Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δουλεύουν νυχθημερόν στην ΕΕ προκειμένου να βοηθήσουν τους οικείους τους στην πατρίδα τους. Οι εργασίες που κάνουν, ποικίλουν, αλλά κυρίως απασχολούνται σε βαριές δουλειές - με ή χωρίς ασφάλιση - και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα. Στην χώρα μας απλά δεν εφαρμόζεται σχεδόν τίποτε στην πράξη από τους εργοδότες, οι οποίες αναζητούν εναγωνίως την μαύρη εργασία, ασχέτως αν μετά στα γκάλοπ και τις δημοσκοπήσεις παριστάνουν τους ανήξερους, ισχυριζόμενοι ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι «περιττό βάρος» για την χώρα.  

Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι αυτοί στην πλειοψηφία τους αφήνουν πίσω τις οικογένειές τους, αλλά αποστέλλουν οικονομική βοήθεια, αποδεικνύοντας πως η ανάγκη τους πάνω απ' όλα είναι η επιβίωση. Και όχι μόνο η δική τους που είναι ασφαλέστερη στην ΕΕ -παρά το κύμα διακρίσεων και ρατσισμού- αλλά και των οικογενειών τους, που διαβιούν σε επικίνδυνες περιοχές.

Οι μετανάστες και πρόσφυγες στην ΕΕ κάνουν τις ίδιες ακριβώς δουλειές που έκαναν οι Έλληνες μετανάστες τις δεκαετίες από το ΄30 μέχρι το ΄60, οι Αλβανοί την δεκαετία του ΄90, αλλά και όλοι οι προερχόμενοι από το πρώην ανατολικό μπλοκ μετά την κατάρρευσή του.

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία της Eurostat, τα χρηματικά ποσά -οι λεγόμενες ατομικές μεταφορές- που διακινήθηκαν από τους διαμένοντες στην ΕΕ προς μη ευρωπαϊκές χώρες αυξήθηκαν το 2018 σε 35,6 δις ευρώ έναντι 32,6 δις το 2017.  

Οι εισροές στην ΕΕ ανήλθαν το 2018 σε 10,9 δις ευρώ και παρέμειναν απαράλλακτες έναντι του 2017. Απ' αυτό προέκυψε ένα αρνητικό υπόλοιπο (-24,6 δις) έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Η πλειοψηφία των ατομικών μεταφορών αποτελείται από χρηματικά ποσά που απεστάλησαν από μετανάστες στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Η καταγραφόμενη αύξηση θεωρείται φυσιολογική, αφού ο αριθμός των μεταναστών που εργάζονται στην ΕΕ αυξανεται χρόνο με τον χρόνο.

Όλη η συζήτηση για την τύχη των προσφύγων στην ΕΕ εξαρτάται άμεσα από την κατανομή των αναγκών μεταξύ των κρατών μελών στην ΕΕ. Από αυτό και μόνο τον λόγο και από το γεγονός ότι πρυτανεύει η λογική της χαμηλά αμοιβόμενης εργασίας και της εργασιακής εκμετάλλευσης, αναμένεται περαιτέρω παραφιλολογία στον βωμό της στοχευμένης εκμετάλλευσης όλου αυτού του προσφυγικού και μεταναστευτικού κύματος που αυξάνεται με τον καιρό, αφού πολλαπλασιάζονται οι εστίες κρίσεων και πολέμων.

Τα χρήματα που απεστάλησαν από τους μετανάστες και πρόσφυγες προς τις τρίτες χώρες είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με τα κέρδη των εταιρειών που εργάζονται ή υποαπασχολούνται στις χώρες της ΕΕ. Με λίγα λόγια, τα εργοδοτικά οφέλη προηγούνται σταθερά των πενιχρών εισοδημάτων των εργαζομένων αυτών.

Και όλα αυτά, σε μία εποχή όπου πολλές ευρωπαϊκές χώρες, πρωτοστατούσης της Γερμανίας, έχουν μεγάλη ανάγκη από φτηνά κυρίως εργατικά χέρια. Οι δε οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών στο σύνολό τους εξαρτώνται άμεσα από την υποαπασχόληση.

Μεγάλη λοιπόν, η εργασία που προσφέρουν οι άνθρωποι αυτοί. Μεγάλη, όμως και η προσφερόμενη οικονομική βοήθεια στους οικείους τους στις χώρες καταγωγής. Πολλές οι ιστορίες πόνου και εκμετάλλευσης που αφηγούνται οι βαριά εργαζόμενοι στις ευρωπαϊκές και μη χώρες.

Χαρακτηριστικά είναι τα εργοτάξια κάτεργα σε χώρες εκτός ΕΕ, όπως το Ντουμπάι ή η Σαουδική Αραβία, όπου οι μετανάστες στοιβάζονται σωρηδόν για ένα κομμάτι ψωμί. Παρόμοιες εικόνες, όμως, βλέπει κανείς και εντός της ΕΕ, όπου για πολύ μικρές αποδοχές στρατιές προσφύγων και μεταναστών εγκαταλείπουν τις εστίες τους όχι μόνο για να νοιώσουν ασφαλείς αλλά για να στείλουν χρήματα στους δικούς τους.

Και να σκεφθεί κανείς ότι όλα γίνονται γιατί το δέλεαρ της Δύσης με τα τεχνολογικά επιτεύγματα και την αχαλίνωτη ανάπτυξη προεσελκύει τους ανθρώπους αυτούς που δεν έζησαν ποτέ σε ευημερία. Για το γεγονός και μόνο ότι το δυτικό τερατούργημα εξακολουθεί να είναι κραταιό, παρά την παρακμή του. Για να μπορούν οι οικογένειες στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράκ ή την Συρία να επιβιώσουν από την σκληρή εργασία όλων αυτών που τις εγκατέλειψαν, με βασικό στόχο να τις ζήσουν στέλνοντας χρήματα που κερδίζουν σε χώρες που ανθεί ο ρατσισμός και η ξενοφοβία.