Η φτωχοποίηση της Ευρώπης είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός, έχουν δημιουργήσει μια εφιαλτική κατάσταση και ο αντίποδας με την υποτιθέμενη ευημερία δε επαρκεί, ώστε να ισοσκελιστεί η κατάσταση και να πει κανείς πως με κάποιο τρόπο τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα αντιμετωπίζονται επιτυχώς.

Μάλιστα, για την Ελλάδα, το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλο. Σύμφωνα με νέα στοιχεία της Εurostat, στην Ελλάδα το 2017 βρίσκονταν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 34,8% του πληθυσμού (3,7 εκατ. άνθρωποι), έναντι 28,1% το 2008.

Στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό έπεσε το 2017 στο 20,3% (113 εκατ. άνθρωποι), κάτω από τα επίπεδα του 2008 (23,7%). Σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται στην χώρα μας το 20,2% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας το 21,1%, ενώ ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας, το 15,6% του πληθυσμού. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην ΕΕ είναι 16,9%, 6,9% και 9,3%.

Από τα στοιχεία διαφαίνεται καθαρά το πρόβλημα και όσοι από την κυβέρνηση διαδίδουν πως η χώρα βρίσκεται σε ολοένα και καλύτερο επίπεδο, απλά διαψεύδονται. Από την άλλη, ούτε οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να κομπορρημονούν για τα χαμηλότερα ποσοστά.

Μόνο στην Ουγγαρία, για παράδειγμα, οι άστεγοι στην Βουδαπέστη αγγίζουν τους 30.000. Για να μην μιλήσουμε για το Βερολίνο ή το Παρίσι. Σε χειρότερη κατάσταση πάντως, από την Ελλάδα, αναφορικά με το ποσοστό του πληθυσμού που θεωρείται ότι βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, είναι η Βουλγαρία (38,9%) και η Ρουμανία (35,7%). Στον αντίποδα βρίσκονται, η Φιλανδία (15,7%), η Σλοβακία (16,3%), η Ολλανδία (17%), η Σλοβενία και η Γαλλία (17,1%), η Δανία (17,2%), η Σουηδία (17,7%), η Αυστρία (18,1%) και η Γερμανία (19%).

Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η φτώχεια δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η ολοένα και μεγαλύτερη λιτότητα, οι περικοπές και η ανεργία, δεν οδηγούν μόνο σε απομόνωση τους πολίτες, αλλά συμβάλλουν κατά πολύ στον κοινωνικό αποκλεισμό και την αύξηση της φτώχειας.

Τα νοικοκυριά βέβαια, στην Ελλάδα ή την Βουλγαρία υποφέρουν παρά πολύ συγκριτικά με την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Όμως και εκεί το λεγόμενο κοινωνικό κράτος υποχωρεί, παραχωρώντας την θέση του σε ασφυκτικές οικονομικές πολιτικές και κατάργηση των προνομίων.

Αναλογικά δε, με τα πάγια έξοδα (που δεν είναι και λίγα) που έχουν να αντιμετωπίσουν τα νοικοκυριά στις υποτιθέμενες ευημερούσες ευρωπαϊκές χώρες, το αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο ευοίωνο. Οι πολιτικές που αναμένεται να εφαρμοστούν σε ολόκληρη την Ευρώπη, παραπέμπουν σε προφανή λιτότητα, με μειώσεις μισθών και μεγάλη χρήση της περιστασιακής απασχόλησης. Με λίγα λόγια, λίγοι μόνιμοι εργαζόμενοι με ασφάλιση και πολλοί «περιφερειακοί» χωρίς τα στοιχειώδη εργασιακά  δικαιώματα, τα οποία κατακτήθηκαν με μεγάλους αγώνες από τους λαούς της Ευρώπης. Τα δε, φτηνά εργατικά χέρια με ανασφάλιστους και «μαύρους», πληθαίνουν με αλματώδεις ρυθμούς.

Τα στοιχεία της Eurostat σε κάθε περίπτωση, δεν κομίζουν κάτι πρωτόγνωρο για ολόκληρη την Ευρώπη, που πνέει τα λοίσθια εδώ και πολύ καιρό. Ούτε οι μεγάλες διαφορές μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου, που υποδεικνύουν καταφανείς ανισότητες, μπορούν να κρύψουν το συνολικό πρόβλημα με την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στην Ευρώπη. Δείχνουν, όμως, ότι με την συνέχιση των πολιτικών περικοπών, όχι απλά αυτή δεν θα αντιμετωπιστεί, αλλά θα οδηγήσει σε πλήρη παράλυση ολόκληρο τον κοινωνικο-οικονομικό ιστό.

Στην χώρα μας, που πρόσφατα βγήκε από τα μνημόνια, με μια κυβέρνηση να παραληρεί από ευτυχία που ακόμη κυβερνά, ούτε η παραίτηση Κοτζιά, ούτε οι διαφωνίες με τους ΑΝΕΛ, δεν πρόκειται να τους κάμψουν το φρόνημα. Η φτώχεια φτώχεια, η ανεργία ανεργία, και η εργασιακή ανασφάλεια πανταχού παρούσα.

Αρκεί μονάχα να μειώνονται λίγο τα ποσοστά τους αναλογικά με πέρυσι και το πανηγύρι να θεριεύει. Αρκεί και μόνο το μικρό ποσοστό βελτίωσης να κάνει την εικονική στατιστική διαφορά. Το ίδιο που συμβαίνει (σε μικρότερο βαθμό βέβαια) και με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Και ας βγάζει η Εurostat -ο δικός τους στατιστικός οργανισμός- κάθε φορά και νέα στοιχεία.