Μπορεί σε πολλά άλλα να είμαστε «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» με τους Ιταλούς, αλλά ως προς τις αντιστάσεις μας απέναντι στις πιέσεις των Βρυξελλών, δεν βλέπω μεγάλη ομοιότητα. Εδώ, απειλήσαμε δις με ...αριστερό αντάρτικο, αλλά και τις δυο κάναμε κωλοτούμπα. Η πρώτη ήταν όταν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, υπουργός Οικονομικών του Γιώργου Παπανδρέου, είχε πει ότι «το πιστόλι είναι πάνω στο τραπέζι». Αλλά το πιστόλι δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ούτε για ένα Μπαμ, έτσι για τα ...αυτιά του κόσμου. Η δεύτερη ήταν όταν ακούστηκε κάποιο «Μπαμ», με το δημοψήφισμα μαϊμού, της κυβέρνησης Τσίπρα. Αλλά αποδείχθηκε ότι η εκπυρσοκρότηση ήταν, ηθελημένως, άσφαιρη. Ίσα για να ξεγελαστούν οι ενθουσιώδεις οπαδοί της ρήξης.

Στην Ιταλία δεν έχουμε «αριστερό» αντάρτικο κατά των Βρυξελλών, αλλά δεξιούς που ενεργούν ως «παρτιζάνοι», απειλώντας την ΕΕ και την παγκόσμια οικονομία με «Αρμαγεδδώνα». Μόλις διέρρευσε η πληροφορία ότι η Κομισιόν προτίθεται να απορρίψει το προσχέδιο προϋπολογισμού που υπέβαλε η κυβέρνηση της ακροδεξιάς «Λίγκας του Βορρά» και του «αντισυστημικού» Κινήματος των Πέντε Αστέρων», ο ηγέτης των «Πέντε Αστέρων» και υπουργός Εργασίας Λουίτζι ντι Μάιο, έριξε τις δικές του «μπαλοθιές». Προειδοποιώντας ότι «αυτή η Ευρώπη σε έξι μήνες θα έχει τελειώσει».

Δεν εννοούσε βεβαίως, την διάλυση της Ένωσης. Ούτε καν της Ευρωζώνης, αφού δηλώνει ότι η Ιταλία θα μείνει στην ΕΕ και στο κοινό νόμισμα. Αλλά τις προδιαγραφόμενες πολιτικές αλλαγές, τις οποίες ο ίδιος προσδοκά, αλλά και οι περισσότεροι διαβλέπουμε, μετά τις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου:

«Η Κομισιόν είναι που έχει έξι μήνες ζωής, μετά από το οποίο διάστημα, αυτά τα ζητήματα, δεν θα απασχολούν κανέναν (...) Θα υπάρξει τέτοιος σεισμός σε όλες τις χώρες κατά της λιτότητας, που θα αλλάξουν οι κανόνες αμέσως μετά τις ευρωεκλογές (...) Τώρα αρχίζει η φάση του διαλόγου, αλλά δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω. (....) Πρέπει να είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν οπισθοχωρεί».

Η αλήθεια είναι ότι, με την συνεχώς καταγραφόμενη, πανευρωπαϊκώς, ανοδική πορεία των εμφανιζόμενων ως «αντισυστημικών» ή «εναλλακτικών» κομμάτων και κινημάτων, που κυμαίνονται μεταξύ ευρωσκεπτικισμού και αντιευρωπαϊσμού, οπωσδήποτε, όμως, με εθνικιστική ρητορική, αυτές οι ευρωεκλογές θα είναι πράγματι ιδιαιτέρως κρίσιμες για την πορεία της Ευρώπης.

Το αν όλα αυτά θα μας βγουν σε καλό ή κακό, είναι κάτι που επιδέχεται μεγάλη συζήτηση.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr