Τραγωδίες περνούν - τραγωδίες έρχονται και το τοπίο στην χώρα που προσπαθεί να ανασάνει τα τελευταία οκτώ χρόνια παραμένει θολό, καθώς οι κυβερνήσεις που διοικούν τον τόπο αποδεικνύεται πως μόνο την οικονομική διαχείριση σκέφτονται και αυτή με τον ιδρώτα και κόπο των πολιτών της.

Αν με την ολοκληρωτική καταστροφή στο Μάτι αναδεικνύεται το παράλυτο από όλες τις απόψεις κράτος, με τις πλημμύρες φαίνεται εκ πρώτης πως δεν υπάρχει σωτηρία μπροστά στην καταστροφική δράση των κλιματικών αλλαγών.

Αυτές, όμως, χρησιμοποιούνται ενίοτε και ως βασικό επιχείρημα για να δικαιολογηθεί η εγκληματική αδιαφορία της Πολιτείας, που επί χρόνια οι πολίτες την εντοπίζουν, αλλά δεν κάνουν κάτι για να την αντιμετωπίσουν. Έτσι έγινε και στην τραγωδία στο Μάτι, έτσι θα γίνει και αύριο σε πιθανή νέα καταστροφή με θύματα.

Κανείς δεν σκέπτεται ασφαλώς μετά από κάθε τραγωδία τις επιπτώσεις που αυτή έχει στην ψυχολογία των πολιτών σε όλη την ελλαδική επικράτεια. Και αυτό σημαίνει πρακτικά το εξής: οι πολίτες δεν αισθάνονται ασφαλείς και αναζητούν με μεγαλύτερη θέρμη την έξοδο από την χώρα, αν τους δοθεί η ευκαιρία. Βέβαια, οι ειδικοί επί των καταστροφών θεωρητικολογούν μετά από κάθε θεομηνία, τα βάζουν με τον πολεοδομικό σχεδιασμό μετά από την πυρκαγιά στο Μάτι, όχι βέβαια άδικα, αλλά μάλλον πολύ αργά, όταν οι υπηρεσίες εξέδιδαν τις άδειες την μία μετά την άλλη.

Το ίδιο το κράτος, θέλω να πω, με τις υπηρεσίες του, τους διεφθαρμένους υπαλλήλους του και με τον μαζικό χρηματισμό, είναι που έχει δημιουργήσει την όλη κατάσταση χάους και ας κόπτονται οι κάθε λογής επιτελείς του, πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το κράτος δεν φταίει συνήθως, αλλά οι πολίτες που χτίζουν αυθαίρετα, όπως είπε και ο Πάνος Καμμένος, λες και οι πολίτες μόνοι τους βγάζουν άδειες και χτίζουν παράνομα.

Το επίσημο κράτος, λοιπόν, είναι που προσφέρει αφειδώς τις υπηρεσίες του, αποκαλύπτοντας στον καθένα τις κάθε λογής παράνομες οδούς για να κατευθυνθεί καταλλήλως. Αρέσει δεν αρέσει στους κομματικούς επιτελείς αυτή η διαπίστωση, δεν παύει να είναι η βασική αλήθεια.

Με πολίτες αδύναμους να εκφράσουν μαζικά την οργή τους ενάντια στην πρόκληση και βασική αιτία των τραγωδιών, με τους κάθε λογής ειδήμονες να καταθέτουν τις απόψεις τους αμέσως μετά την απαρίθμηση των θυμάτων από πλημμύρες και πυρκαγιές, αλλά και τους κυβερνητικούς θώκους για μια ακόμη φορά καλά προστατευμένους λίγο πριν τις επερχόμενες εκλογές, τα πράγματα μάλλον κυλούν κατά πως θέλουν οι εκπρόσωποι της Πολιτείας.

Με την εν λόγω λογική του παραλόγου, το κράτος προχωρά ανέγγιχτο από τις τραγωδίες, δυναμωμένο από τις συνεχείς κατηγορίες που απευθύνει σε όλους μας αλλά όχι στους εκπροσώπους του, με παράλληλη υιοθέτηση και άλλων τραγικών επιχειρημάτων, για μια χώρα που θάβει τους πολίτες της πίσω από οργιαστικές οδηγίες ή παροτρύνσεις για το πότε θα αντιδράσουν και πώς, τα πράγματα οδεύουν σε γνώριμες οδούς, πολύ γνωστές σε όλους.

Το ζήτημα λοιπόν, δεν είναι ποιοι λένε και τι, αν αυτοί ανήκουν στην συμπολίτευση ή αντιπολίτευση, όλοι τους έχουν λαμπρό παρελθόν στην κοροϊδία και εξαπάτηση, σε σημείο που ακόμη και η απομυθοποίηση της πολιτικής να έχει ανατεθεί τεχνηέντως σε διαφημιστικούς φορείς, για να ακολουθούν πιστά την γραμμή της σιωπής οι πολίτες, χωρίς να αντιδρούν πραγματικά στα κάθε λογής αίσχη, σκάνδαλα και τραγωδίες.

Τι θέλω να πω: ακόμη και μετά την τραγωδία στο Μάτι, οι πολίτες όπως προανέφερα, δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε αυθόρμητες διαμαρτυρίες, γιατί πολύ απλά το κράτος θέλει να δείξει ότι βρίσκεται κοντά τους. Τους αφήνει λοιπόν, να βρίζουν και να εκτονώνονται, προτρέποντας παράλληλα τα καθεστωτικά ή μη ΜΜΕ, να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Οι εντολές δηλαδή, δίδονται από εκεί, με το να ωθούν τον κόσμο να πιστέψει πως ένα άλλο κόμμα ίσως μπορέσει να διορθώσει μελλοντικά την κατάσταση.

Τραγωδίες λοιπόν, περνούν και φεύγουν, άνθρωποι χάνονται μέσα σε λίγα λεπτά, η κρατική αδιαφορία, όμως, παραμένει ως έχει. Ως τραγικός επίλογος, οι δεκάδες νεκροί άνθρωποι, ζώα και αμέτρητα δέντρα. Αλλά πάντα με μια δικαιολογία: «πως τέτοιο κακό δεν συμβαίνει κάθε μέρα». Γιατί το ακούσαμε και αυτό από τους κρατικούς λειτουργούς.