Τα αισθήματά μου, για τον ...τσάμπα ντελικανή Πολάκη, είναι γνωστά στους αναγνώστες μου. Αισθήματα, σε βαθμό σιχαμάρας. Απέναντι σε έναν υπουργό που είναι τυπική περίπτωση λούμπεν «αριστερού». Τυπικό δείγμα του ύφους και του «ήθους» του διαχρονικού «αυριανισμού». Άλλωστε, μόλις χθες τον «τίμησα», όπως ακριβώς του πρέπει από τούτη την στήλη.

Θεωρώ, όμως, ότι είναι λάθος, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ότι επέλεξε, μέσα στην προεκλογική περίοδο, να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας, άλλως πως πρόταση μομφής, κατά του συγκεκριμένου «παλληκαρά», εστιασμένη στην έσχατη ασχημία του, την αήθη επίθεση κατά ενός ΑμεΑ. Πόσο μάλλον, όταν τέτοια πρόταση δεν κατατέθηκε όταν το άτομο αυτό είτε προδίκαζε, είτε υποδείκνυε αποφάσεις στους δικαστές, είτε εξαπέλυε εναντίον τους χυδαίες επιθέσεις, κάθε φορά που δεν του άρεσαν οι αποφάσεις τους.

Αν θέλατε, εκεί στην Πειραιώς, είτε να δοκιμάσετε την συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, είτε έστω να την εκθέσετε, στα μάτια των πολιτών, ως καλύπτουσα τέτοιες συμπεριφορές, ας περιμένατε λίγο. Να το κάνετε μετά τις εκλογές της 26ης Μαΐου. Όταν, ως εκ του αποτελέσματος, θα έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητοί οι τριγμοί, καθώς ο ένας θα κατηγορεί τον άλλον, ως υπεύθυνο για την ήττα. Και θα είναι πολλοί εκείνοι που θα χρεώνουν, μέρος της ευθύνης, τόσο στον ίδιο τον Πολάκη, όσο και στον πρωθυπουργό τους, που του παρέχει πλήρη κάλυψη.

Αντιθέτως, με την συζήτηση μιας τέτοιας πρότασης μέσα στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου, το απολύτως βέβαιο είναι ότι, ακόμη και εκείνοι που ήδη κάτι ψέλλισαν για την αήθεια του Πολάκη, θα συσπειρωθούν αμυνόμενοι. Ακόμη και αν κάποιος από αυτούς αισθάνεται ότι ο Πολάκης έχει υπερβεί κάθε όριο, θα υποκύψει στον εκβιασμό του Τσίπρα, που μετατρέπει την πρότασή σας σε ευκαιρία νέας παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του.

Φοβάμαι ότι η τακτική σας θυμίζει ένα παλιό ανέκδοτο. Με κάποιον που πήγε σε ένα εστιατόριο, παρήγγειλε φαγητό, αλλά αντί εκείνου που περίμενε, το πιάτο του ήταν γεμάτο ακαθαρσίες. Παρά ταύτα, όμως, άρχισε να τρώει χωρίς να διαμαρτυρηθεί. Αλλά, κάπου στη μέση, ανακάλυψε και μια μύγα. Και τότε έγινε έξαλλος και άρχισε να ωρύεται «δεν είναι κατάσταση αυτή να βρίσκω μύγα μέσα στο πιάτο μου».

Τι φοβηθήκατε; Μήπως δεν θα έχετε, μετά τις εκλογές του Μαΐου, άλλες αφορμές;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr