Όταν μερικοί καλλιτέχνες αποφασίζουν να ασχοληθούν με την πολιτική, το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο ευτυχές, όπως η καλλιτεχνική τους παραγωγή. Από αυτόν τον κανόνα δεν έχουν ξεφύγει ούτε ιερά τέρατα, όχι μόνον του ελληνικού αλλά του παγκόσμιου πολιτιστικού στερεώματος, όπως για παράδειγμα ο Μίκης Θεοδωράκης. Το αποτέλεσμα αυτής τους της ενασχόλησης έχει ενίοτε τόσο άδοξη κατάληξη, ώστε θυμίζει τον στίχο τραγουδιού της αξέχαστης Αρλέτας: «Αγάπη μου, τα κάναμε μαντάρα».

Από αυτόν τον «κανόνα» δεν είχε ξεφύγει ούτε ο επιτυχημένος τραγουδοποιός Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Ο άνθρωπος που μας χάρισε τόσα ωραία τραγούδια και έφυγε τόσο ξαφνικά. Το 2015, είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Ουδείς ψόγος. Αριστερός, με την ευρεία έννοια του όρου, ήταν ο άνθρωπος, είχε κάθε δικαίωμα να εκδηλώσει δημοσίως τις προτιμήσεις του. Να συνταχθεί με εκείνο που πίστεψε, όπως και πολλοί άλλοι, ότι ήταν «η Ελπίδα που έρχεται».

Εκείνο που με στενοχώρησε ήταν ο τρόπος με τον οποίο, τον Ιούλιο του 2015, αντιμετώπισε όλους εκείνους τους Έλληνες συμπολίτες του, μεταξύ των οποίων και πλείστοι όσοι από εκείνους που αγαπήσαμε και τον ίδιο και τα τραγούδια του, είχαμε διαφορετική άποψη από την δική του. Όλους εκείνους που υποστηρίξαμε την εκστρατεία κατά του ΟΧΙ, που υποστηρίξαμε το «μένουμε Ευρώπη». Και οι οποίοι τελικώς δικαιωθήκαμε εκ των πραγμάτων, όταν ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την μεγάλη κωλοτούμπα, για την οποία, κυρίως, θα μείνει στην παγκόσμια πολιτική ιστορία.

Ήταν άπρεπος ο τρόπος με τον οποίο μας αντιμετώπισε, ως μειοδότες, συντασσόμενος με το πνεύμα εκείνων που μιλούσαν για «γερμανοτσολιάδες». Αλλά στην περίπτωσή του ισχύει η λαϊκή ρήση «αμαρτία ομολογημένη, η μισή συγχωρεμένη». Διότι, αργότερα, όταν είδε την συνολική εικόνα, από τα θαύματα του τσιπρισμού, έκανε την αυτοκριτική του. Αντιγράφω από συνέντευξή του:

«Έχει αποδειχθεί ότι «έχει ασήσει η κατσίκα ταραά» εδώ και χρόνια -έγιναν όλα ίσιωα, Δεξιά και Αριστερά στην Ελλάδα. Το κερασάκι σε αυτή την τούρτα ήταν βέβαια η «Πρώτη Φορά Αριστερά». Δυστυχώς, όλοι εείς ε το αριστερό όραα, που πιστέψαε στον υπαρκτό σοσιαλισό κ.λπ., το φάγαε το πακέτο. Είδαε ότι κατέρρευσαν ολόκληρες αυτοκρατορίες, οπότε είπαε ότι ναι εν κατέρρευσαν ως κρατικά συστήατα, αλλά ια αριστερή κυβέρνηση θα πορούσε να είναι λίγο καλύτερη. Αλλά δεν είναι».

Γενναία, διδακτική, αυτοκριτική.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr