*Το σκηνικό με τις κλοπές επαναλαμβάνεται τις τελευταίες ημέρες, με θύματα και πάλι τους καταστηματάρχες στα Λαδάδικα.

Συγκεκριμένα σημειώθηκαν σε δύο μέρες πέντε περιστατικά. Σε ένα κέντρο εστίασης δύο φορές, σε ένα μπακάλικο, σε πρατήριο φούρνου, αλλά και σε σπίτι.

Μάλιστα την πρώτη φορά ο δράστης πήρε από την ταβέρνα μέρος της ταμειακής της μηχανής, μια κιθάρα, δύο ρολόγια, ένα λάπτοπ και μια αρμαθιά από ψευτομπρελόκ με την φίρμα του καταστήματος.

Ο ιδιοκτήτης σκέφτηκε να περάσει την επόμενη νύχτα μετά το συμβάν στο μαγαζί του κάνοντας την υπόθεση ότι πιθανόν να επιστρέψει.

Ο δράστης έκανε την επανεμφάνισή του, μπαίνοντας από ένα μικρό παράθυρο που είχε διαρρήξει την πρώτη φορά. Έγινε αντιληπτός όχι μόνο από τον παθόντα, αλλά και από τους ενοίκους που έμεναν πάνω από το μαγαζί και οι οποίοι άρχισαν να τηλεφωνούν στον καταστηματάρχη, για να τον πληροφορήσουν για τους ήχους που άκουσαν μέσα στη νύχτα. Ο χτύπος και το κουδούνισμα του τηλεφώνου όμως τον έτρεψαν σε φυγή.

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι, τα κλοπιμαία, σύμφωνα με πληροφορίες που έφτασαν γρήγορα στ' αφτιά του θύματος, πωλούνται στον καταυλισμό της Μόριας. Συγκεκριμένα η κιθάρα για 40 ευρώ και το ένα ρολόι χειρός που νόμιζε πως ήταν χρυσό 600 ευρώ!!!

Ήρθε λοιπόν και η σειρά αυτής της περιφέρειας να κάνουν ένα δώρο στα μαγαζιά τους και τις ιδιοκτησίες τους. Ή να φροντίσουν και ν' απευθυνθούν σε εταιρεία φύλαξης ακινήτων, ή να τοποθετήσουν στα μαγαζιά τους σιδερένιες καπάντζες.

Κόστος που έχουμε πει στο παρελθόν ότι δεν είναι ευκαταφρόνητο.

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και η κακοτυχία των ντόπιων που πασχίζουν να επιβιώσουν.

Γιατί πολύ απλά, μας υποχρεώνουν να ζούμε με αυτούς τους παραβατικούς ανθρώπους, που έχουν την παρανομία στο αίμα τους, στο dna του και δεν μπορούν να ζήσουν διαφορετικά.

Και τούτο γιατί αφού κάνουν ό,τι τους καπνίσει και ό,τι σκεφτούν, ξέρουν την διαδικασία σε περίπτωση που γίνουν τσακωτοί.

Έμαθαν πια ότι θα βγουν από την φυλακή πολύ πολύ σύντομα, έχοντας αποκτήσει το δικαίωμα να λειτουργούν ως δερβέναγάδες και ως διαχειριστές των πάντων. Στην αρχή με σκυμμένο κεφάλι και με επιφυλακτικότητα και φόβο, προχωρούσαν χωρίς να πειράζουν κανέναν. Στη συνέχεια πίστεψαν ότι με το χαμόγελο, το άνετο ύφος και το, χάι μάι φρεντ, θ' αποκτούσαν φίλους, για να κάνουν ευκολότερα πράξη τις σκέψεις τους. Τώρα το βλέπεις στα μάτια τους. Η ειρωνεία στο βλέμμα, στο πρόσωπο και στη γλώσσα, είναι εμφανείς.

Εύκολα αντιλαμβάνεσαι τις προθέσεις τους, και το σκεπτικό τους. Γνωρίζουν ότι έτσι όπως θα μπουν στο κρατητήριο έτσι ακριβώς θα βγουν, εξευτελίζοντας, πολίτες και πολιτεία, αστυνομία, δικαιοσύνη και αρχές.

Αυτές οι περιπτώσεις θα πρέπει άμεσα, με συνοπτικές διαδικασίες, να πακετάρονται και να στέλνονται πίσω στην πατρίδα τους, όχι να επαναπροωθούνται στην Τουρκία, αλλά στην χώρα τους, εκεί που οι νόμοι αν και αυστηροί εφαρμόζονται.