Από το 1980, όταν ενταχθήκαμε στην τότε ΕΟΚ, παρακολουθώ την ίδια ιστορία. Πώς, κάθε χρόνο, χάνουμε τεράστια ποσά από κοινοτικά προγράμματα, επειδή ...δεν είμαστε έτοιμοι να τα απορροφήσουμε. Επειδή δηλαδή, όλοι οι μηχανισμοί μας, ξεκινώντας από τα υπουργικά γραφεία, κατεβαίνοντας σε αιρετούς περιφερειάρχες και δημάρχους, κυρίως δε στο επίπεδο του τεράστιου κρατικού μηχανισμού, κινούνται, μονίμως, με αραμπά. Μη μπορώντας να ετοιμάσουν, εγκαίρως, έναν ολοκληρωμένο φάκελο, κατά τις απαιτήσεις κάθε προγράμματος.

Επίκαιρη αφορμή, η ερώτηση του βουλευτή Ηλείας του ΚΙΝΑΛ, του κ. Κατρίνη, προς τον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνη Γεωργιάδη, για το χαμηλό ποσοστό απορροφητικότητας των ευρωπαϊκών κονδυλίων, μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ. Μια ερώτηση με στοιχεία, τα οποία κάθε άλλο παρά αισιόδοξα είναι και ενθαρρυντικά. Οπότε, παραφράζοντας μια λαϊκή παροιμία, μπορούμε να πούμε προς τον κ. Γεωργιάδη: Εδώ σε θέλω Άδωνη, να περπατάς στα κάρβουνα.

Συμφώνως προς τα στοιχεία του κ. Κατρίνη «η πραγματική απορρόφηση των ενταγμένων προγραμμάτων κινείται μεταξύ 25-27%, ενώ ιδιαίτερα απογοητευτική είναι η εικόνα του προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα-Επιχειρηματικότητα-Καινοτομία», που θεσπίσθηκε για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, αφού παρουσιάζει απορρόφηση πόρων σε ποσοστό μόλις 17,85%».

Κατανοητό βεβαίως, το ότι για τα επίπεδα αυτά δεν ευθύνεται, ακόμη, ο σημερινός υπουργός και η ολιγόμηνη κυβέρνησή του. Περιλαμβάνονται στα ...επιτεύγματα των προηγουμένων. Είναι, όμως, αυτή η υπόθεση ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα αυτής της κυβέρνησης. Αν δηλαδή, θα μπορέσει να κάνει τον κρατικό μηχανισμό να λειτουργήσει αποτελεσματικώς, ώστε, πλέον, να μην χάνουμε ούτε ένα ευρώ από τα κοινοτικά προγράμματα που μας αφορούν.

Το ζητούμενο δεν είναι να ακούσουμε, για μια ακόμη φορά τα συνήθη λόγια παρηγοριάς. Αυτά με τα οποία απολογούνταν ως τώρα όλες οι κυβερνήσεις. Που ...καμάρωναν αν κατάφερναν ....να χάσουν λιγότερα από τους προηγούμενους. Ενημερώνοντάς μας, με ύφος πανηγυρικό, ότι κατάφεραν π.χ. να ανεβάσουν την απορρόφηση από το 25 στο 35 τοις εκατό. Κάνοντας γαργάρα το ότι έχαναν το 65%.

Κανένα παιδί του Γυμνασίου δεν υπερηφανεύεται όταν το ένα τρίμηνο πάρει οκτώ στα μαθηματικά επειδή το προηγούμενο είχε πάρει τέσσερα. Βάζει κάτω το κεφάλι του, στρώνει τον πισινό του και προσπαθεί, αν μη τι άλλο, να περάσει τη βάση. Αυτό το προνόμιο, να υπερηφανεύονται, περί του ποιος αποτυγχάνει λιγότερο, το έχουν μόνον οι πολιτικοί. Και το πληρώνουμε οι πολίτες.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr