Είναι αλήθεια ότι η συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο των Ηνωμένων πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ, δεν έγινε στην καλύτερη δυνατή συγκυρία. Είτε, αν θέλετε να χρησιμοποιήσω τον διεθνή διπλωματικό όρο στο κατάλληλο «timing». Διότι ο «πλανητάρχης» είχε και έχει, αυτές τις ημέρες πολύ σοβαρότερες «φουρτούνες στα μπατζάκια» του. Να διαχειριστεί μια κρίση που ήδη γίνεται οξύτερη μετά το πρώτο ιρανικό κτύπημα αντιποίνων, για τον θάνατο του Σολεϊμανί. Με την εκτόξευση βαλλιστικών πύραυλων εδάφους-εδάφους εναντίον αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ.

Πράγματι, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος, κατά την φάση της υποδοχής, ήταν σε «δεύτερο πλάνο», ως προς το ενδιαφέρον των εκπροσώπων των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι; Τι άλλο περίμενε, οιοσδήποτε λογικός άνθρωπος, από το ότι όλες οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων θα απευθύνονταν προς τον Ντόναλντ Τραμπ και ότι θα ήσαν επικεντρωμένες στο θέμα που «καίει» ολόκληρη την υφήλιο, δηλαδή το αν θα έχουμε μια κλιμάκωση που θα απειλήσει την παγκόσμια ειρήνη, ιδίως, όμως, μια περιοχή, την Μέση Ανατολή, οι εξελίξεις στην οποία μας αφορούν αμεσότατα;

Εκείνο, όμως, που είναι αυτονόητο για κάθε άνθρωπο με κοινό νου και απλή λογική, δεν είναι ...συμβατό με τα μυαλά του Τσίπρα και της Φώφης. Εμφανίζονται να επιχαίρουν και να επικρίνουν τον πρωθυπουργό διότι, κατά την κρίση τους, περιορίστηκε σε ρόλο κομπάρσου. Η γελοιότητα, στην άσκηση αντιπολίτευσης, δεν έχει όρια.

Ας φανταστούμε ότι στην θέση του Κυριάκου θα ήταν ο Αλέξης, είτε και η Φώφη. Τι θα έκαναν δηλαδή, για να έχουν περισσότερο πρωταγωνιστικό ρόλο; Θα ...υποχρέωναν τους ξένους δημοσιογράφους να εφαρμόζουν μια ...ισότιμη κατανομή ερωτήσεων, μια στον ένα μια στον άλλον; Προφανώς ο Αλέξης αντιλαμβάνεται τον τρόπο άσκησης της δημοσιογραφίας έχοντας στο μυαλό του συγκεκριμένα πρότυπα. Την Ακριβοπούλου, τον Καψώχα, τον Αρβανίτη ή τον Μπαξεβάνη. Μόνο που τα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης φαίνεται ότι, ευτυχώς για την ανθρωπότητα και την δημοσιογραφία, δεν διαθέτουν τέτοια ...αστέρια ανεξάρτητης δημοσιογραφίας.

Η άσκηση της αντιπολίτευσης είναι κορυφαίας σημασίας για την λειτουργία του δημοκρατικού, κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Υπό την προϋπόθεση ότι δεν την γελοιοποιούν εκείνοι που την ασκούν. Ότι έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Με τα διεθνώς τεκταινόμενα. Τα οποία ενίοτε είναι υπέρτερα του ελληνικού μικρόκοσμου, ιδίως δε της ελληνικής μικροπολιτικής σκοπιμότητας.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr