Η μία μετά την άλλη, οι χώρες της Ευρώπης καταγράφουν αυξητικά κρούσματα κορωνοϊού και κανείς πλέον δεν γνωρίζει τι θα επακολουθήσει. Στην Ελλάδα έσπασε το φράγμα των 1.000 κρουσμάτων και όλα δείχνουν ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει περαιτέρω αύξηση. Την ίδια στιγμή, στην ηγέτιδα της ευρωζώνης Γερμανία, τα πράγματα δεν εξελίσσονται θετικά και όλοι πλέον μιλούν για δεύτερο lockdown.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αν ο αριθμός των κρουσμάτων στην χώρα συνεχίζει να αυξάνεται με αυτό τον ρυθμό, αναμένεται σύμφωνα με τους γερμανούς ειδικούς, να φτάσουν ημερησίως τα κρούσματα μέχρι και τις 100 χιλ. τις επόμενες 3 εβδομάδες! Οι συζητήσεις πληθαίνουν και για την κατάσταση της γερμανικής οικονομίας, η οποία αναμένεται να επιδεινωθεί περαιτέρω. Με λίγα λόγια, η ανάκαμψη είναι ακόμη μακριά.

Και σκεφθείτε τώρα το εξής: Αν η ατμομηχανή της Ευρώπης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, τι θα πρέπει να περιμένει κανείς, για παράδειγμα, από την χώρα μας; Ήδη εδώ ακούγονται οι πρώτες φωνές για ελλειματική στήριξη των επιχειρήσεων από το κράτος και η αδυναμία τους να συντηρήσουν το υπάρχον διαθέσιμο προσωπικό.

Από την άλλη, τα μικρά βοηθήματα για τους εργαζομένους - ειδικά  στον τουρισμό που επλήγη σοβαρά - δεν μπορούν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες τους. Το φάσμα της παρατεταμένης ανεργίας είναι προ των πυλών και σε καμία περίπτωση η Πολιτεία δεν μπορεί να εξασφαλίσει εσαεί την επιβίωσή τους. Με λίγα λόγια: μετά τον κορωνοϊό, το απόλυτο χάος.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βέβαια, εξακολουθεί να θεωρεί πως ακόμη η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, μη συνυπολογίζοντας τις σοβαρές παραμέτρους από την πανδημία. Σε αυτό το πλαίσιο, εξακολουθεί να θεωρεί ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη και πως με το πέρας της πανδημίας λόγω της εξεύρεσης του εμβολίου όλα θα μπουν σε μία σειρά.

Δεν είναι, όμως, ακριβώς έτσι η κατάσταση. Οι πολίτες δεν μπορούν πλέον να αντέξουν τις συνθήκες αυτές και ήδη οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο η μία μετά την άλλη. Τα συνδικαλιστικά όργανα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που είναι και οι επιχειρήσεις που έχουν πληγεί περισσότερο όχι μόνο από την πανδημία αλλά και από τα προηγηθέντα μνημόνια, κάνουν λόγο πως τα προγράμματα στήριξης από το κράτος μάλλον ωφελούν τις μεσαίου και μεγάλου μεγέθους επιχειρήσεις.

Αν αυτό ευσταθεί, μιλάμε για την πατροπαράδοτη πλέον και συνήθη πριμοδότηση των μεγάλων σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Ποιος, όμως, κοιτά πλέον τα προβλήματα των ΜΜΕ; Τι θα μπορούσε να κάνει περισσότερο μία δεξιά κυβέρνηση που αν κυβερνά, αυτό το οφείλει σε άλλες δυνάμεις; Αυτό ισχύει, βέβαια και για την αντιπολίτευση στο σύνολό της που ενστερνίζεται δεξιές πολιτικές και αυτό το είδαμε και στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Είναι λοιπόν, η κατάσταση για να επιστρέψω στην αρχή διαχειρίσιμη; Μπορούν, άραγε, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αποφύγουν το δεύτερο lockdown, που θα είναι και το πιο καθοριστικό; Και αν δεν μιλά κανείς για την οικονομία, ας σκεφθεί τουλάχιστον την θέση των πολιτών.

Κι αυτό γιατί όσο διαρκεί ο κορωνοϊός, ούτε φοροελαφρύνσεις υπάρχουν, ούτε διευκολύνσεις από τα κράτη. Τουναντίον, αυτά ετοιμάζονται για νέες περικοπές λόγω της πανδημίας και αυτό θα φανεί με το τέλος της.

Για πού βαδίζουμε λοιπόν; Μα πολύ απλά προς ένα νέο εργασιακό Μεσαίωνα και για συνθήκες ζωής μακράν των προηγούμεων δεκαετιών. Όλα όσα κατέκτησαν με αγώνες τα λαϊκά κινήματα από τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο και μετά, κατεδαφίζονται με γοργούς ρυθμούς. Τα όποια εναπομείναντα κοινωνικά κράτη, στην ουσία αυτοκαταργούνται.

Οι πολίτες τους καλούνται να κάνουν νέους σκληρούς συμβιβασμούς, για να επιβιώσουν. Αλλά πάνω απ' όλα, να απολέσουν οριστικά τα λίγα προνόμια.

Η κατάσταση δεν είναι σε καμία περίπτωση ελέγξιμη. Και αυτό το γνωρίζουν πλέον καλά και οι οραματιστές της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά και οι υπόλοιποι ηγέτες ανά τον κόσμο. Αυτοί που βγαίνουν κερδισμένοι από την όλη κατάσταση είναι μόνο οι λαϊκιστές και οι ακροδεξιοί. Εξού και η θεαματική αύξηση των ποσοστών τους. Και δεν είναι μόνο η Ουγγαρία ή η Αυστρία το χαρακτηριστικό παράδειγμα.