Ο πολίτης θα πρέπει να οχυρωθεί περαιτέρω, όχι τόσο γιατί αναμένονται νέα μνημόνια, όσο για το ότι τα παλιά θα ισχύσουν αναφορικά με τις παρενέργειες για πολλά χρόνια ακόμη, με σοβαρές και άμεσες συνέπειες στον κοινωνικο-οικονομικό ιστό.

Παρά τις δηλώσεις και θριαμβολογίες της τωρινής κυβέρνησης περί εξόδου από τα μνημόνια, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι εφεξής θα λαμβάνονται μέτρα προστασίας για τους χαμηλά αμειβόμενους πολίτες, η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα, αφενός παραμένει μια πανάκριβη χώρα και αφετέρου οι μισθοί καθηλώνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, αποδεικνύοντας ότι όλα έγιναν για να εξυπηρετηθεί η ανώτερη κοινωνική και οικονομική τάξη, με λιγότερους επιβαλλόμενους φυσικά φόρους και χαράτσια.

Δεν πιστεύει κανείς στα μάτια του, όμως από την άλλη, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τις τιμές στα εμπορικά καταστήματα, τιμές που όχι μόνο δεν πέφτουν, αλλά πολλές φορές αυξάνονται σε τέτοιο βαθμό που υποθέτεις πως βρίσκεσαι σε άλλη χώρα.

Χιλιάδες ευρώ σπαταλώνται π.χ. για την αγορά πανάκριβων κινητών, το ίδιο όπως και τάμπλετ ή υπολογιστές. Ενώ στις φτωχογειτονιές οι περισσότεροι ζουν με δανεικά, η μεσαία τάξη δεν δείχνει να υποφέρει και τόσο, πολύ δε περισσότερο δεν ξεβολεύεται από τον καναπέ για να διαμαρτυρηθεί για τα δεινά του άλλου. Η οχύρωση των πολιτών θα πρέπει να γίνει πάση θυσία, καθώς οι ευνοϊκές ρυθμίσεις πληρωμών θα λάβουν σύντομα τέλος, στο όνομα της δήθεν ακηδεμόνευτης οικονομικά χώρας, που μπορεί τάχα εφεξής να επιβιώσει με τις δικές της δυνάμεις.

Αυτό που σας αποκρύπτουν για μια ακόμη φορά, είναι πως αυτή η δύσκολη πορεία θα περιλαμβάνει μελλοντικά πολλούς ακόμη φόρους, αλλά και πίεση για την καταφυγή στο πλαστικό χρήμα. Αυτό που δεν θα σας αποκαλύψουν μεμιάς, είναι πως για πολλά ακόμη χρόνια η χώρα θα εξοφλά παλαιά χρέη, έχοντας ήδη υποθηκεύσει το μέλλον των νεότερων γενεών με νέα. Αυτό από μόνο του, καθιστά απαγορευτική την όποια ανάπτυξη, και αν δεν πιστεύουν, ας ρίξουν μια ματιά στα επίσημα στατιστικά στοιχεία.

Με δεδομένο ότι ο τζίρος στην αγορά πνέει τα λοίσθια και με οδηγό τις ελάχιστες προσλήψεις με τους πολύ χαμηλούς μισθούς που προκαλούν έμφραγμα στο διαθέσιμο εργατικό δυναμικό, η όλη κατάσταση βαίνει ρητώς προς επιδείνωση -αν δεν πω σε τραγωδία- καθώς ούτε εργαζόμενοι υπάρχουν σε επάρκεια για να καλύψουν τα τεράστια κενά στην διοίκηση, την περίθαλψη ή όπου αλλού χρειάζεται άμεση υποστήριξη, ούτε κανείς φαίνεται να λαμβάνει ριζοσπαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση αυτής της λαίλαπας.

Αποτέλεσμα, στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων να σχηματίζουν ουρές στα υποκαταστήματα του ΟΑΕΔ, δεν έχει να προσφέρει αξιόλογα πράγματα από πλευράς επιδομάτων. Η κυβέρνηση, όμως, συνεχίζει να ασκεί λεκτικά το κλασικό της ρεπερτόριο, λες και θα αλλάξει κάτι σημαντικά αν δείξει και την ανάλογη ευαισθησία (ως είθισται στα αριστερά κόμματα για το θεαθήναι) στις φτωχές μάζες που το πρόβλημά τους δεν είναι μόνο η τροφή.

Είναι γεγονός ότι καταβάλλεται από την κυβέρνηση κάθε προσπάθεια να διευρύνει με τους πολίτες το πεδίο εμπιστοσύνης, με δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, υπουργών αλλά και αρχηγών κρατών, ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο μετά τα τόσα χρόνια λιτότητας. Οι προσπάθειες αυτές, όμως, προσκρούουν στην οικτρή πραγματικότητα και τα ερείπια της αγοράς. Εμπορικά μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο, τα δε βερεσέ έχουν και πάλι την τιμητική τους.

Αυτό, όμως, έρχεται σε αντιδιαστολή με πανάκριβες αγορές προϊόντων από οικογένειες με χαμηλό βαλάντιο. Είναι και αυτό ένα σύμπτωμα του μαύρου χρήματος που κυκλοφορεί ευρέως, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι η χώρα βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά. Δεν είναι παρά ένα ακόμη σύμπτωμα μιας νοσηρής οικονομίας που ανοίγει παράθυρο στην διαφθορά και την φοροδιαφυγή.

Το τι θα γίνει στο εγγύς μέλλον, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Ένα, όμως, είναι σίγουρο: Με την οικονομία σε κρίση και την κοινωνία υπό διάλυση, καμιά ευοίωνη προοπτική δεν μπορεί να προβλεφθεί. Τουναντίον, μαύρο χρήμα και εικονικός πλούτος θα περιπλέκουν περαιτέρω τα πράγματα. Η οχύρωση λοιπόν, του πολίτη είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Γιατί με ψεύτικες υποσχέσεις και στοιχεία δεν καταγράφηκε ποτέ ανάπτυξη.