-Μετά την κατάργηση του ΟΣΚ (Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων) τίθεται θέμα, όσον αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς πολλών ακινήτων. Για παράδειγμα, τι γίνεται και σε ποιον πλέον ανήκει το αλσύλλιο του Τσίγγου στην Αγιάσο;

Η πορεία του και οι αγώνες δημοτικών αρχών να ξεκαθαρίσει το θέμα και τελικά να καταχωρηθεί στην μερίδα του δήμου δεν εστέφθησαν με επιτυχία, καθώς δεν βγήκε το Προεδρικό Διάταγμα ή αν το θέσουμε διαφορετικά, δεν υπήρχε απόφαση του τότε νομάρχη, με την οποία χαριστικά θα μεταβιβάζετο το ακίνητο, με συνέπεια σήμερα το ιδιοκτησιακό καθεστώς του αλσυλλίου να αμφισβητείται. Μήπως ανήκει πλέον στο δημόσιο, στα δημόσια ακίνητα ή στο ΤΑΙΠΕΔ και στην διακριτική τους ευχέρεια να το διαχειριστούν όπως εκείνοι επιθυμούν;

Και οι πηγές του Τσίγγου που βρίσκονται σ' αυτό, σε ποιον ανήκουν επίσης; Το δάσος του πεύκου, που είναι το μοναδικό που βγάζει βιολογική ρητίνη; Πλουτοπαραγωγικές πηγές, που η συστηματική αξιοποίησή τους θα μπορούσε να αποφέρει μεγάλα οικονομικά οφέλη στο νησί.

Αν για παράδειγμα γίνει έλεγχος τίτλων, τι θα βρούμε;

Και όχι μόνο για την συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά για πολλά άλλα ακίνητα.

-Εκεί που «καθαρίζει» μια περιοχή από το τσαντίρ μαχαλά, δεν προλαβαίνουμε να το καταλάβουμε και νάσου μια άλλη συνοικία. Έτσι, ενώ άδειασαν οι παρυφές του λόφου στον περιφερειακό της βόρειας παράκαμψης, τώρα έχουμε την επανεμφάνιση οικογενειών Ρομά στον κεντρικό δρόμο Μυτιλήνης - Μόριας, ακριβώς μετά το εργοστάσιο της ΔΕΗ.

Τσαντίρια στήθηκαν με θέα περίοπτη προς την Ανατολή, αυτοκίνητα παρκάρουν πέριξ των «σπιτιών» τους, φωτιές από καμινέτα που ετοιμάζουν το γεύμα της ημέρας ανάβουν, τραγούδια και μουσικές στη διαπασών και σε λίγο μπουγάδες με τα ρούχα της φαμίλιας θ' ανεμίζουν στα κρεμασμένα σχοινιά σε κοινή θέα για όποιον τουρίστα ή επισκέπτη περνά από τα μέρη τους.

Το πρόβλημα εξακολουθεί αμείωτα να υπάρχει στο χώρο του πάρκινγκ και σε λίγο καιρό θα έχουμε μετακόμιση σε παραθαλάσσιες περιοχές, με παράλληλη έκθεση των εμπορευμάτων.

Τελικά τούτος ο τόπος από κάποιον θα «τρώγεται». Από κάποιον θα ενοχλείται και ποτέ δεν θα μπορεί να επιβάλει το νόμο. Ποτέ δεν θα αστυνομεύεται όσο και όπως πρέπει.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»