Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Θα έλεγε κανείς πως μάλλον πρόκειται για έναν νέο πόλεμο διαφορετικής μορφής που ξεκίνησε ξαφνικά και δεν λέει να τελειώσει. Παρά τις όποιες ακραίες θεωρίες, ο κορωνοϊός έχει αλλάξει άρδην την καθημερινότητά μας και αυτό έχει φανεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικο-οικονομικής ζωής.

Δεν προκαλεί, όμως, ανησυχία μόνο η παράταση της αγωνίας για την εξεύρεση του κατάλληλου εμβολίου, παρά και το τι εμβόλιο θα είναι αυτό, από ποιους θα έχει παρασκευαστεί και πόσοι θα το προμηθευτούν έγκαιρα.

Όλοι μιλάμε και αναφερόμαστε, με λίγα λόγια, στην εποχή του κορωνοϊού και όχι στην μετα-κορωνοϊού εποχή. Ποιες θα είναι οι παρενέργειες αυτού του εμβολίου, που στα μάτια όλων φαντάζει μοναδική σωτηρία από το μαρτύριο;

Ποιοι και κατά πόσο θα μπορέσουν να το αρνηθούν; Και τελικά θα εναπόκειται στον καθένα να εμβολιαστεί ή όχι, με λίγα λόγια ο εμβολιασμός θα καταστεί υποχρεωτικός; Το λέω αυτό με δεδομένη την κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων, αλλά και των θανάτων.

Η μετα-κορωνοϊού εποχή θα περιλαμβάνει, όμως και πολλά άλλα. Για παράδειγμα, πόσες και ποιες εταιρείες θα συνεχίσουν να διατηρούν τις θέσεις εργασίας, από την στιγμή που από τώρα γίνεται λόγος για μαζικές απολύσεις με πρόφαση την οικονομική ζημία;

Ήδη τα χρηματιστήρια καταγράφουν σημαντικές απώλειες και οι κυβερνήσεις παγκοσμίως προειδοποιούν για σημαντικές περικοπές σε όλα τα επίπεδα. Στην Ελλάδα, που η οικονομία παραμένει στην κόψη του ξυραφιού, από το Υπουργείο Οικονομικών τάζουν ενισχύσεις, αλλά η γενικότερη εικόνα της αγοράς που είναι δραματική, δεν αφήνει περιθώρια για την παραμικρή αισιοδοξία.

Μιλάμε στην κυριολεξία, για ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό κραχ, με απροσδιόριστες συνέπειες στα εγχώρια ΑΕΠ, την ανεργία και την απασχόληση. Γιατί σαφώς και δεν αρκούν οι κρατικές ή κοινοτικές ενισχύσεις μεσούσης της κρίσης του κορωνοϊού.

Η μετακορωνοϊού εποχή προβληματίζει σε μεγάλο βαθμό αυτούς που κοιτούν μακριά και προπαντός προβλέπουν συνέχιση των  οικονομικών πολέμων. Η Κινεζική Στατιστική Υπηρεσία ανακοίνωσε την Δευτέρα ότι η οικονομική επίδοση της χώρας αυξήθηκε στο τρίτο τρίμηνο σχεδόν 5% σε σχέση με το δεύτερο. 

Προοδευτική ανάπτυξη της κινέζικης οικονομίας, λοιπόν, και εμπειρογνώμονες θεωρούν την Κίνα ήδη ως καρπωτή και νικητή της κρίσης του κορωνοϊού. Μια χώρα από την οποία ξεκίνησε η πανδημία, μην το ξεχνάμε, που τώρα έχει μηδενικά κρούσματα. Το κομμουνιστικό κόμμα της Κίνας πάντως, έχει χάσει την εμπιστοσύνη του σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ όπου η πανδημία μαίνεται, η οικονομική πρόοδος έχει βαλτώσει. Στην Γερμανία, την οικονομική ηγέτιδα της ευρωζώνης, φθινοπωρινή γνωμοδότηση της γερμανικής κυβέρνησης προβλέπει την πτώση του ΑΕΠ σε περισσότερες από 5 ποσοστιαίες μονάδες. Και έπεται συνέχεια σε Γαλλία, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που ακολουθούν κατά πόδας.

Αυτοί που καταγράφουν τα γεγονότα από πολλές πλευρές και οπτικές, μιλούν και αναφέρονται σε έναν νέου είδους πόλεμο, με σαφώς νικητές και ηττημένους. Στο περιθώριο και μόνο αυτού του πολέμου καταμετρώνται οι ανθρώπινες απώλειες. Αν η πανδημία συνεχιστεί, ο πόλεμος αυτός μπορεί να πάρει μια άλλη, πιο άγρια μορφή.

Μέχρι τότε, όμως, θα παραμένει μετέωρη η απορία σε ανθρώπινο επίπεδο: Πόσες θυσίες πρέπει να γίνουν ακόμη από τους ανθρώπους για να ευημερούν τα οικονομικά στατιστικά της κάθε χώρας; Πόσο ακόμη πρέπει να μειωθεί το εισόδημα των χαμηλών οικονομικά τάξεων, για να παραμείνουν στην καλύτερη περίπτωση σταθερά τα κέρδη των μεγαλοεταιρειών; Το λέω αυτό χωρίς την παραμικρή προκατάληψη.

Αν σε όλα αυτά μάλιστα, προστεθεί και το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το να εμβολιαστούμε με το προβαλλόμενο επιχείρημα της δημόσιας υγιεινής, τα πράγματα περιπλέκονται σοβαρά. Γιατί πέραν των οικονομικών, είναι και η Υγεία που δοκιμάζεται σκληρά.