Σιγά μην αισθάνεται κανείς υποχρεωμένος απέναντι στο ελληνικό κράτος, που σιγά σιγά και δειλά δειλά αρχίζει να φαίνεται πιο δίκαιο σε κάποιες των περιπτώσεων, όταν είναι τόσο πασιφανές το δικαίωμα του πολίτη στην σωστή ενημέρωση αλλά και την δίκαιη μεταχείριση, όπου οποιαδήποτε άλλη κίνηση από μεριάς του επίσημου κράτους θα φάνταζε το λιγότερο ύποπτη.

Σιγά να μην κάνουμε μετάνοιες για την στάση που κρατήσαμε και κρατάμε τα χρόνια της κρίσης, αφού μόνο κατά τύχη κατορθώνουν και επιβιώνουν οι κυβερνήσεις των μνημονίων και πάνω απ' όλα λόγω της προφανούς παθητικότητας που μαστίζει εδώ και πολύ καιρό τον κόσμο.

Αν σήμερα ο καθένας μπορεί να εκφράσει την γνώμη του, αυτό δεν οφείλεται σε καμιά δημοκρατία, παρά στο κατόρθωμα του μέσου πολίτη να επιβληθεί της λογοκρισίας, του βασικού μέσου επιβολής από μεριάς των κυβερνήσεων, υποτιθέμενα δημοκρατικών. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι σήμερα απολαμβάνουμε πολυφωνία ή είναι απλά εξαπατημένοι ή τυφλοί μπροστά σε όσα υφίστανται από το κράτος τιμωρό.

Θα έλεγα καλύτερα πως μάλλον πρόκειται για κακοπροαίρετους ή απλά για φαντασιόπληκτους, όσοι νομίζουν πως είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, καθώς αυτή η προσχηματική ελευθεριότητα έχει να κάνει μάλλον με ασυδοσία και αδιαφορία για τον άλλο.  

Όταν έρχονται λοιπόν, τα ραβασάκια από το Υπουργείο Οικονομικών, ότι χρωστάς εδώ χρωστάς εκεί, πού πάει όλη αυτή η Δημοκρατία και ο πλουραλισμός, από την στιγμή που πρώτα σου πριόνισαν το κλαδί της επιβίωσης με τις μειώσεις μισθών και την υψηλή φορολογία και μετά σου είπαν πως έχεις χ ή ψ δικαιώματα;

Βρείτε μου έναν πολίτη σήμερα στην Ελλάδα, που να είναι ευχαριστημένος με την επικρατούσα κατάσταση, ακόμη και αυτούς που πριμοδότησαν στις πρόσφατες εκλογές το νέο δίπολο εξουσίας. Ψάξτε να ανασύρετε την βαθιά καταχωνιασμένη αξιοπρέπεια των φτωχών πολιτών, που κατά χιλιάδες συρρέουν στις Τράπεζες και τους Οργανισμούς για να κάνουν τις περιβόητες ρυθμίσεις, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Κατάντησαν την χώρα ξέφραγο αμπέλι και τόπο επενδυτικού οργασμού, χωρίς να ωφελείται στο παραμικρό ο μέσος πολίτης, παρά μονάχα για να δηλώνουν στις μελέτες και τις έρευνες οι εκάστοτε κυβερνώντες πως έχει τάχα ανέβει το βιοτικό επίπεδο. 

Σιγά λοιπόν, μην σκύψουμε το κεφάλι στα κόμματα του τεχνητού πλουραλισμού, πασπαλισμένου με το άρωμα των διακρίσεων και του ρατσισμού σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικο-πολιτικής ζωής.

Σιγά μην αποδώσουμε τιμές σε ένα κράτος που με την λειτουργία των υπηρεσιών του εξαφάνισε σε μερικά λεπτά ανθρώπινες ζωές στο Μάτι και την Μάνδρα, βαφτίζοντας τα θλιβερά περιστατικά μη αναμενόμενα, οφειλόμενα σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Σιγά μην επικαλεστούμε την ούτως ή άλλως ανύπαρκτη σχέση της σημερινής Ελλάδας, με την αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα το κοινοβούλιο με την Εκκλησία του Δήμου, τον Άρειο Πάγο με την Ηλιαία και την νομοθεσία με την Γραφή Παρανόμων.

Κανείς σώφρων πολίτης δεν θα έμπαινε στον κόπο να κάνει την παραμικρή σύγκριση ανάμεσα στην σημερινή τραγελαφική κοινωνία με την κοινωνία της εποχής της μεταρρύθμισης του Κλεισθένη ή τον τρόπο ζωής στην Αθήνα από τον 8ο έως τον 5ο π.Χ. αιώνα.

Δεν θα έμπαινε καν στον κόπο, γιατί δεν αξίζει τον κόπο να πείσει κανείς τους ευφάνταστους οπαδούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ότι κάποτε το δίκαιο προερχόταν από την αυτονομία και την ανακλαστικότητα της σκέψης, που στόχευε στην διαρκή διερώτηση για το αν οι νόμοι είναι σωστοί και δίκαιοι και για το αν θα πρέπει να τους αλλάξουμε. 

Σιγά μην ξοδέψουμε ενέργεια για να πείσουμε τον στρατό των παραπλανημένων πως ο δρόμος που ακολουθούν δεν οδηγεί πουθενά και πως η ιστορία κάνει κύκλους, καθώς κανένα smartphone ή tablet δεν μπορεί να υποκαταστήσει εσαεί την ανθρώπινη σχέση.

Σιγά μην ευγνωμονούμε που μας άφησαν και επικοινωνούμε στην ελεγχόμενη διαδικτυακή κοινότητα, προβάλλοντας ο καθένας τον εγκλεισμό του με την βοήθεια της μόδας του στυλ.

Σιγά, τέλος, να μην δοξάσουμε εκείνους που βρέθηκαν ως από μηχανής Θεοί και έβαλαν το χέρι στην τσέπη τούτους τους χαλεπούς καιρούς, δημιουργώντας εν ριπή οφθαλμού ευαγή φιλανθρωπικά ιδρύματα, που εισπράττουν κέρδη από την ανθρώπινη δυστυχία.

Το μόνο που μπορούμε και απομένει να κάνουμε, είναι να δείξουμε συνέπεια στον αγώνα για περισσότερα ιδανικά και αρετές, επιστρέφοντας τον χαρακτηρισμό μας ως ουτοπιστές με την ευγένεια της συμπεριφοράς και την διαρκή τάση για δημιουργία.

Γιατί δημιουργία σημαίνει ενέργεια και ενέργεια ζωή.