Όσα παρακολουθούμε, με την μεγάλη έξαρση των κρουσμάτων, ως συνέπεια του συνωστισμού νεαρών ατόμων, ιδίως στο κέντρο της Αθήνας, επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στον χώρο της νεολαίας. Πρόβλημα θολωμένων μυαλών. Που έχουν μπερδέψει την επαναστατικότητα με το ...σώβρακο. Το πόσο τραγική και επικίνδυνη είναι αυτή η θολούρα, μπορείτε να το διαγνώσετε και από το παρασκήνιο μιας είδησης του αστυνομικού δελτίου.

Ξημερώματα Δευτέρας, άγνωστοι «γάζωσαν», στην Καλλιθέα, ένα άτομο. Κλασική μαφιόζικη μέθοδος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Το θύμα ήταν ο εξηντάχρονος Βαγγέλης Πάλλης. Που κυκλοφορούσε ελεύθερος, έχοντας αποφυλακιστεί χάρη στους αλλεπάλληλους ευνοϊκούς νόμους, με τελευταίον εκείνον του υπουργού Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παρασκευόπουλου.

Δεν μιλάμε για κάποιον που τον είχε βρει «η κακιά ώρα». Κάποιον π.χ. που είχε κτυπήσει έναν άλλον, πάνω σε φιλονικία, και, χωρίς να το θέλει, τον έστειλε στον άλλο κόσμο. Μιλάμε για έναν ψυχρό εκτελεστή συμβολαίων θανάτου. Είχε πληρωθεί αδρά για να εκτελέσει δυο «παραγγελιές». Δολοφονώντας το 1995 έναν ιδιοκτήτη αλόγων ιπποδρόμου και το 2002 έναν επιχειρηματία. Για τις οποίες είχε καταδικαστεί, υποτίθεται, σε ισόβια δεσμά.

Ενόσω εξέτιε την ποινή του, που τελικώς υπήρξε βραχύτατη, ανέπτυξε δραστηριότητα με εξεγέρσεις και καταλήψεις στις φυλακές «για τα δικαιώματα των κρατουμένων». Και έτσι έγινε ...ίνδαλμα των νεαρών του «αντιεξουσιαστικού χώρου». Τον υιοθέτησαν πλήρως ως ...λαϊκό ήρωα. Τόσο, ώστε όταν καταδικάστηκε, το 2007, σε τριετή φυλάκιση, στη Λάρισα, για την εξέγερση στις φυλακές Τρικάλων, η πρωτεύουσα της Θεσσαλίας έγινε θέατρο οδομαχιών μεταξύ αντιεξουσιαστών και αστυνομίας. Και δεν πρόκειται για την μοναδική περίπτωση «έρωτος» μεταξύ καθαρμάτων του υποκόσμου και «επαναστατημένων νέων». Δεκάδες οι ανάλογες περιπτώσεις. Με το σύνθημα «λευτεριά στον λαϊκό αγωνιστή Σπύρο Σ.» να αφορά κάποιον που έχει δις καταδικασθεί επειδή έκαψε κάποιον ζωντανό και σε μια από τις «άδειες εξόδου» του σκότωσε άλλον έναν, επειδή «δεν τον γούσταρε».

Η κατάρρευση των κυρίαρχων ιδεολογιών, ιδίως μετά το 1990, έχει σοβαρές παρενέργειες. Με βασική την πλήρη σύγχυση ως προς τι είναι πράγματι «επαναστατικό» και «αντιεξουσιαστικό». Όπως αυτό που συμβαίνει με τις πλατείες στο «κίνημα κατά των αυταρχικών μέτρων» για τον κορωνοϊό. Τόσο ώστε, δυο δεσποινίδες που έπρεπε να είναι σε καραντίνα, στην Κοζάνη, να σουλατσάρουν στην Παύλου Μελά, όπως διαπίστωσε ιδίοις όμμασι, την Παρασκευή, συγγενής μου. Και ...όποιον πάρει ο χάρος.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr