαρτί, μια σακούλα, ένα μπουκαλάκι. Έτσι ή αναγκάζεται να το κουβαλά μέχρι να βρει τους μεγάλους κάδους, ή να το χώσει στην τσάντα του και να το πάρει μαζί του. Στην χειρότερη περίπτωση το πετά όπου βρει και κατά προτίμηση γύρω από τους φοίνικες.

-Αποζημιώσεις πιθανότατα να πάρουν οι, για δεύτερη φορά πυρόπληκτοι της Χαραμίδας και των Λουτρών, ως ελάχιστη παρηγοριά. Τι θα γίνει όμως με τις ταβέρνες και τις μικρές επαγγελματικές δραστηριότητες που υπάρχουν στην περιοχή; Ποιος θα μπορέσει να τους αποζημιώσει, τη στιγμή που η δική τους δουλειά και η πελατεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και απόλυτα εξαρτημένα από το φυσικό περιβάλλον και τον φυσικό πλούτο; Όταν έχουν χάσει το  μεγαλύτερο πλεονέκτημά τους, το πράσινο;

Δυστυχώς για τα επόμενα 5 χρόνια τουλάχιστον, τα πάντα θα νεκρώσουν