Χάνονται οι στιγμές αλλά προπάντων χάνονται οι άνθρωποι που τις δημιουργούν. Μεταλλάξεις και απομυθοποιήσεις καταλαμβάνουν σημαντικό χώρο στην ζωή μας, οι διπλανοί μας απλά δεν έχουν τον χρόνο να παρακολουθήσουν όλα όσα λαμβάνουν χώρα στην καθημερινότητα που πνίγει κάθε φωνή και μορφή αντίστασης.

Είναι οι περίφημες προτεραιότητες που καλύπτουν το μεγάλο μέρος των ενδιαφερόντων, η μεγάλη λατρεία για την κάθε εκλείπουσα ιδιαιτερότητα που με ευκολία μεταβάλλεται σε ειδησεογραφικό σκουπίδι, γιατί ακριβώς εκεί έγκειται η δύναμη της εξουσίας σε όλα τα επίπεδα, να μεταλλάσσει κάθε τι το ξεχωριστό σε καμπάνια εξημέρωσης των ηθών και παθών, έτσι ακριβώς όπως ενημερώνει ο ειδησεογραφικός ορυμαγδός τον κόσμο, κάνοντας τον καθένα δημοσιογράφο, υδραυλικό, δικηγόρο ή επιχειρηματία  και πάσης φύσεως ειδικό εν ριπή οφθαλμού.

Χάνεται σαν όνειρο και ο τόπος που έκανες τις πρώτες σου συναντήσεις και ραντεβού, κακοποιείται το περιβάλλον που σε έκανε να ονειρευτείς το μέλλον της ζωής σου, εξαφανίζεται μονομιάς η ανάμνηση για το διαφορετικό και αιτία είναι αυτές οι θαυμαστές υποχρεώσεις.

 Όσο άλλαζει ο κόσμος, όσο καταπίνει - αλλά ποτέ δεν χωνεύει - τα κάθε είδους πνευματικά περιττώματα, τόσο η ελπίδα παθαίινει ή απλά φωλιάζει σε ένα πεθαμένο παρελθόν, που ενίοτε γίνεται επίκαιρο μόνο με την συζήτηση μεγάλων θεμάτων που μας απασχολούσαν χθες αλλά που σήμερα δεν ανευρίσκονται καν συζητητές για να διατηρήσουν το όνειρο στην πραγματικότητα.

Κάθε λογής λοιπόν αστειότητες γίνονται αντικείμενο διαλόγου από θιασώτες μιας ατελείωτης φαρσοκομωδίας, και οι έπαινοι δίδονται ακριβώς σε όλους αυτούς που δεν είχαν την παραμικρή ανάμιξη στην κοινωνική τελμάτωση, ούτε καν σαν αντιστεκόμενοι σε ένα ρεύμα που στο τέλος παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του.

Γιατί σήμερα δεν υπάρχουν αυτοί που κολυμπούν ενάντια στην κατεύθυνση του ποταμού, απλά χάσκουν όπως οι πέτρες στον βυθό του χωρίς να εμποδίζουν στο παραμικρό την πορεία του προς τις εκβολές και την ανάμιξη με την απέραντη θάλασσα του παραλογισμού.

Κάθε πολίτης και ένας πόντος εξυπηρετικότητας ενός αβυσσαλέου συστήματος εξουσίας, κάθε προσωπικότητα και μία ακόμη κατάρρευση, υπό τα όμματα όλων των υπολοίπων που χάσκουν αναμένοντας τα δελτία των οκτώ να τους μάθουν τρόπους επιβίωσης.

Και περνούν τα χρόνια χωρίς ουσία αλλά πάνω απ΄ολα δημιουργία και επαναστατικότητα, που σημαίνει υγεία σε όλους αυτούς τους παράλογους καιρούς. Περνούν χωρίς να αφήνουν το παραμικρό στοιχείο ή ίχνος δραστηριοποίησης του νου, επαναφοράς της σκέψης για έναν πιο δίκαιο κόσμο, έναν κόσμο με αυτόνομους πολίτες γνώστες ότι αυτό που ζουν, οφείλεται στην δική τους συνεισφορά και απόφαση.

Όχι, αυτός ο κόσμος βασίζεται σε κάτι άλλο πέραν της αυτοκυριαρχίας,  ένας κόσμος που με ευκολία οδηγείται σε πράξεις εκδίκησης επειδή τάχα η ελευθεριότητα έχει ξεπεράσει τα όρια, άνθρωποι που δεν μπορούν να σκεφθούν πως αυτό που ζουν δεν είναι τίποτε άλλο παρά ασυδωσία και προτσές ενός συστήματος που παράγει διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, ένας κόσμος που αδυνατεί να προσδιορίσει την αρχή και το τέλος της παρακμής του.

 Μέρα με την ημέρα λοιπόν  παρουσιάζονται ολοένα και περισσότερα θύματα αυτής της παρακμής αλλά και όψιμοι νταήδες που «κανονίζουν» όπως αυτοί ξέρουν τον κάθε παραβατικό, που κανείς τους δεν αναρωτήθηκε πως θα μπορούσε να είναι στην θέση του. Χάνονται λοιπόν όχι μόνο οι στιγμές αλλά και οι πιθανότητες επαναφοράς στην συντροφικότητα, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη. Χάνονται γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να αλλάξουν τα δεδομένα.

Στον αντίποδα, πληθώρα υποχρεώσεων στέλνουν τον καθένα στην ουρά των αναμενόντων της οδηγίας για την ολοκλήρωση της καθημερινής ενασχόλησης με πράγματα που αποκαλώ συσσωρευμένη αχρήστευση αλλά που κατά τα άλλα είναι χρήσιμα για ένα κόσμο - καρικατούρα της μέγιστης γονυκλυσίας.

Χάνεται οριστικά και ο τόπος σκέψης και ονειροπόλησης, με βασικό όπλο την αδιαφορία για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, στο όνομα μιας και μόνης αξίας, το κέρδος και το εφήμερο των υλικών επιτευγμάτων. Αυτή ακριβώς η απώλεια είναι που δημιουργεί θλίψη και απογοήτευση, αλλά πάνω απ΄όλα κακοποίηση της δημιουργικής σκέψης. Ακολουθεί το χάος και η αταξία όχι με την έννοια της προέλευσης του κόσμου αλλά της στιγμιαίας ύπαρξης.