«Τα χειροποίητα»

Της Έλενας Ακρίτα

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή: 13,30 ευρώ

Η Έλενα Ακρίτα επιλέγει τα καλύτερά της κείμενα από όλη τη συγγραφική της πορεία. Αφιερωμένα στους συγκατοίκους της στην τρέλα. Τους αναγνώστες της... Τα Χειροποίητα είναι σύντομα κείμενα που δημοσιεύτηκαν από το 2000 μέχρι σήμερα.
Κείμενα παλιά, κείμενα καινούρια, κείμενα γελαστά και μελαγχολικά, θυμωμένα ή χαρούμενα, κείμενα βιωματικά, κείμενα που γελούν και κλαίνε και θυμώνουν, και τρολάρουν, και μας κλείνουν το μάτι.
Κείμενα διαφορετικά μεταξύ τους με ένα μόνο κοινό στοιχείο· είναι όλα χειροποίητα.
Φτιαγμένα στο χέρι με υλικά της ψυχής και της καρδιάς, πασπαλισμένα με «ένα κάποιο χαμόγελο». Αφιερωμένα στους συγκάτοικούς μου στην τρέλα. Τους αναγνώστες μου. 

«Παρέα με τον διάβολο»

Του Peter Robinson

Μετάφραση: Αναστάσιος Λουδάρος

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή: 17,70 ευρώ

Μια γυναίκα με κομμένο λαιμό. Μια έφηβη δολοφονείται. Όταν οι δύο υποθέσεις συνδέονται είναι βέβαιο πως θα χυθεί κι άλλο αίμα.

Δύο βίαια εγκλήματα σε δύο διαφορετικές πόλεις...

Ένα κρύο κυριακάτικο πρωινό μια ανάπηρη γυναίκα βρίσκεται μαχαιρωμένη στο καροτσάκι της, ενώ αγνάντευε τη θάλασσα.

Το ίδιο πρωί, πολλά χιλιόμετρα μακριά, το πτώμα μιας έφηβης, θύματος βιασμού και άγριας δολοφονίας, ανακαλύπτεται σε ένα στενάκι δίπλα από κάποια νυχτερινά μαγαζιά, μετά από ένα ξέφρενο πάρτι με την παρέα της. Ο επιθεωρητής Άλαν Μπανκς και η επιθεωρήτρια Άνι Κάμποτ, καλοί φίλοι και συνεργάτες, καλούνται να εξιχνιάσουν τις δύο αυτές φαινομενικά ασύνδετες υποθέσεις. Στην πορεία των ερευνών τους, εκείνος εντοπίζει πληθώρα υπόπτων, ενώ η συνεργάτιδά του βρίσκεται σε αδιέξοδο. Δεν θα αργήσει να έρθει η κρίσιμη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν ότι οι δύο υποθέσεις συνδέονται με έναν παράξενο, μυστηριώδη τρόπο.

Βαθύτεροι συσχετισμοί, προσωπικοί δαίμονες, συναισθηματικά βαρίδια και μία ακαταμάχητη έλξη μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών θα απογειώσουν την αγωνία, γιατί είναι πλέον βέβαιο ότι υπάρχουν δύο δολοφόνοι ελεύθεροι και σε επιφυλακή για το επόμενο χτύπημά τους.

«Ένα φιλί από τον κύριο Φιτζέραλντ»

Της Natasha Lester

Μετάφραση: Φωτεινή Πίπη

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή: 16 ευρώ

Νέα Υόρκη, 1922. Μια γυναίκα ενάντια σε όλα τα στερεότυπα της εποχής. Σπουδές στην ιατρική σχολή, ένα καμπαρέ και ένας έρωτας. 1922. Στη Νέα Υόρκη του Υπέροχου Γκάτσμπι, του τζιν, της τζαζ και της ευημερίας, οι νεαρές γυναίκες έκοβαν κοντά τα μαλλιά τους, βάφονταν έντονα, έπιναν, κάπνιζαν και είχαν δικαίωμα ψήφου.

Η Έβελιν Λόκχαρτ είχε αποφασίσει να γίνει γιατρός, ενάντια στους συντηρητικούς γονείς της, την ανταγωνιστική αδελφή της Βιόλα και τον καλύτερο φίλο της Τσάρλι που μια μέρα θα παντρευόταν, ενάντια σε όλα τα στερεότυπα της εποχής.

Ήταν μία από τις ελάχιστες φοιτήτριες στην ιατρική σχολή του Κολούμπια. Ωστόσο, χρειαζόταν χρήματα και ήξερε ότι θα πλήρωνε το όνειρό της με το τίμημα της αξιοπρέπειας, αν κατάφερνε να περάσει την οντισιόν στο περίφημο καμπαρέ Ζίγκφελντ Φόλις.

Κι αν γινόταν μια χορεύτρια του κανκάν, αν ζούσε μέσα στα μυθιστορήματα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ όπου οι ηρωίδες του έσπαγαν όλους τους κανόνες τι θα σήμαινε αυτό για τη σχέση της με τον τραπεζίτη Τόμας Ουίτμαν;

Θα μπορούσε αυτός ο άντρας να ερωτευτεί μια γυναίκα με σκανδαλώδη ζωή;

«Η ομορφιά της αποτυχίας»

Του Charles Pepin

Μετάφραση: Μαρία Βασιλειάδου

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή: 11,00 ευρώ

Στις μέρες μας η αποτυχία στιγματίζει τους ανθρώπους και συχνά εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Από την οικογένεια και το σχολείο μέχρι τους χώρους εργασίας, η κοινωνία μάς σπρώχνει προς μια άσπιλη τελειότητα, η οποία υποτίθεται μας καταξιώνει ως άτομα. Υπάρχει, όμως, στην πραγματικότητα αυτή η τελειότητα;
Ανατρέχοντας στην πορεία μεγάλων προσωπικοτήτων, εύκολα διαπιστώνουμε ότι η επιτυχία δεν έρχεται με την πρώτη προσπάθεια· Rafael Nadal, Steve Jobs, Thomas Edison, J.K. Rowling· όλοι τους βίωσαν μεγάλες δοκιμασίες και απογοητεύσεις προτού κατακτήσουν την κορυφή.
Κάθε πισωγύρισμα μάς φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα, ταυτόχρονα, όμως, μας κάνει πιο ζωντανούς, πιο ανταγωνιστικούς και μας δίνει μια πιο καθαρή ματιά για το πώς θα πετύχουμε τους στόχους μας, χωρίς να φοβόμαστε την αποτυχία και τα όνειρά μας.
Προτού, λοιπόν, ξεκινήσετε το επόμενο μεγάλο σχέδιο, πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και διαβάστε αυτό το βιβλίο, που θα σας δείξει πώς να αξιοποιήσετε τις αποτυχίες προς όφελός σας. Και αυτό ακριβώς θα είναι το πρώτο σας βήμα προς την επιτυχία! Το μόνο πραγματικό λάθος είναι αυτό από το οποίο δεν μάθαμε. Henry Ford

                 --------------------------------                             ----------------------

Μουτεσαρίφης Λέσβου Κεμάλ Ναμίκ Βέη

(Διώκτης του Πατριαρχείου και της Εκκλησίας)

                                                           Του Δημητρίου Χατζηλία

     Ο Μεχμέτ  Κεμάλ  Ναμίκ Βέη ήταν Μουτεσαρίφης (Διοικητής) Λέσβου την περίοδο 1879-1884. Τα δύο προηγούμενα χρόνια ήταν στη Λέσβο εξόριστος. Παρακολουθώντας κι ερευνώντας το ρόλο του στο Μοναστηριακό Ζήτημα Μηθύμνης την περίοδο 1880-1884 βλέπουμε ότι η Λειμωνιάτις Σχολή ανεγέρθηκε χωρίς άδεια και με την ανοχή του, η αποκήρυξη του μητροπολίτη Νικηφόρου Γλυκά και τα επεισόδια που ακολούθησαν έγιναν με την ανοχή του, στην «προβοκάτσια» με τους τρεις ιερείς που κατηγορήθηκαν για απόπειρα εμπρησμού της ενεγειρομένης Λειμωνιάτιδος Επαρχιακής Σχολής αγωνίστηκε για να μη γίνει η εκδίκαση της υπόθεσης στα εκκλησιαστικά δικαστήρια και στις επιστολές και τα παράπονα του Νικηφόρου τις πιο πολλές φορές κώφευε.

    Ο Κεμάλ Βέη παράκουε και δεν εκτελούσε εντολές-διαταγές ανωτέρων του αρχών, που ήταν εις βάρος των «παράνομων». Οι παράνομοι τον είχαν σύμμαχο· δε χωρά αμφιβολία. Το ερώτημα είναι γιατί υποστήριζε τον πόλεμο που έκαναν οι «παράνομοι» κατά του Νικηφόρου και του Πατριαρχείου; Οι «παράνομοι» είχαν μοναδικό στόχο τις προσόδους της Μονής. Αυτός, ο Κεμάλ, σε τι απέβλεπε; Προερχόταν, βέβαια, από οικογένεια Αλεβιτών (Μπεκτασήδων).

   Έχει γραφεί ότι για το Μοναστηριακό Ζήτημα ο Κεμάλ Βέη είχε τη γνώμη «ότι όλα υποκινήθηκαν από το Πατριαρχείο, το οποίο ήθελε να στρέψει το λαό κατά της κυβέρνησης και την άποψη αυτή ανέφερε και σε επιστολή του από την Καλλονή, στις 25-01-1883, στο Σουλτάνο Αβδουλχαμίτ». Η άποψη αυτή δεν αντέχει στη λογική, αλλά και δε φάνηκε κάτι τέτοιο  στην έρευνά μας. Ήταν, όμως, η άποψή του.

    Παραθέτουμε αποσπάσματα από επιστολή του Η/Σ, το 1898, προς το Πατριαρχείο όπου φαίνεται ότι στις αποφάσεις του ο Κεμάλ παρανομούσε και αδικούσε τις μοναστηριακές αρχές, ευνοώντας κατοίκους των Δαφίων ή άλλων χωριών.

    Γράφουν οι καλόγεροι: «Από δωδεκαετίας και πλέον υφίσταται δίκη μεταξύ της καθ' ημάς Αδελφότητος και των κατοίκων του παρ' ημίν χωρίου Δαφίων σχετικώς προς την ιδιοκτησίαν του «Παρθένη» καλουμένου βουνού, όπερ μεταξύ των προθύρων της Μονής και των Δαφίων κείμενον αυτής ανήκει ως τόπος βοσκής (μερά) εκτός ελαχίστου μέρους προκειμένου τω ειρημένω χωρίω και υπό των κατοίκων αυτού νεμομένου. Μη αρκούμενοι, όμως, ούτοι και ιδίως οι πάντοτε την Μονήν παρενοχλούντες Βέηδες κάτοικοι αυτού εις το ανήκον μέρος, ανωμάλων δε της Αδελφότητος ημών περιστάσεων επωφεληθέντες κατώρθωσαν επί ημερών του τότε Διοικητού Μυτιλήνης Κεμάλ Βέη να λάβωσι  επ' ονόματι των Σχολών αυτών τίτλον ιδιοκτησίας (ταπού) διά ολόκληρον τον Μεράν, έκτοτε δε κατέλαβον αυτόν οδηγούντες τα ποίμνιά των μέχρις αυτών των θυρών της Μονής και καρπούμενοι τα ενοίκια υπερβαίνοντα ετησίως τα 100 αργυρά μετζήτια.

   Τούτο έδωκεν αφορμήν αγωγής εναντίον των κατοίκων του ειρημένου χωρίου, αλλά παρεμβάσης εν τω μεταξύ της την διοίκησιν της Μονής αναλαβούσης τότε Επαρχιακής Επιτροπής συνήφθη συμβιβασμός [....]. Μετά την αποκατάστασιν της κανονικής διοικήσεως της Μονής και την διάλυσιν της Επαρχιακής Επιτροπής ο τότε καθηγούμενος Καλλίνικος εκίνησεν αγωγήν ενώπιον του Πρωτοδικείου Καλλονής διεκδικών εις το ακέραιον το Μεράν και επιζητών την ανατροπήν του γενομένου συμβιβασμού» και εξεδόδη απόφαση προδικαστική  που ακύρωνε το συμβιβασμό γιατί οι Δαφιώτες δεν είχαν κανένα νόμιμο τίτλο  εκτός από τη διαταγή του τότε Διοικητού Κεμάλ Βέη».

  Η άποψη, του Στρατή Χαραλάμπους, ότι ο Μουτεσαρίφης Κεμάλ Ναμίκ «είχε προκατάληψη κατά των χριστιανών ιερωμένων και του Πατριαρχείου για το ρόλο που έπαιζαν στη διοίκηση της χριστιανικής κοινότητας, την εκπαίδευσή της και την επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων σε συνεργασία με τις δημογεροντίες, των οποίων τις αρμοδιότητες περιόρισε  με την αναδιοργάνωση των δικαστηρίων», εξηγεί τις συμπεριφορές του. Καμιά, μα καμιά ενέργεια του Νικηφόρου ή του Πατριαρχείου δεν είδε θετικά. Και ήταν τότε στο Πατριαρχείο και στη Μητρόπολη Μηθύμνης δύο από τους πιο επιφανείς κληρικούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Ιωακείμ Γ΄ και Νικηφόρος Γλυκάς).

    Για τους «παράνομους», που είχαν στόχο την περιουσία της Μονής και το Πατριαρχείο, και τον Αλεβίτη  Κεμάλ Βέη, που τους βοηθούσε, αναφέρω απόσπασμα από σχετικό άρθρο του Μιχάλη Παπαδημητρίου: «Ο Ιωακείμ Γ΄ υπήρξε ο σπουδαιότερος Πατριάρχης στην ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετά την Άλωση. Μεταρρυθμιστής με πνεύμα βαθιάς αντίληψης και στοργής για τις παραδόσεις της εκκλησίας και του έθνους και άγρυπνος φύλακάς τους [....]. Πατριώτης μεγάλης φρόνησης, διπλωμάτης εξαιρετικής διορατικότητας, γενναίος στο φρόνημα και την ψυχή θεωρούσε τα υψηλά του αξιώματα κληροδότημα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας [...]. Ήταν ο μόνος που αντιλήφθηκε την πραγματική αξία του συντάγματος των Νεοτούρκων του 1908 και προφήτευσε τις καταστροφικές του συνέπειες για τον ελληνισμό».  

    Κάτω από το μανδύα του συνετού, ανεκτικού, καλλιεργημένου, μουσόφιλου και μουσοτραφούς Μουτεσαρίφη έκρυβε ένα σκληρό Αλεβίτη, πολέμιο και διώκτη του Πατριαρχείου και της Εκκλησίας Μηθύμνης.

    Ο Πατριάρχης παραιτήθηκε (1884) και ο Κεμάλ μετατέθηκε. Τότε η Επαρχία Μηθύμνης ησύχασε.

   Όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με το Μοναστηριακό Ζήτημα Μηθύμνης δεν μπορούν, νομίζω, να καταλάβουν τις συμπεριφορές του στο διάστημα που ήταν Μουτεσαρίφης Λέσβου..