Ολοένα και περισσότερες χώρες πλέον εμπιστεύονται και εκλέγουν ακροδεξιούς εθνικιστές για κυβέρνηση και ο φόβος απλώνεται  παντού, με δεδομένο ότι πλέον έχουν εκλείψει οι φωνές διαμαρτυρίας για την ούτως ή άλλως ανύπαρκτη Δημοκρατία, και οι ακροδεξιές παρατάξεις εκμεταλλεύονται την υφιστάμενη ασυδοσία, για να δηλώσουν απερίφραστα πως επιβάλλεται η επαναφορά της ποινής θανάτου εκεί που δεν υπάρχει, αλλά και οι παραδειγματικές τιμωρίες σε όσους θίγουν και προσβάλλουν την τιμή της πατρίδας.

Η Βραζιλία είναι η χώρα όπου εκλέχθηκε ο επονομαζόμενος νέος τροπικός Τραμπ, ο νέος πρόεδρος της χώρας  που ακούει στο όνομα Ζαΐχ Μπολσονάρου και που  παρ' όλες τις ρατσιστικές, μισογυνικές και ομοφοβικές παρεκτροπές του, πέτυχε τον σκοπό του, να εκλεγεί πρόεδρος της Βραζιλίας.

Μεγάλο μερίδιο της ευθύνης βέβαια, σε αυτό φέρουν και οι Βραζιλιάνοι που εμπιστεύτηκαν τις τύχες τους σε κάποιον που νοσταλγεί  τα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας (1964-1985) στην χώρα του, και εκφράζεται χυδαία κατά πάντων, όπως όταν το 2014 καταφέρθηκε με σκαιό τρόπο εναντίον αριστερής βουλευτίνας λέγοντάς της ότι «δεν της άξιζε» να τη βιάσει διότι ήταν «πολύ άσχημη» ή δηλώνοντας το 2011 ότι θα προτιμούσε ένας γιος του «να σκοτωθεί σε ατύχημα» μάλλον, παρά να του πει πως είναι ομοφυλόφιλος.  

Αυτό είναι το ποιόν του νέου Βραζιλιάνου προέδρου, αυτές είναι οι επιλογές των πολιτών, σε μια χώρα που εξακολουθεί να πλήττεται από μεγάλα σκάνδαλα και διαφθορά, προσφέροντας την ευκαιρία στον Μπολσονάρου να προσελκύσει εκατομμύρια ψηφοφόρους με έναν πολιτικό λόγο επικεντρωμένο στο ζήτημα της δημόσιας ασφάλειας.

Δεν είναι, όμως, τυχαία η επιλογή των συνθημάτων. Ο Ντόναλντ Τραμπ, με παρόμοιο τρόπο εκλέχθηκε πρόεδρος των ΗΠΑ, με το γνωστό σύνθημα «Make USA great again». Αλλά και αλλού, ακραίοι εθνικιστές και ακροδεξιοί εκμεταλλεύθηκαν την έλλειψη Δημοκρατίας (γιατί από εκεί ξεκινά το πρόβλημα) για να επιβάλλουν την επιστροφή στον ακραίο συντηρητισμό και την οπισθοδρομική χρηστοήθη παράδοση, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις κατακτηθείσες εδώ και δεκαετίες ελευθερίες.

Θλιβερά λοιπόν, τα νέα από την Βραζιλία και η συνταγή για την άνοδο της ακροδεξιάς γνωστή: πρώτα πλήττεται η Δημοκρατία, έπειτα υποβαθμίζονται οι Θεσμοί, μετά επικρατεί ασυδοσία και χάος, και τότε ακριβώς επεμβαίνουν τα ακραία στοιχεία, που με τις προκλητικά αντιδημοκρατικές τους απόψεις σαγηνεύουν πολλούς νέους ψηφοφόρους.

Το πρόβλημα είναι πως την κατάσταση αυτή την ανέχονται και πολλοί νέοι, που αντί να κάνουν την στροφή προς την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, εμπιστεύονται την τύχη τους σε ακροδεξιά στοιχεία που αποσυναρμολογούν με συνοπτικές διαδικασίες τις όποιες δημοκρατικές  κατακτήσεις.

Θα έλεγε κανείς, πως οι ίδιοι οι πολίτες είναι που πέφτουν στην παγίδα της ακροδεξιάς κάθαρσης, μια κάθαρση που επιφέρει τα πλείστα δεινά στην κοινωνία. Η προβολή της ακροδεξιάς ως αντισυστημικής και η επαναφορά σκληρών νομοθεσιών και τιμωρητικών πρακτικών είναι ένα ακόμη πλήγμα κατά της ούτως ή άλλως ψευδεπίγραφης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που έστρωσε το έδαφος για την επανεμφάνιση των νεοναζί και φασιστών παντός είδους.

Το λάθος, θέλω να πω, βρίσκεται στην άσκηση της πολιτικής, στην ασυδοσία και το κοινωνικό χάος που προκαλείται από έναν παρατεταμένα διεφθαρμένο καπιταλισμό της Δύσης που εκτρέφει ακροδεξιά μορφώματα, το ίδιο ακριβώς που έκανε και ο πάλαι ποτέ γραφειοκρατικός καπιταλισμός της Ανατολής, οι χώρες του οποίου σήμερα αποτελούν ισχυρά οχυρά της εθνικιστικής δεξιάς, του δεσποτισμού και της ακροδεξιάς.

Η ευθύνη λοιπόν, ανήκει στα πολιτικά συστήματα και τους πρεσβευτές τους. Οι λαοί δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να μην σκεφθούν για μια ακόμη φορά προς τα πού βαδίζουν. Δέστε ιστορικά τα υπάρχοντα καθεστώτα πριν από τους δύο φονικούς παγκοσμίους πολέμους. Αναλογιστείτε απλά τις επιλογές εκείνων των κυβερνήσεων, τις αυτοκρατορίες του Στάλιν, του Χίτλερ και του Τσόρτσιλ.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται όπως στην Βαϊμάρη, τα ναζιστικά τάγματα και τις εκκαθαριστικές σταλινικές επιχειρήσεις; Κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια. Ο Ντόναλντ Τραμπ πάντως, καταδίκασε προς το παρόν την αιματηρή επίθεση στην εβραϊκή συναγωγή. Έξυπνο τρικ σε εποχές όπου οι συμπτώσεις παίζουν πονηρά παιχνίδια; Μπορεί. Ας είμαστε σε εγρήγορση, καθώς όλα είναι πιθανά στην νέα πραγματικότητα που βιώνουμε.