*Η 28η Οκτωβρίου πλησιάζει και η ελληνική κοινωνία ετοιμάζεται να γιορτάσει για μια ακόμα χρονιά της μεγάλη εθνική εορτή. Με μεγαλοπρέπεια και συναίσθηση του μεγαλείου της επετείου.

Δεν θ' αναλωθούμε στο ποιος θα εκπροσωπήσει την κυβέρνηση, ποιοι θα είναι οι επίσημοι, ποιος θα κρατά την σημαία των σχολείων, των σχολών και των σωματείων.

Μας ενδιαφέρει το νόημα, η αξία της. Τούτο θέλουμε να διδαχτούν τα παιδιά. Την ανδρεία των Ελλήνων, και την θυσία για την πατρίδα. Για τα όσια και ιερά, για την οικογένεια και το έθνος.

Να θυμηθούμε ότι στο ελληνικό λεξιλόγιο υπάρχει και η λέξη ΟΧΙ. Να θυμηθούμε το γαλανόλευκο της σημαίας που κυμάτιζε στα χέρια των Ελλήνων, μετά την κήρυξη του πολέμου. Να θυμηθούμε το χαμόγελο στα χείλη των στρατευσίμων όταν ετοιμάζονταν για τον πόλεμο.

Και πρώτα- πρώτα να το θυμηθούν οι άνωθεν. Εκείνοι που δίνουν εντολές και δεν τολμούν σήμερα πια (που ζούμε και πάλι υπό την επικυριαρχία συμμαχικών δυνάμεων και όχι μόνο), να διοργανώσουν ούτε μια εκδήλωση τιμής στο δημοτικό θέατρο της πόλης.

Γιατί αν δεν έχουμε λάθος πληροφορίες, για τις 26 τρεχ, προγραμματιζόταν από τον Στρατό σχετική εκδήλωση.

Εντελώς ξαφνικά όμως, η διοργάνωση φαίνεται να ακυρώνεται. Δεν πρόκειται να γίνει.

Ενοχλείται κανείς ; ή μήπως και αυτό είναι μια ακόμα εθνικιστική εκδήλωση ... φασιστοειδών Ελλήνων, που ταράσσει και εκνευρίζει τους πατριδοκάπηλους και τους μηδενιστές, που θέλουν να ακυρώσουν και να εξαφανίσουν ένα ιστορικό γεγονός που άφησε άναυδους τους πάντες, ακόμα και τις πέτρες, τα βουνά, τους λόγγους