Η κρίση του κορωνοϊού απειλεί να τινάξει στον αέρα τις οικονομίες και να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στην εργασία, με δεδομένο ότι οι ζημιές στις μικρές και μεγάλες εταιρείες διεθνώς είναι υψηλές, κάτι που τις κάνει να αντιδρούν άμεσα σε βάρος κυρίως των εργαζομένων.

Οι απώλειες θέσεων εργασίας είναι η μεγαλύτερη παρενέργεια της πανδημίας του κορωνοϊού, καθώς δις χάνονται από τα κέρδη των εταιρειών αυτών, την ίδια στιγμή που στρατιές ανέργων αρχίζουν να δημιουργούνται. Η πάγια τακτική της κατάργησης θέσεων εργασίας δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτή την πανδημία.

Λόγω λοιπόν, των επιπτώσεων της πανδημίας του κορωνοϊού, μόνο η Lufthansa καθήλωσε στο έδαφος πολλά αεροσκάφη της και ήδη καταργεί πολλές θέσεις εργασίας. Στους σχεδιασμούς της εταιρείας αναμένεται να καταργηθούν τουλάχιστον 29.000 θέσεις εργασίας, όπως αναφέρθηκε την Κυριακή από εκπρόσωπο της αεροπορικής εταιρείας στην εφημερίδα «Bild am Sonntag». Σύμφωνα με τις δηλώσεις, αναμένονται να καταργηθούν και 20.000 θέσεις εργασίας στο εξωτερικό. Υπολείπονται ακόμη 109.000 συνεργάτες. Σε όλο το χρόνο τουλάχιστον 4,2 δις επιχειρησιακές απώλειες κατέγραψε η γερμανική αεροπορική εταιρεία.

Και όλα αυτά, την στιγμή που εκφράζονται πολλοί φόβοι διεθνώς, αλλά και επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Ο πρόεδρος της επιτροπής φαρμάκων των Γερμανών γιατρών επέκρινε την πορεία των μελετών σε ότι αφορά τα εμβόλια της Biotech και της Moderna. Κατά την εκτίμησή του, πολλά σημαντικά ερωτήματα παραμένουν ακόμη ανοιχτά, ειδικά για τις ομάδες υψηλού κινδύνου.

Παρά λοιπόν, τις ενστάσεις, αλλά και την επικείμενη μετά τους μαζικούς εμβολιασμούς απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο, ο χρόνος μετρά κατά των πολιτών, που πέρα από τους φόβους και την ανασφάλεια, έρχονται τώρα αντιμέτωποι και με το φάσμα της ανεργίας.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ, για την ιστορία, ότι μόνο μετά την τρομοκρατική ενέργεια των Δίδυμων Πύργων το 2001, ακολούθησε παρατεταμένη κατάργηση θέσεων εργασίας σε όλο τον κόσμο με μεγάλες επιπτώσεις στον κοινωνικο-οικονομικό ιστό. Και ήταν αρκετή μια μέρα για να το προκαλέσει όλο αυτό. Έχει σκεφθεί άραγε, κανείς την έκταση των κοινωνικο-οικονομικών επιπτώσεων σε διεθνές επίπεδο, ειδικά μετά το πέρας της τρέχουσας πανδημίας;

Δεν χρειάζεται να ακονίσει κανείς πολύ το μυαλό του για να αντιληφθεί το μέγεθος της ανθρωπιστικής τραγωδίας που θα ακολουθήσει το τέλος της πανδημίας του κορωνοϊού. Οι στρατιές των ανέργων που θα συνωστιστούν στις πόλεις, αλλά και η οικονομική κατάρρευση πολλών χωρών θα προκαλέσει παγκόσμιο εργασιακό κραχ - και επιμένω μετά το τέλος της πανδημίας όπου μια νέα εργασιακή εποχή, με την περιστασιακή, την μερική απασχόληση αλλά και την τηλε-εργασία θα κάνει την εμφάνισή της. Φυσικά το είδος αυτό της εργασίας θα συνοδεύεται από ανάλογη μείωση των μισθών και γενικότερα χαμηλότερες απολαβές. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν, για τις μεγαλοεταιρείες και τις πολυεθνικές, που έτσι θα ξεφορτωθούν χιλιάδες εργαζόμενους, με πρόσχημα την οικονομική ζημία.

Αν, όμως, αυτό είναι το μέλλον, τότε σε τι ποντάρουν ακριβώς πέραν των μειωμένων κερδών, αφού ναι μεν οι λιγότεροι εργαζόμενοι αποφέρουν  ισοσκελισμό, εντούτοις, όμως, οι παλιές καλές εποχές θα πρέπει να ξεχαστούν μια για πάντα; Και εννοώ τις εταιρείες που είχαν μάθει να συσσωρεύουν υπέρογκα κέρδη. Και σε τελευταία ανάλυση, ο κατακερματισμένος γραφειοκρατικός καπιταλισμός πώς θα επιβιώσει ως σύστημα, όταν κάθε φορά ένα και μόνο αναπάντεχο γεγονός θα καταδεικνύει την ευθραυστότητά του; Τα λέω όλα αυτά γιατί μπορεί με την κατάργηση θέσεων εργασίας να μειώνεται το κόστος, όμως και τα κέρδη δεν θα είναι τα ίδια. Ποτέ οι λιγότεροι εργαζόμενοι εκτός και αν επιβληθούν καθολικά τα ρομπότ και ειδικά η απουσία έμπειρων και δοκιμασμένων στελεχών δεν ωφέλησαν την ομαλή λειτουργία των εταιρειών. Πολύ απλά γιατί τα στελέχη αυτά είναι που έδιναν τις ιδέες και έκαναν μεγαλεπήβολα σχέδια και φυσικά όχι για τον εαυτό τους.

Πολύπλοκη είναι αυτή η κατάσταση. Και θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη, με το πέρασμα του χρόνου. Η πανδημία, με λίγα λόγια, θα διαρκέσει ακόμη για πολλά χρόνια. Την οικονομική πανδημία εννοώ, όπου το κάθε κράτος θα μεταδίδει στο άλλο, φτώχεια, παρακμή και δυστυχία.