«Ημερολόγιο Καλοτυχίας»

Ας είναι το 2021 μια καλότυχη και ονειρεμένη χρονιά για όλους

Εκδόσεις «Μύρτος»

Σε όλα τα βιβλιοπωλεία

Πληροφορίες στο τηλ. 210-8028828,

info@myrtosbooks.gr, www.myrtosbooks.gr

 

­«Σαν το σιτάρι σπέρνεται στον κόσμο η αλήθεια

κι απ' τον καθάριο σπόρο της φυτρώνουν παραμύθια.

Καλότυχος όποιος μπορεί τα στάχυα να θερίσει

και το σιτάρι απ' τ' άχυρο καλά να ξεχωρίσει.

Για τον μικρό τον κόπο του μεγάλο κέρδος μένει

όλη η αλήθεια που θα βρει στα ψέματα κρυμμένη»

(Γ. Δροσίνης)

ΔΩΡΟ: ένα γούρι για καλή χρονιά.

Μύθοι, θρύλοι, λαϊκά παραμύθια, κλασικές ιστορίες και προφορικές αφηγήσεις που οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη των αιώνων ζωντανεύουν ξανά μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου Καλοτυχίας 2021 των Εκδόσεων «Μύρτος».

Παραμύθια και ιστορίες γεμάτα αλήθειες της ζωής. Ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών που θα επαναφέρει στη μνήμη τα χρόνια της νιότης μας όπου όλα τα όνειρα, οι επιθυμίες, οι σκέψεις και τα σχέδια έφταναν ίσαμε τα αστέρια.

Ας μυηθούμε στα μυστικά της τέχνης των γητευτών της διαφυγής και του ονείρου, ας εισχωρήσουμε στο άβατο της πιο ακριβής αλήθειας και ας αναζητήσουμε το βαθύτερο νόημά τους. Ας θυμηθούμε τους παραμυθάδες που ομόρφυναν ατέλειωτες ώρες τα παιδικά μας χρόνια. Μεγαλώσαμε με μύθους και παραμύθια.

Ταξιδέψαμε σε τόπους μαγικούς, ονειρευτήκαμε να ζήσουμε παρέα με πριγκίπισσες, αγγέλους, νεράιδες, γοργόνες και ξωτικά, μαρμαρωμένους δράκους, σοφούς δασκάλους και μαθητές γιατί οι μύθοι και τα παραμύθια έχουν τα μέσα να εισχωρούν και να τακτοποιούν με μαγικό τρόπο τα συναισθήματα παιδιών και μεγάλων κάθε ηλικίας. Γιατί τα παραμύθια, οι μύθοι και οι ιστορίες μόνο σαν μοιράζονται παραμένουν ζωντανές!

 

«Ζωντανοί ίσκιοι»

Της Μαίρης Μικέ

Εκδόσεις «Gudenberg»

Στις έντεκα μυθοπλαστικές διηγήσεις που συνθέτουν τη συλλογή σκηνοθετούνται συνομιλίες διαφορετικών μορφών με συγγραφείς, ήρωες και λογοτεχνικά κείμενα: μπορεί συγγραφείς να μετασχηματίζονται με μυθοπλαστικά πρόσωπα κι εμβληματικοί ήρωες και ηρωίδες να συνεχίζουν τον βίο τους καταθέτοντας μια τροποποιημένη οπτική και μια διαφορετική ερμηνεία για τον εαυτό τους και τον κόσμο, ή μπορεί ακόμη να περνούν φευγαλέα μέσα από τις σελίδες ως επισκέπτες προσφέροντας περισσότερο την αφορμή και το πρόσχημα για την ανάπτυξη μιας ανάλογης ή μιας αναποδογυρισμένης ιστορίας. Το πυκνό πλέγμα των σχέσεων που δημιουργείται απορροφά τη συγκινημένη χειρονομία τιμής και μνήμης σε συγγραφείς, ήρωες και κείμενα που τροφοδότησαν και διαμόρφωσαν, μεταξύ πολλών άλλων, και τη δική μου αναγνωστική και συγγραφική ταυτότητα.

Σε κάθε περίπτωση οι ίσκιοι τους, όπως άλλωστε δηλώνεται και στον τίτλο της συλλογής, είναι ζωντανοί και γιατί η αναγνωστική περιπλάνηση μπορεί να οδηγήσει σε λογοτεχνική γραφή προτείνοντας μια σχέση αλληλεξάρτησης, ανατροφοδότησης και αναζωογόνησης που συνεχώς μεταβάλλεται.

 

«Παγωμένο νερό»

Της Έλενας Χουσνή

Εκδόσεις «Κύφαντα»

Τιμή: 10,00 ευρώ

Στο λευκό κελί της απομόνωσης η Ισμήνη αναζητά τη λήθη και τα τσαλακωμένα σεντόνια. Δεν θέλει να θυμάται, δεν θέλει να την αγγίζουν, αναζητά την παρηγοριά στον τεμαχισμένο κόσμο που δημιουργούν οι σχισμές των ματιών της. Στον περίβολο μιας εκκλησιάς, η αδελφή της δίνει μάχη να μην ξεχάσει. Να εκδικηθεί το άδικο. Με τον νόμο του χρέους. Με το δίκιο των ανθρώπων. Κι οι δύο θα αναζητήσουν την ελευθερία μέσα στα... κελιά τους. Την ελευθερία της δικαίωσης!

 

«Λόγω κρυμμένα λογοκριμένα»

Του Ι. Ιωαννίδη

Εκδόσεις «Κέδρος»

Τιμή: 22,00 ευρώ

Το όνομά της δεν το μοιράστηκα με άλλους. Το έκρυψα επίτηδες. Ποτέ δεν με άκουσε κανένας να το λέω. Το προστάτευσα όσο μπορούσα καλύτερα, σαν κάτι απόλυτα απόρρητο. Έπρεπε να είμαι προσεκτικός. Δεν ήθελα να της συμβεί κάτι κακό. Είχαμε συνεννοηθεί μάλιστα: αν με ρωτούσαν, θα το αρνιόμουν. Για να την προστατεύσω. Θα έλεγα ότι δεν την ξέρω, ότι δεν την έχω συναντήσει ποτέ. Θα τα αρνιόμουν όλα με πλήρη ηρεμία, σαν να είναι αλήθεια. Αλήθεια. ΑΛΗΘΕΙΑ, με κεφαλαία γράμματα. Το ήξερε πως θα φερθώ έτσι, ότι θα φαινόμουν δήθεν αδιάφορος σαν να είμαστε ξένοι. Το είχαμε σχεδιάσει, ήταν το μυστικό μας, και δεν θα την πρόδιδα. Γελάγαμε μαζί που τους είχαμε κοροϊδέψει όλους.

 

«Ένα βιολί στο χρώμα του πάγου»

Του Δ. Ψαθόπουλου

Εκδόσεις «Κέδρος»

Τιμή: 13,30 ευρώ

Ο Πέτρος και ο Ορέστης γνωρίστηκαν στην παραμεθόριο κάποιο χειμώνα με πολύ κρύο και ομίχλη. Δεν συμπαθήθηκαν ποτέ, αλλά κατάλαβαν εγκαίρως ότι χρειάζονταν ο ένας τον άλλο για να φτάσουν εκεί όπου δεν θα μπορούσαν να φτάσουν μόνοι τους. Η συνεργασία τους ήταν τόσο διακριτική, που δεν την αντιλήφθηκαν ούτε οι ίδιοι.

Παραλίγο να τα καταφέρουν.

Ενάμιση χρόνο αργότερα, μια μεραρχία Αμερικανών πεζοναυτών στρατοπεδεύει για λίγες μέρες στον κάμπο της Μακεδονίας στο πλαίσιο μιας νατοϊκής άσκησης. Μεταφέρουν ένα φορτίο με εμβόλια για τη γρίπη του Μεξικού ανθρωπιστική βοήθεια για τη Συρία.

Σε μια χρεοκοπημένη χώρα που έχει σταματήσει τις εισαγωγές και μαστίζεται από τη θανατηφόρα γρίπη, μια παρτίδα εμβόλια είναι πραγματικό χρυσωρυχείο.

Οι δύο άντρες θα αναγκαστούν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να συμμαχήσουν και πάλι. Είναι η τελευταία τους ελπίδα για να ξελασπώσουν. Είναι και μια ευκαιρία για να κλείσουν τους παλιούς λογαριασμούς τους.

 

«Περιπέτειες της έρευνας στην Ελλάδα»

Του Ιακ. Βασάλου

Εκδόσεις «Κέδρος»

Τιμή: 12,00 ευρώ

Πώς μπορεί να αναβαθμιστούν η έρευνα και η καινοτομία στη χώρα μας; Η μελέτη αυτή δίνει την απάντηση στο ερώτημα, καθώς παρουσιάζει πώς ενσωματώθηκαν στην ελληνική πραγματικότητα οι πρακτικές που εφαρμόζονταν στο ερευνητικό κέντρο μιας πολυεθνικής εταιρείας στις ΗΠΑ. Το όραμα που είχε ο Ιάκωβος Α. Βασάλος τον οδήγησε το 1979 στην απόφαση να εγκαταλείψει μια λαμπρή καριέρα στις ΗΠΑ και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Μεγάλο επίτευγμα αυτού του ταξιδιού ήταν η δημιουργία του Ερευνητικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης στη Θεσσαλονίκη, το οποίο σήμερα απασχολεί πάνω από επτακόσιους εργαζόμενους, με πολλούς επιστήμονες υψηλού επιπέδου ανάμεσά τους.

Στο βιβλίο καταγράφονται οι δυσκολίες που αντιμετώπισε ο συγγραφέας στην πορεία του, καθώς και οι ενέργειές του προκειμένου να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια· καθοριστική ήταν η συνεργασία του με πολιτικά πρόσωπα, δημόσιους λειτουργούς και εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την επιτυχημένη πορεία έπαιξε ο αποτελεσματικός συντονισμός μιας πολυπληθούς ομάδας άξιων συνεργατών.

Μια μαρτυρία, μια πραγματική ιστορία που αποδεικνύει ότι τα οράματα των ανθρώπων γίνονται πραγματικότητα όταν υπάρχει θέληση, ανιδιοτέλεια και πίστη στην αξία της συνεργασίας.

 

«Το στέμμα των αυγών»

Ένα βυζαντινό χειρόγραφο

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

Εκδόσεις «Καστανιώτης»

Τιμή: 18,00 ευρώ

Τον Αύγουστο του 1922, κατά την οπισθοχώρηση του ελληνικού στρατού από τη Μικρά Ασία, ο λοχαγός Αναγνώστου διασώζει ένα πολύτιμο ντοκουμέντο: ένα χειρόγραφο του 13ου αιώνα μεταγραμμένο στην νεοελληνική γλώσσα, σε έξι τετράδια. Συγγραφέας του βυζαντινού χειρογράφου που δεν σώθηκε φέρεται να είναι ο μοναχός Ευψύχιος και τόπος γραφής η Μονή Σωσάνδρων, στο φημισμένο όρος Σίπυλος της Ιωνίας.

Ενενήντα χρόνια αργότερα, το 2012, μια ηλικιωμένη Μικρασιάτισσα παραδίδει σε έναν συγγραφέα εκείνα τα τετράδια, που είχαν περιέλθει στην κατοχή της, και δίνει το έναυσμα για να ξετυλιχθούν τα μεγάλα γεγονότα της εποχής και η μυθιστορηματική ζωή του Ευψύχιου. Σε κλίμα έντονου μυστηρίου και διαρκούς συσκότισης, περιγράφονται οι δραματικές στιγμές της άλωσης της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1204, η προσπάθεια των κατακτητών να οργανώσουν μια λατινική επικράτεια, αλλά και ο αγώνας των εκπατρισμένων Βυζαντινών να συγκροτήσουν στην Μικρά Ασία ένα εξόριστο βασίλειο μέχρι να ανακτήσουν την Κωνσταντινούπολη.

Στο μυθιστόρημα Το στέμμα των αυγών αναβιώνει ένας χαμένος κόσμος, αλλά και μια περίοδος κρίσιμη για την βυζαντινή ιστορία. Είναι ένα βιβλίο αναφοράς για την Αυτοκρατορία της Νικαίας, όπου τέθηκαν οι βάσεις ώστε να γεννηθεί η νεοελληνική συνείδηση.

 

«Μέλπω: Ένα φιλί για το τέλος»

Της Φ. Αγγελή

Εκδόσεις «Μάτι»

Ο Κοσμάς και η Ελεωνόρα γνωρίζονται και ερωτεύονται παράφορα, κόντρα στον πόλεμο που μαίνεται γύρω τους. Πρώτα η Κατοχή κι έπειτα ο Εμφύλιος θα χαράξουν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή τους, με τον Κοσμά να φτάνει στα πρόθυρα του αφανισμού. Καρπός της αγάπης τους ο μικρός Λουκάς, που έναν χρόνο μετά τη γέννησή του, θα αποφασίσουν να τον αφήσουν στο ορφανοτροφείο στα Γιάννενα, προκειμένου να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Όταν θα θελήσουν να κάνουν μια νέα αρχή όλοι μαζί, η είδηση ότι το ορφανοτροφείο καταστράφηκε από πυρκαγιά και τα ίχνη του Λουκά έχουν χαθεί, θα ντύσουν στα μαύρα το ζευγάρι, που πια λογίζει τον γιο του για νεκρό, ξεσηκώνοντας θύελλα και παγωμάρα ανάμεσά τους.

Είκοσι χρόνια μετά...

Ο νεαρός φοιτητής της Νομικής, Λουκάς Πανταζής, θα επιστρέψει στο χωριό του πατέρα του, όπου θα γνωρίσει τη δεκαεπτάχρονη Μέλπω. Οι δύο νέοι θα μοιραστούν έναν θυελλώδη έρωτα, σαρωτικό τόσο για την ψυχή, όσο και για το σώμα τους, αλλά σύντομα θα βρεθούν μπλεγμένοι σ' ένα γαϊτανάκι μυστικών και προδοσίας. Άραγε, η βαθιά αγάπη που νιώθει ο ένας για τον άλλο θα μείνει αλώβητη ως το τέλος; 

Τέσσερις άνθρωποι χτυπημένοι από τη μοίρα και τη ζωή, αφήνουν τα χνάρια τους σε μια μικρή περιοχή της Ελλάδας, πλέκοντας μια ιστορία που, με τα χρόνια, σαν θρύλος, ψιθυρίζεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, μεστή από έρωτα, αγάπη και θάρρος.

n  -  -- -- - = = = = = =====   = = = = = =  ==  = = = = ===  = =

 

Γνώμη για ένα βιβλίο

         Λένε ότι «οι αναμνήσεις του παρελθόντος είναι οι ρυτίδες του μέλλοντος». Ως ποιητική έκφραση πείθει, ως διαπίστωση τρομάζει. Για να έχει κανείς επαρκείς αναμνήσεις συνήθως έχει αφήσει πίσω του μακρύ παρελθόν και μοιραία το μέλλον του γίνεται πλέον σύντομο. Οι αναμνήσεις κατά κανόνα εμπεριέχουν θλίψη και μελαγχολία, όπως συμβαίνει με  τη μαμά που στη γωνιά καθισμένη αναλογίζεται κι αυτή τα παλιά. Τίποτε δεν γυρίζει ξανά πίσω, είτε πρόκειται για ευτυχισμένη στιγμή ή για θλιβερό περιστατικό. Και τα δυο δημιουργούν βούρκωμα, το ωραίο που λείπει ή το άσχημο που βαραίνει.

         Οι αναμνήσεις, όμως, ξέχωρα από τον συναισθηματισμό προσφέρουν και πρακτικές υπηρεσίες: Εμπεριέχουν πληροφορίες λογιών-λογιών που άλλοτε φρεσκάρουν τη μνήμη κι άλλοτε ξεσκεπάζουν καταστάσεις ή συμβάντα ή λεγόμενα, απλά ή σημαντικά και σοφά που συχνά είναι χρήσιμα για τρίτους, προσθέτουν ψηφίδες γνώσης, συμπληρώνουν ελλείμματα ή κενά που χρειάζεται να γεμίσουν.

         Υποθέτω με τέτοιες σκέψεις ο Βάσος Βόμβας ξεκίνησε την «Αναμνησιολογία του, τη διαδρομή μιας ζωής» ένα βιβλίο ζωντανό, κι ας μιλά για αναμνήσεις και το πρόσφερε στο αναγνωστικό κοινό με διάθεση να μοιραστεί μαζί του πράγματα που κάπως του έχουν ξεφύγει.

         Διαβάζοντας το έργο, ο αναγνώστης διαπιστώνει εύκολα ότι τα κίνητρα της συγγραφής του είναι πρώτιστα η αγάπη του δημιουργού. Αγάπη για τους δικούς του ανθρώπους και έναδυο πολύ ξεχωριστούς φίλους, η αγάπη για τον γενέθλιο τόπο -οι Λέσβιοι την αρετή αυτή έχουν ανεπτυγμένη σε υψηλό βαθμό- και ο ένθερμος αυθορμητισμός να εξωτερικέψει κρυμμένες εμπειρίες που μεταδίδουν εύθυμη και πνευματώδη διάθεση ή θλίψη που συσσωρεύτηκε σε μια διαδρομή ενός μη απανδόκευτου βίου.

         Μέσα στις γενικές τούτες τοποθετήσεις, ο αναγνώστης διαβάζει εμπειρίες από τα νεανικά χρόνια του συγγραφέα, για την φρικαλέα λ.χ. περίοδο της κατοχής που οι παρέες των μεγάλων την έκαναν να δείχνει ανάλαφρη -άλλο πλεονέκτημα των Μυτιληνιών- τις καντάδες, τις τελετές του κλήδονα, τα εφηβικά πάρτυ, τις φάρσες, τις πικάντικες παρορμήσεις μικρών και μεγάλων σ' όλες τις διαστάσεις και τόσα άλλα, θα' ταν κουραστικό να τ' απαριθμήσω, ένας πλούτος περιγραφής, ένας ορμητικός χείμαρρος γεγονότων.

Ο συγγραφέας έβαλε τα δυνατά του να ξαναζωντανέψει τα περασμένα που κρατούσαν δέσμιο τον συναισθηματισμό του για τόσες δεκαετίες, αγωνίστηκε να τα συγκεντρώσει μη τυχόν και του ξεφύγει κάτι, γιατί όλα, και τα παραμικρά έχουν αξία και κατάφερε να παραδώσει ένα ευμεγέθη τόμο, ένα «πανόραμα» ζωής αξεθώριαστης ζωντάνιας.

         Κι όταν έρθει η ώρα να κλείσει ο αναγνώστης το τελειωμένο βιβλίο που χάρηκε, αναλογίζεται. «Τι λες βρε παιδί! Γίνονταν τέτοια πράματα;».

         Ευχαριστούμε Βάσο!

         Στρατής Αλ. Μολίνος

.............................. .........................

 

Αθησαύριστος «ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ»

Διαμαρτυρία & αγωνία για τα σχολεία

Του Αριστείδη Καλάργαλη

Διαχρονικά οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, αλλά και οι γονείς των μαθητών απαιτούν και διεκδικούν καλύτερες συνθήκες λειτουργίας των σχολείων και καλύτερες απολαβές. Έτσι, τον Μάρτιο του 1929 ο Σύλλογος Δασκάλων της Λέσβου στέλνει στον Πρωθυπουργό, στους υπουργούς Παιδείας, Οικονομικών και άλλους το παρακάτω τηλεγράφημα:

«Σύνδεσμος δημοδιδασκάλων Λέσβου με ψυχικήν οδύνην πληροφορείται αθέτησιν επαγγελιών περί ανορθώσεως Λαϊκής παιδείας και εργάτου της στοπ. Διάψευσις ελπίδων οδηγήσει δημοδιδασκάλους απογοήτευσιν και σχολείον λαού μαρασμόν. Διαμαρτυρόμενοι διά τηρουμένην εκάστοτε τακτικήν έναντι δημοτικής εκπαιδεύσεως ευλαβώς παρακαλούμεν όπως μη πάλιν καταστή αύτη στόχος κρατικού προϋπολογισμού».

Αν γραφτεί στη δημοτική θα μπορούσε να σταλεί και σήμερα, μήπως και σε κάποιο απ' τα επόμενα χρόνια; Κατά της δημοσίευσης του τηλεγραφήματος η εφημερίδα «Δημοκράτης» γράφει: «Η αθέτησις των υποσχέσεων εκ μέρους μιας Κυβερνήσεως είναι ομολογουμένως αυτή καθ' εαυτήν γεγονός θλιβερόν. Όταν δε προέρχεται και από Κυβέρνησιν του κύρους της σημερινής Κυβερνήσεως, καθίσταται απείρως θλιβερώτερον. Το Διοικητικόν Συμβούλιον του ενταύθα Διδασκαλικού Συνδέσμου είναι πλήρως δικαιολογημένον εις την τηλεγραφικώς γενομένην διαμαρτυρίαν».

Πρωθυπουργός ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και υπουργός Παιδείας ο Κων/νος Γόντικας. Η εφημερίδα υποστηρίζει τον Βενιζέλο, αλλά περισσότερο υποστηρίζει προσωπικά τον Γ. Παπανδρέου, καθότι η εφημερίδα είναι δημιούργημά του.  

Έτσι, όταν τον Ιανουάριο του 1930 ο Παπανδρέου γίνεται υπουργός Παιδείας, του στέλνει υπόμνημα για διάφορα εκπαιδευτικά θέματα. Το υπόμνημα είναι ευγενικό, με ήπιο γράψιμο. Να θυμίσουμε ότι ο Παπανδρέου είναι βουλευτής Λέσβου. Μεταξύ άλλων, ζητούν την ανέγερση νέων σχολικών κτιρίων στη Μυτιλήνη, γιατί «η Μυτιλήνη παρουσιάζει το θλιβερόν θέαμα της συσσωρεύσεως των νεαρών υπάρξεων εις χώρους τελείως ακαταλλήλους από υγιεινής και παιδαγωγικής απόψεως. [...] ήδη κ. Υπουργέ, εις την υμετέραν πρωτοβουλίαν ελπίζοντες, είμεθα βέβαιοι, ότι το όνειρον της ανεγέρσεως δημοτικών σχολείων εν τη πόλει μας συντόμως θέλει γίνει πραγματικότης».

Άλλο θέμα που θέτουν είναι ο εξοπλισμός των σχολείων, γιατί όπως πάλι σχολιάζουν «τα σχολεία της Μυτιλήνης, από απόψεως σχολικών οργάνων, επίπλων και σκευών, ιδία δε από απόψεως θρανίων, είναι τα τελευταία εις την Νήσον». Κατά τη γνώμη τους αυτό οφείλεται στο ότι «ουδέποτε, ουδείς των αρμοδίων εσκέφθη το Δημοτικόν σχολείον. Ο Δήμος ανέκαθεν με μεγάλην φειδώ παρέχει μίαν μηδαμινήν ετήσιαν επιχορήγησιν το δε Ταμείον της Εκπαιδευτικής Προνείας, αφ' ης ιδρύθη και λειτουργεί, ουδέποτε περιέλαβεν εις τον κύκλον της μερίμνης του και την Δημοτικήν Εκπαίδευσιν».

Αν έρθουμε στο σήμερα, θα δούμε όσα θετικά έγιναν στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, αλλά πρέπει να κάνουμε και κάποιες παρατηρήσεις - διαπιστώσεις. Πάμε αργά σε διάφορα θέματα. Όπως της στέγασης. Έχουμε νηπιαγωγεία της πόλης που συνεχίζουν να στεγάζονται σε διάφορα κτήρια, όχι τόσο κατάλληλα. Μόλις στο τελευταίο ΕΣΠΑ (2014 2020) εντάχθηκαν κάποιες ανεγέρσεις σχολείων και άλλες τόσες επισκευές. Ενώ, κατά τη γνώμη μου, έπρεπε όλα τα σχολεία να στεγάζονται σε σύγχρονα σχολικά κτήρια. Η «συσσώρευση» μαθητών στις τάξεις, που αναφέρει ο Σύλλογος δασκάλων Λέσβου, υπάρχει και σήμερα. Κι ενώ από το 2018, με νόμο, μειώθηκε ο αριθμός των μαθητών, ανά τάξη στο Δημοτικό σε 22 μαθητές (σταδιακά αυτό θα γινόταν σε όλες τις τάξεις) η υπουργός Ν. Κεραμέως αύξησε τον αριθμό σε 25 και με δυνατότητα να γίνουν 27! Τούτη την περίοδο, λόγω κορωνοϊού, επιβάλλεται, έστω και τώρα ο χωρισμός των τμημάτων. Για σκεφτείτε, πώς μπορεί να γίνει μάθημα σε τάξεις με πάνω από 22 μαθητές· έτσι να τηρούνται οι αποστάσεις, αλλά και μάθημα ουσίας. Οι σύλλογοι γονέων και η Ένωσή τους είναι πολύ χαλαροί σε αυτό το θέμα. Ενώ, από τη διευθυντική μου εμπειρία, γνωρίζω τη φορτικότητα που είχαν σε παρόμοια θέματα, τα οποία δεν είχαν πραγματικούς μαθητές ή επικαλούνταν λόγους παιδαγωγικούς ή ακριτικούς.

Υ.Γ.1 Την προηγούμενη εβδομάδα έγιναν(;) οι εκλογές στους Συλλόγους εκπαιδευτικών, για την εκλογή μελών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν, πάλι με αλλαγή νόμου από την κ. Υπουργό, χωρίς φυσική παρουσία, αλλά ηλεκτρονικά. Αυτό συνεπάγεται χωρίς απολογισμό των παλιών μελών, χωρίς συνέλευση, έλεγχο των πεπραγμένων, κατάθεση προτάσεων, ανταλλαγή απόψεων, ψήφιση του απολογισμού. Ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα, ΟΛΕΣ οι παρατάξεις, απέσυραν τους υποψηφίους τους, αλλά η υπουργός επέμενε. Έτσι η αποχή ήταν 93%, πρωτοφανές ποσοστό αποχής. Όσον αφορά το, υπαρκτό, επιχείρημα του συνωστισμού την περίοδο του κορωνοϊού, οι Σύλλογοι προτείνουν την παράταση της θητείας των σημερινών μελών μέχρι να πραγματοποιηθούν οι εκλογές όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Να γνωρίσουμε ότι υπήρξε και υπάρχει παράταση σε πάρα πολλές θέσεις. Έχουμε μια σουρεαλιστική κατάσταση: το υπουργείο θέλει να γίνουν εκλογές με υποψήφιους, οι οποίοι έχουν παραιτηθεί! Για την ιστορία, ο Παπανδρέου, το 1930, άκουσε τους δασκάλους, η κ. Κεραμέως;

Υ.Γ.2 Με τις μάσκες που θα μοιραστούν στα σχολεία τι γίνεται; Ακόμα ράβονται, πάλι υπάρχει καθυστέρηση και λάθη. Υπάρχει χρόνος...