Είμαστε στο μέσον του καλοκαιριού και η τραγωδία στο Μάτι δεν λέει να κοπάσει. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να κάνει προσφορές στους πυρόπληκτους, γιατί περί προσφορών πρόκειται και δη ελλειμματικών, σε σχέση με το μέγεθος της τραγωδίας.

Εξαγγελίες περί αποκατάστασης των ζημιών, σε συνδυασμό με την υπόσχεση πως πλέον πολύ δύσκολα θα δίδονται άδειες στους μη νόμιμους και πως η οικιστική ρυμοτομία θα διορθωθεί, προσπαθούν να δώσουν ένα άλλο χρώμα στην όλη κατάσταση, που μόνο θλίψη προκαλεί πρωτίστως για τα θύματα και δευτερευόντως για όλους τους ανεγκέφαλους που ελεεινολογούν πάνω από τις σορούς των νεκρών.

Πρόκειται πολύ απλά, για μια φρενίτιδα δηλώσεων ένθεν και ένθεν, για συνεντεύξεις που δίδονται για να καταλογιστούν ευθύνες ή να δικαιολογηθεί η ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού. Κάτι, όμως, έχει αλλάξει σε όλη την ατμόσφαιρα. Δίδεται η εντύπωση πως οι πολίτες τούτο το καλοκαίρι δεν κάνουν απροβλημάτιστοι διακοπές, ούτε ανέγνοιαστοι λόγω αυτής ακριβώς της τραγωδίας που συντελέστηκε μέσα σε λίγα λεπτά.

Ο καθένας μας θα μπορούσε να βρίσκεται ανάμεσα στα θύματα, καλοκαίρι είναι και λίγο πολύ όλοι επισκεπτόμαστε τα παραθεριστικά θέρετρα. Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη, πως μέσα σε λίγο χρόνο χάθηκαν τόσες ζωές και στην κυβέρνηση ούτε μία παραίτηση, ούτε μία συγγνώμη, πέραν της αόριστης ανάληψης πολιτικής ευθύνης, που φυσικά το ίδιο θα έκαναν και οι της αντιπολίτευσης αν ήταν κυβέρνηση.  

Μας σημαδεύουν τη ζωή παρόμοιες τραγωδίες, μας αφαιρούν τη χαρά, την ελάχιστη χαρά που νοιώθουμε όταν παίρνουμε την ολιγοήμερη άδειά μας. Στο μέσον του καλοκαιριού και η όρεξη έχει χαθεί. Με δεδομένο ότι θα βιώσουμε και άλλες παρόμοιες τραγωδίες, όσο το κράτος εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα στις παρανομίες και τις κάθε λογής κομπίνες, απομένει σε εμάς προσωπικά να κάνουμε το γρήγορο βήμα της αλλαγής, για να αποκαταστήσουμε κάποια πράγματα που ισχύουν ντε φάκτο στην καθημερινότητα και που κάνουν την κατάσταση στην χώρα ανυπόφορη.

Απομένει να δούμε πώς και με ποιο τρόπο θα αποφύγουμε να είμαστε ακόμη μια φορά ωτακουστές ή ντελάληδες κακών ειδήσεων, να εξάγουμε τα οριστικά συμπεράσματά μας από την παρατεταμένη ανομία και αδράνεια ενός κράτους, που αν μη τι άλλο αποκαλείται με θράσος από τους εκάστοτε κυβερνώντες ως ευρωπαϊκό.

Η δουλειά που μας περιμένει δεν είναι και λίγη. Αν θέλουμε πράγματι να αλλάξουμε τα δεδομένα, δεν έχουμε παρά να κάνουμε το σταθερό βήμα προς τα εμπρός, γυρίζοντας ταυτόχρονα την πλάτη σε όλους εκείνους που μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, επιχειρούν να μετατρέψουν σε παιδική χαρά το κοινοβούλιο με ύβρεις και ακατονόμαστες φράσεις πεζοδρομίου, όλους αυτούς που επαίρονται για το έργο τους και παράλληλα αποφαίνονται πως αυτό που μετρά περισσότερο είναι το δίδαγμα από την κάθε τραγωδία, το γεγονός ότι από αύριο θα αρχίσει «σκληρή δουλειά» για την αποφυγή παρόμοιων τραγικών συμβάντων.

Αυτά και όχι μόνο συλλογιζόμενοι, θα πρέπει να απογαλακτιστούμε από την ψευδολογία της εξουσίας, πολύ απλά γιατί αυτό είναι το έργο της, να παραπλανά τους πολίτες. Στο μέσον του καλοκαιριού και ας μην δώσουμε πλέον άλλο δικαίωμα στους κρατικοδίαιτους που μέσα στον πανικό τους επικαλούνται διάφορες έρευνες και στατιστικές για την «μανία της φύσης», που ακόμη κι αν υπήρχε δόση αλήθειας, αυτή θα προέρχεται και πάλι από τον ανθρώπινο παράγοντα. Θλίψη λοιπόν, οδύνη και περισυλλογή. Αυτό το καλοκαίρι ας σκεφτούμε απλά και συνετά πώς θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, πώς θα δώσουμε την εικόνα στους ιθύνοντες ότι δεν είμαστε ανόητοι, ούτε τρώμε κουτόχορτο.

Ας επιστρέψουμε την αλαζονεία σε εκείνους που την έχουν και ας ευχηθούμε τραγωδίες σαν την τελευταία στο Μάτι, όχι απλά να μην ξανασυμβούν, αλλά να βρούμε τους τρόπους να αναλάβουμε τις ευθύνες μας γιατί απέναντί μας εξακολουθεί να υπάρχει ένα ασύδοτο, αλλά πάνω απ' όλα επικίνδυνο κράτος. Ένα κράτος που φορά μαύρη πλερέζα και παρουσιάζεται ως κοινωνικό, αναλόγως του αριθμού των θυμάτων από τις καταστροφές και τις θεομηνίες.