Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachf64@gmail.com)

Αναλλοίωτος θα παρέμενε ο κόσμος αν πίστευε πραγματικά στις ίδιες του τις δυνάμεις και δεν παραχωρούσε πολύτιμο έδαφος σε αυτούς που τον κυριαρχούν. Ο καθένας θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ζει σε περιβάλλον δημοκρατίας, αν αισθανόταν ότι μπορεί να εκφράσει ειρηνικά τις ενστάσεις του για τις ειλημμένες αποφάσεις σε περιβάλλον αστικής δημοκρατίας.

Οι αποφάσεις, όμως, αυτές δεν λαμβάνονται με την αθρόα συμμετοχή του κόσμου, παρά με τις ψήφους των κομμάτων που δήθεν τον αντιπροσωπεύουν. Αυτή η εξαπάτηση παίρνει ενίοτε την μορφή επιτηδευμένης νομοτέλειας και μάλιστα εκλαμβανόμενης ως φυσικό επακόλουθο της πρότερης εκλογής των πολιτών. Μιας στην πραγματικότητα, όμως, μειοψηφίας.

Με την πρώτη ευκαιρία, οι εκάστοτε κυβερνώντες δηλώνουν πως έχουν την λαϊκή συναίνεση και πως ό,τι κάνουν είναι προς το συμφέρον του τόπου. Ποιος, όμως, ρώτησε αλήθεια, τον κόσμο τι τον συμφέρει και τι όχι; Ποιος απευθύνθηκε πραγματικά στους πολίτες να εκμαιεύσει την γνώμη τους για όλα αυτά που διαδραματίζονται στο Αιγαίο, τον Έβρο, την Κύπρο και το Καστελόριζο; Ποιος ή ποιοι πήραν την πρωτοβουλία πέρα από τις γνωστές στημένες και πληρωμένες δημοσκοπήσεις να μάθουν από πρώτο χέρι για όλα αυτά που απασχολούν τον κόσμο στην καθημερινότητά του;

Όχι, δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση «εθνική ομοψυχία», όπως διατείνονται με υπερηφάνεια τα πρωτοσέλιδα των φίλα ή μη προσκείμενων ΜΜΕ. Και η ομοψυχία αυτή πέρα από τις εθνο-πατριωτικές τσιρίδες κάποιων απόστρατων αξιωματικών και στρατηγών δεν μπορεί να προκύψει από την μια μέρα στην άλλη, για τον απλό λόγο ότι υπάρχει πολύς κόσμος που δεν εμπιστεύεται κανένα κόμμα. Δεν πιστεύει την κοινωνία τους, δεν σέβεται την κρατική καταστολή, δεν υπολογίζει τις αθωωτικές αποφάσεις των δικαστηρίων για τους φόνους ακτιβιστών, ούτε συνηγορεί σε πιθανή «μαλακή» απόφαση για την Χρυσή Αυγή.

Ο κόσμος αυτός δεν φέρεται βίαια γιατί την βία την έχει νοιώσει στο πετσί του από την ωμή κρατική παρεμβατικότητα στην καθημερινότητά του. Την έχει νοιώσει στα μπιλιετάκια της εφορίας, στην διακοπή του ρεύματος από την ΔΕΗ, που ακολουθεί τους ωμούς εκβιασμούς των εντεταλμένων γραφείων εξόφλησης του χρέους, στην συνεχή παρενόχληση από τις τράπεζες για τα ανεξόφλητα δάνεια και χρέη από πιστωτικές κάρτες, στις αποφάσεις για τους πλειστηριασμούς κλπ.

Η δύναμη που έχουν οι πολίτες είναι ανεξάντλητη, αρκεί να την εκτιμήσουν σωστά. Υπό αυτή την έννοια, ο κόσμος θα μπορούσε να μην αλλοιωθεί από τις ψευτοπαραχωρήσεις του συστήματος, να μην δώσει χώρο σε μια ακόμη εξαπάτηση που λαμβάνει χώρα εδώ και χρόνια από την κομματική εξουσία.

Το παρόν κείμενο δεν είναι απλά ένας ακόμη λίβελλος κατά των κομμάτων παρά ένας τρόπος να καταλάβουν οι πολίτες πως η δεξαμενή της αντοχής τους είναι ακόμη γεμάτη. Με την συνειδητοποίηση πως υπάρχουν ακόμη σημαντικά αποθέματα δύναμης, με το να κάνει ο καθένας κτήμα του αυτή την κρυφή δύναμη και να την εκδηλώσει με εξωστρέφεια, το σκηνικό διαμορφώνεται διαφορετικά. Η καθημερινότητα αλλάζει, ο κόσμος ανακτά το χαμένο έδαφος, έστω και αν η ζωή του σήμερα περιορίζεται από τον κορωνοϊό, αύριο από νέες φορολογικές καταιγίδες και γενικότερα λεκτικές ή νομοθετικές επιδρομές κατά των θέλω και των πιστεύω του.

Οι ιδέες, οι σκέψεις και τα νοήματα αποκτούν ξανά αξία και ας διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όλοι οι κήρυκες του ανθρωποφάγου συτήματος κατεστημένων αντιλήψεων που εκπορεύονται από καπελωμένους θεσμούς.

Οι άνθρωποι, θέλω να πω, μπορούν να αλλάξουν την προδιαγεγραμμένη τους πορεία, να δώσουν νέα πνοή στα οράματά τους και να εκφράσουν θαρραλέα τις ενστάσεις τους. Και αυτό θα γίνει μόνον όταν  αποκαλυφθεί με τον χειρότερο τρόπο ότι στα παζάρια για το Αιγαίο, την Μεσόγειο, την Κύπρο και αλλού, οι συμμέτοχοι είναι πολλοί. Και πρώτοι απ' όλους οι εκάστοτε εθνοσωτήρες.