Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Κανένας μα κανένας δεν μπορεί να πει πως είναι ικανοποιημένος με την τωρινή κατάσταση λόγω της πανδημίας που έχει ήδη καταγράψει υψηλά ποσοστά και στη χώρα μας, φέρνοντάς την για παράδειγμα στην δεύτερη θέση πανευρωπαϊκά σε ότι αφορά τον αριθμό των διασωληνωμένων στα νοσοκομεία.

Το σύστημα Υγείας ήδη δέχεται μεγάλη πίεση και ο αριθμός των νεκρών είναι στην καλύτερη περίπτωση διψήφιος. Όλα αυτά, σκέφτεται κανείς, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, με δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα έμπαινε ο χειμώνας και τα κρούσματα θα πολλαπλασιάζονταν; Σαφώς. Το καλοκαίρι ήταν το οριακό σημείο όπου χάριν της ανάνηψης της αγοράς από το προηγούμενο lockdown, επετράπησαν πολλές δραστηριότητες και με μεγάλο ρίσκο.

Θα πει βέβαια, κάποιος: Να μην δουλέψει η εστίαση, τα ξενοδοχεία και τα μαγαζιά γενικότερα από τον τουρισμό; Να αφεθεί η χώρα στο έλεος της οικονομικής κρίσης; Σίγουρα δεν το λέει κανείς αυτό. Ούτε να μην ξεμυτίσει κανείς από το σπίτι του, ούτε να κλειστεί σε αυτό εσαεί. Εξάλλου, το συγκεκριμένο πρόβλημα με το δεύτερο κύμα κορωνοϊού το αντιμετωπίζουν ήδη και άλλες χώρες.

Θα έλεγε κανείς ότι το όλο σύστημα έχει βρεθεί ανάμεσα στον γρίφο παράταση της οικονομικής κρίσης ή κορωνοϊός. Όμως, μπορούσαν να ληφθούν εξαρχής προληπτικά μέτρα. Πρώτα απ' όλα, η οικονομική ενίσχυση που δίδεται στους ανέργους ή σε αυτούς που βρίσκονται εδώ και καιρό σε αναστολή εργασίας, είναι πενιχρή.

Δεύτερον, η ελληνική κυβέρνηση αλλά και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν αντιμετώπισαν με την δέουσα σοβαρότητα το δεύτερο αυτό κύμα. Εξού και πολιτικές αντιπαραθέσεις και στην χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες.

Από την μια λοιπόν, συνιστούν ψυχραιμία, και από την άλλη προκαλούν πανικό με τα πολύ αυστηρά από πλευράς επιβολής προστίμων μέτρα, την ίδια στιγμή που ακόμη και μέσα στο lockdown παρατηρείται, λόγου χάριν, μποτιλιάρισμα στους δρόμους. Εν ολίγοις, αντιφατικά πράγματα. Κάτι λοιπόν συμβαίνει εδώ. Ή δεν υπάρχει σχεδιασμός, όταν ανακοινώνεται πριν από λίγο καιρό ότι υπάρχει επάρκεια σε κρεβάτια ΜΕΘ, ενώ την ίδια στιγμή στην Βόρεια Ελλάδα πλέον παρατηρείται ασφυξία και αρχίζει η επιλογή ασθενών, ή μιλάμε απλά για ανωριμότητα, όταν καθησυχάζουν για την έξαρση και παράλληλα διαρρέουν ότι πάμε για παράταση του lockdown.

Οι δηλώσεις είναι αλληλοσυγκρουόμενες, τα στοιχεία από τα διενεργούμενα τεστ λειψά και οι αριθμοί δεν αντανακλούν τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Γεγονός είναι ότι αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, αν με λίγα λόγια και οι πολίτες από την πλευρά τους δεν συνετιστούν με τα μέτρα και τις οδηγίες προφύλαξης, καθώς είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο να φοράν όλοι την μάσκα κάτω από τη μύτη, θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια σε Βατερλώ.

Όλοι σε αυτό το αναγκαστικό δεύτερο lockdown ελπίζουμε να βγούμε αλώβητοι και ανέγγιχτοι από τον ιό. Πώς, όμως, αυτό θα γίνει από την στιγμή που αυτό θα τελειώσει στις αρχές Δεκεμβρίου, δεν το γνωρίζω. Αυτό που ξέρω, είναι πως πρέπει να βρεθεί μία λύση και για όλους αυτούς που η εργασία τους έχει πληγεί ανεπανόρθωτα και για εκείνους που είναι μακροχρόνια άνεργοι, αλλά και για όλους αυτούς που θα χάσουν τη δουλειά τους αμέσως μετά το πέρας της πανδημίας.

Χρήματα το κράτος έχει και ενισχύσεις από την ΕΕ δίδονται. Το ζήτημα είναι πώς διανέμονται αυτά τα χρήματα και κυρίως αν διανέμονται και δεν καταλήγουν αλλού. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ανέχεται αυτή την κατάσταση, ούτε λέει ότι πρέπει να συνεχιστεί. Κυρίως δε αυτή η συγκεχυμένη πληροφόρηση αφενός για την εξέλιξη του ιού, για τον μαζικό εμβολιασμό, αλλά και τον εργασιακό τομέα που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με χιλιάδες επικείμενες απολύσεις, με μειωμένη και εκ περιτροπής εργασία. Κανείς μα κανείς δεν θα πρέπει να κινδυνολογεί, ούτε, όμως και να εφησυχάζει, περιμένοντας ένα πιθανό τρίτο κύμα πανδημίας ή ένα νέο lockdown.