Καλή χρονιά. Άλλη μια πρώτη του χρόνου και κατά τα ειωθότα, θα πρέπει να ξεκινά αισιόδοξα, με πλατιά χαμόγελα.

Φέτος μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ή έστω να το προσπαθήσουμε: Ν' αφήσουμε στην άκρη τα κλισέ και να επιχειρήσουμε την διαχρονικότητα και την διάρκεια όλων όσων κρύβονται βαθιά, στα εσώψυχά μας.

Κάθε στόμα να ξεχειλίζει ευχές.

Κάθε ψυχή να είναι γεμάτη ευτυχία, χαρά. Να εκπέμπει θέρμη και αγάπη.

Κάθε ματιά να είναι καλοσυνάτη. Αισιοδοξία και θετική σκέψη να πλημμυρίζουν το είναι μας.

Με πείσμα να προχωράμε για την επόμενη χρονιά, που θα την κάνουμε καλύτερη. Μόνο που πρέπει να το πιστέψουμε για να το ζήσουμε.

Εδώ είναι κρυμμένο το μυστικό και όχι στο πλούσιο τυπικό και ενίοτε υποχρεωτικό τραπέζι της μιας νύχτας.

Δεν θα ντύνουμε σώμα και ψυχή στα καλά, μόνο την Πρωτοχρονιά, για να ξεγελάσουμε το νέο χρόνο. Γιατί απλά δεν μπορούμε να τον παραπλανήσουμε, κλείνοντας το μάτι.

Εκείνος ξέρει. Βλέπει πίσω από το προσωρινό και το εφήμερο, που ενίοτε ικανοποιεί και ξεγελά τους ανθρώπους, που ψάχνουν στιγμές διαφορετικές, με χρώμα, φως και ζωντάνια.

Η ανατολή μιας νέας χρονιάς, κρύβει πάντα την ανατολή της βαθειάς ελπίδας και της πίστης για το καλύτερο. Κάθε σκέψη που ταιριάζει στις αποχρώσεις του γκρι και στην γκάμα της θλίψης και της απογοήτευσης, ξεθωριάζει. Παίρνει λάμψη μέχρι που γίνεται σαν το λευκό του ακριβοθώρητου χιονιού.

Και όπως λέει και ο Βίκτωρ Ουγκώ, «η ελπίδα είναι μια λέξη που την έγραψε ο ίδιος ο Θεός στα μέτωπα όλων των ανθρώπων».

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Εξάλλου, η ελπίδα είναι ο επιούσιος των δυστυχών, γιατί χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε μέλλον.

Αν την απολέσουμε, αν χάσουμε την παρηγοριά της ύπαρξής της και της δύναμής της, τότε θα χαθεί και κάθε νόημα αγώνα για το καλύτερο.

Η προσδοκία και η ελπίδα, γεννήθηκαν από την ίδια μήτρα της ζωής ταυτόχρονα και οφείλουμε να τις αναθρέψουμε και να τις ανδρώσουμε εξίσου.

Καλή χρονιά!