Με την εξέταση δύο ακόμη μαρτύρων συνεχίστηκε χθες η δίκη της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου Λήμνου, για το σκάνδαλο χορήγησης θαλασσοδανείων σε γνωστό επιχειρηματία.

Θυμίζουμε ότι η εκδίκαση της υπόθεσης ξεκίνησε πριν από 6 μήνες περίπου, τον Δεκέμβριο του 2018 και όπως όλα δείχνουν, θα συνεχιστεί και μέσα στο καλοκαίρι, πιθανόν και το φθινόπωρο, παρά το γεγονός ότι οι δικαστές επιθυμούν την όσο το δυνατόν πιο σύντομη ολοκλήρωσή της, αφού εκκρεμούν και οι μεταθέσεις τους.

Χθες εξετάστηκαν δύο υπάλληλοι της τράπεζας, η Ευλ. Βουρνάζου και η Ι. Δημάκη, οι οποίες την επίμαχη περίοδο εργαζόταν στον τομέα των χορηγήσεων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο μάρτυρες, ήταν αρκετά φειδωλές και περιορισμένες στην κατάθεσή τους, αποφεύγοντας να αναφέρονται σε κρίσιμες λεπτομέρειες που αφορούσαν τα οικονομικά στοιχεία των επίμαχων δανείων, καθώς και του φακέλου του συγκεκριμένου επιχειρηματία. Τόσο η Ευλ. Βουρνάζου, όσο και η Ι. Δημάκη, πολύ συχνά ανέφεραν ότι δεν θυμούνται αρκετά από τα γεγονότα της περιόδου εξαιτίας του μεγάλου χρονικού διαστήματος που έχει μεσολαβήσει (σχεδόν 15 χρόνια).

Η Ευλ. Βουρνάζου, η οποία εργαζόταν την περίοδο εκείνη στο τμήμα των χορηγήσεων, επισήμανε ότι η ίδια δεν είχε καμία ανάμειξη στις αποφάσεις που λαμβάνονταν και τα δάνεια που δινόταν, ενώ τόνισε ότι δεν γνώριζε τίποτα περί θαλασσοδανείων, ακάλυπτων επιταγών που πληρώνονταν από τα ίδια κεφάλαια κ.λπ. μέχρι το τέλος του 2004, οπότε και σταδιακά έγινε γνωστή η όλη ιστορία.

Η Ι. Δημάκη, όπως δήλωσε εργαζόταν στη Συνεταιριστική Τράπεζα Λέσβου - Λήμνου από τις 15 Ιουνίου του 1995, όταν ακόμη ήταν Χρηματοπιστωτικός Συνεταιρισμός, έως τα τέλη του 2005.

Η ίδια αρκετές φορές επανέλαβε ότι γενικότερα θυμάται ελάχιστα πράγματα με σαφήνεια από την περίοδο εκείνη, ενώ επισήμανε πως δεν είναι σε θέση να γνωρίζει λεπτομέρειες για τον τρόπο που λαμβάνονταν οι αποφάσεις στα Διοικητικά Συμβούλια και τα κριτήρια με τα οποία δίνονταν τα δάνεια ή αυξάνονταν τα όρια των χορηγήσεων στους πελάτες της τράπεζας.

Διευκρίνισε ότι η αρμοδιότητά της, έπειτα από εντολή και συνεννόηση με τον εκάστοτε διευθυντή της τράπεζας, ήταν να συγκεντρώνει από τους υποψήφιους δανειολήπτες τα απαιτούμενα οικονομικά στοιχεία, που στη συνέχεια έδινε στο διευθυντή προς εξέταση και συνέτασσε τις απαιτούμενες εισηγήσεις για το Διοικητικό Συμβούλιο.

Όπως είπε, δεν ήταν δική της δουλειά να εκφέρει άποψη για το αν έπρεπε ή όχι να χορηγηθεί ένα δάνειο, αλλά ακόμη και αν την κατέθετε, δεν θα τη λάμβανε κανείς υπόψη του.

Αναφερόμενη στο συγκεκριμένο επιχειρηματία, σημείωσε ότι τον έβλεπε ελάχιστα στην τράπεζα και πάντα ιδιαίτερα βιαστικό. Η ίδια σημείωσε ότι δεν είχε άποψη για την οικονομική του κατάσταση και τη γενικότερη συμπεριφορά του απέναντι στην τράπεζα, ούτε και γνώριζε για την κάλυψη επιταγών του από ίδια κεφάλαια της τράπεζας.

Το στοιχείο που είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην κατάθεση της Ι. Δημάκη, ήταν το ζήτημα που αφορούσε στις επιταγές που κατατίθεντο από την πλευρά του συγκεκριμένου επιχειρηματία ως εγγύηση των χορηγήσεων που λάμβανε.                  Μ. Χατζηγεωργίου

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»