Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Ακατάσχετη φλυαρολογία, υποσχέσεις για μια «άλλη» Ελλάδα και μέτρα λιτότητας, που αν μη τι άλλο θα συνεχιστούν, συνθέτουν το τοπίο της χώρας που πάσχει από λογική, σχέδιο και πρόγραμμα. Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει. Από τις αποζημιώσεις προς τους πληγέντες από την πυρκαγιά στο Μάτι που έχουν χαθεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας ή στους ανέργους που δεν βλέπουν να αλλάζει κάτι, με δεδομένο ότι οι προσφερόμενες για αυτούς εργασίες είναι με χρήματα της τάξης των 300 ευρώ, χωρίς δικαιώματα και μόνο υποχρεώσεις; Από τους απολυμένους λόγω των περικοπών ή τους απασχολούμενους περιστασιακά με μεροκάμματα της ντροπής;

Όχι όμως, για την αριστεροδεξιά κυβέρνηση, όλα βαίνουν καλώς. Πέρα από τους πανηγυρισμούς των εταίρων ότι η Ελλάδα βγήκε δήθεν από τα μνημόνια, πέρα από τις συνεχείς αντιπαραθέσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τα μέτρα που λαμβάνονται και που επιβάλλονται στους πολίτες, η οδυνηρή πραγματικότητα αναδεικνύει περίτρανα την εχθρότητα του κράτους και των υπηρεσιών του απέναντι στους πολίτες.

Για παράδειγμα, η ΔΕΗ μέσα στο καλοκαίρι, με δόλιο τρόπο και μη σεβόμενη τα οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν, καλεί τους πολίτες με προειδοποιητικά σημειώματα να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στον Οργανισμό, γιατί σε αντίθετη περίπττωση θα κόβουν το ρεύμα. Σημειώστε ότι τα απειλητικά αυτά σημειώματα αφορούν και τους οφειλέτες κάτω των 1000 ευρώ! Αν δηλ. κάποιος χρωστά 200 ευρώ στην ΔΕΗ, καλείται να κάνει τις φοβερές και τρομερές ρυθμίσεις. Αυτό είναι το κράτος και οι υπηρεσίες του, αυτή είναι η φιλολαική πολιτική της κυβέρνησης.

Κανείς, όμως, δεν ρώτησε τους πολίτες πόση ανάγκη είχαν τα χρήματα που τους έκοψαν και υφάρπαξαν όλα αυτά τα χρόνια, δεξιές, οικουμενικές, σοσιαλιστικές και αριστερές κυβερνήσεις. Αφού το επίσημο κράτος αφαίρεσε και συγκέντρωσε κλοπιμαία με φόρους και περικοπές, αφού υπέβαλλαν τον κάθε πολίτη στο βασανιστικό πρόγραμμα των μνημονίων, εξαντλώντας τον οικονομικά, έρχεται τώρα δια των υπηρεσιών του να τον εκβιάσει με ποινικές κυρώσεις αν δεν πληρώσει ακόμη και ποσά των 50 ή 100 ευρώ.

Είναι τόσο μεγάλο το θράσος για να εξαναγκαστεί ο πολίτης να συμμορφωθεί με την λιτότητα, είναι τόσο γιγάντια η επέλαση στα εισοδήματά του, που δεν λογαριάζουν στο παραμικρό σε τι κατάσταση έχει περιέλθει ο καθένας. Ποια, όμως, η αντίδραση του κόσμου; Καμιά. Δέχονται οι περισσότεροι αδιαμαρτύρητα τις εν λόγω επελάσεις, αλλά και τα προειδοποιητικά ραβασάκια της κατά τα άλλα προβληματικής ΔΕΗ. Τι να κάνω, αναρωτιέται ο καθένας; Και, όμως, υπάρχει λύση, όσο ο καθένας φροντίσει πάνω απ' όλα να απομακρύνεται από τα κόμματα.

Η δεύτερη θαυματουργός κίνηση είναι η αυτο-οργάνωσή του και η μαζική αντίσταση. Είναι γνωστό ότι το κράτος θα χρησιμοποιεί πάντα με κάθε τρόπο και μέσον το κάθε τι για να καθυποτάξει τους πολίτες. Οκτώ χρόνια λιτότητας απέδειξαν ότι ο στόχος ήταν οι πολίτες και τα νοικοκυριά. Τι απομένει λοιπόν;

Για όσο καιρό ακόμη οι πολίτες θα εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε ένα απρόσωπο και αδίστακτο κράτος, για όσο διάστημα θα περιμένουν να καλυτερεύσουν τα οικονομικά τους, επειδή κάποιος Μοσκοβισί ή Γιουνκέρ υπόσχονται τεχνητούς παραδείσους στην χώρα της υποτέλειας που αποτελεί τρανό παράδειγμα της απρόσκοπτης κρατικής επέλασης στα λαικά εισοδήματα, δεν πρόκειται να υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη.

Όλα θα κυλούν στους ρυθμούς που επέλεξαν οι κάθε λογής κερδοσκόποι και τοκογλύφοι που έκαναν χρυσές δουλειές τα οκτώ αυτά χρόνια, μετατρέποντας την Ελλάδα σε τόπο στυγνής εκμετάλλευσης του εκάστοτε εργατικού δυναμικού. Και έρχονται και άλλα, ακολουθούν και νέες πολιτικές μετά την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια.

Πολύ σύντομα θα δείτε και νέες περικοπές, φόρους και ραβασάκια να κάνουν την εμφάνισή τους.  Από καλοκαίρι σε καλοκαίρι και από χειμώνα σε χειμώνα, η κατάσταση χειροτερεύει.  Μια κάποια λύση είναι κατ' αρχάς η άρνηση συνηγορίας  σε περαιτέρω ληστρική επίθεση του κράτους κατά των εισοδημάτων του καθενός μας. Στη συνέχεια, έρχεται η ώρα της κάλπης. Μετά, ως τελευταίο οχυρό, απομένει ο μη συμβιβασμός με τα δόλια σχέδια των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων. Ακούγεται γενικόλογο αλλά δεν είναι. Φαντάζει ουτοπία, αλλά όλα είναι πιθανά από την στιγμή που το επίσημο κράτος δια των υπηρεσιών του έγινε ο πρώτος στυγνός, αλλά φανερός επιδρομέας.