Στην ταραγμένη, αλλά και ιστορικώς και πολιτιστικώς πιο γόνιμη, δεκαετία του '60, μια από τις πλέον μισητές προσωπικότητες, για τους οπαδούς της Ενώσεως Κέντρου και της ΕΔΑ, ήταν ο στρατηγός Βασίλειος Καρδαμάκης. Ο οποίος, ως αρχηγός του ΓΕΣ είχε πρωταγωνιστήσει στην εκπόνηση του «Σχεδίου Περικλής», το οποίο κάλυψε όλα εκείνα τα φαινόμενα, όσα ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε καταγγείλει ως αποθέωση της βίας και νοθείας στις εκλογές του 1961. Υπερασπιζόμενος λοιπόν, το πνεύμα του «Σχεδίου Περικλής», ο στρατηγός Καρδαμάκης που αργότερα η δικτατορία τον έκανε διοικητή της ΔΕΗ- είχε εκστομίσει την περίφημη φράση «όσο δεξιότερα τόσο καλύτερα».

Η αλήθεια είναι ότι, στην πολιτική ζωή του τόπου, το «δόγμα Καρδαμάκη» το ασπάστηκαν, στην πράξη, πολλοί από εκείνους οι οποίοι το καταπολέμησαν από τους προεκλογικούς εξώστες, προκειμένου να στερεώσουν την εξουσία τους. Σε σημαντικό βαθμό το ακολούθησε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, προκειμένου να διευρύνει την εκλογική του βάση και να κερδίσει τις εκλογές, αλλά και να διατηρήσει την εξουσία μετά από αυτές.

Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος συστηματικώς επιχειρεί, σε πολλά, να αντιγράψει την πορεία του Ανδρέα, επιλέγει και αυτός να ακολουθήσει το δόγμα Καρδαμάκη. Να στραφεί προς δεξιότερα ακροατήρια ψηφοφόρων. Δεξιότερα της παραδοσιακής Αριστεράς, ήτοι του ΚΚΕ Εσωτερικού, από την οποία προέρχεται. Με προφανή στόχο να καταστεί ο απόλυτος κυρίαρχος στον χώρο που άλλοι περιγράφουν με τον όρο «κεντροαριστερά» και άλλοι με τον όρο «σοσιαλδημοκρατία».

Προεκλογικώς «έβγαζε αφρούς» κατά της «ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας». Τώρα επιδιώκει την συνεργασία της, τρέχοντας στο συνέδριο του γερμανικού SPD. Όπου βεβαίως τον υποδέχονται με ανοικτές αγκάλες, κάνοντας πως αγνοούν ότι υπάρχει στην Ελλάδα ως «αδελφό» του κόμμα, το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά. Είτε, το ιδεολογικώς πολύ πιο σαφές και ξεκάθαρο, στους σοσιαλδημοκρατικούς του προσανατολισμούς, «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη.

Προσθέστε και την αγωνιώδη προσπάθεια προσεταιρισμού δυο παραδοσιακών εκλογικών στηριγμάτων της συντηρητικής παράταξης, της ιεραρχίας και των ενστόλων. Αλλά και τον ...έρωτα με τον αμερικανικό παράγοντα, στην πιο απεχθή σύγχρονη εκδοχή του, στο πρόσωπο και το πνεύμα του Ντόναλντ Τραμπ. Ε, πόσο δεξιότερα να πάει ένας «αριστερούλης» σαν τον Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να διατηρήσει ό,τι μπορεί από τα κεκτημένα;

Και όμως. Όταν σε πάρει ο κατήφορος με τις κωλοτούμπες, δεν έχει σταματημό.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr