Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Σε πολύ επικίνδυνη φάση εισέρχεται το σοβαρό πρόβλημα με την μετάδοση του κοροναϊού στην Ευρώπη. Η Κομισιόν ανακοίνωσε νέα δέσμη βοήθειας ύψους 232 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση της παγκόσμιας ετοιμότητας, την πρόληψη και τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού. Μέρος των πόρων αυτών θα διατεθεί άμεσα σε διάφορους τομείς, ενώ το υπόλοιπο θα διατεθεί τους επόμενους μήνες.

Την ίδια στιγμή που βρετανοί γιατροί προβληματίζονται ιδιαίτερα για το αν μπορεί να μπει ένα τέλος στον κοροναϊό, τα κρούσματα στην Βόρειο Ιταλία θέτουν σε συναγερμό τις γειτονικές χώρες και συγκεκριμένα την Αυστρία. Ο αυστριακός καγκελάριος Sebastian Kurz σε χθεσινή κοινή συνέντευξη τύπου με τους υπουργούς Υγείας και Εσωτερικών  προσπάθησε να καθησυχάσει τους πολίτες της χώρας του, διαβεβαιώνοντας πως ξεκινά στενή συνεργασία μεταξύ των υπουργείων Εσωτερικών και Υγείας, με τις περιφέρειες και τις κοινότητες, επισημαίνοντας ότι οι πολίτες θα πρέπει να παρακολουθούν τις ταξιδιωτικές οδηγίες που εκδίδονται για τις περιοχές που ενδέχεται να πληγούν. Σύστησε μάλιστα, την αποφυγή του πανικού, που δεν είναι καλός σύμβουλος σε ανάλογες περιπτώσεις.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην γειτονική από την Ιταλία, Αυστρία, στην χώρα μας μάλλον θεωρούν πως ο κίνδυνος είναι ακόμη μακριά.

Μετά την σύσκεψη της Επιτροπής εμπειρογνωμόνων και ειδικών λοιμωξιολόγων στο Υπουργείο Υγείας σχετικά με το νέο κοροναϊό, τόσο η διυπουργική Επιτροπή, όσο και η Επιτροπή εμπειρογνωμόνων-λοιμωξιολόγων, αποφάσισαν ότι δεν χρειάζονται περαιτέρω μέτρα στις πύλες εισόδου της χώρας, με αφορμή την Ιταλία. Απαιτείται, τόνισαν, αυξημένη ευαισθητοποίηση του κοινού, ώστε να αναζητά ιατρική βοήθεια αν έρχεται από πληττόμενες περιοχές.

Μπορεί, όμως, να είναι κανείς σίγουρος ότι μόνο με την επαγρύπνηση του κόσμου θα καταπολεμηθεί ο κοροναϊός; Δεν θα έπρεπε να ληφθούν κάποια δραστικά μέτρα, για να ηρεμήσει ο κόσμος και να πάψει να σκέφτεται ο καθένας ότι μπορεί δυνητικά να είναι το επόμενο θύμα; Η Ιταλία, παρά την επίσημη ανακοίνωση από τις Βρυξέλλες ότι αντιμετώπισε επιτυχώς την περαιτέρω εξάπλωση του ιού, μετρά ήδη αρκετά θύματα και προσβεβλημένους. Ως εκ τούτου, κανείς δεν μπορεί να πει ότι αντιμετωπίστηκε επιτυχώς το πρόβλημα στην γειτονική χώρα.

Το γεγονός ότι η Ευρώπη βρίσκεται εκτεθειμένη στην εξάπλωση του κοροναϊού θα πρέπει να κάνει τους πάντες να ανησυχούν. Βέβαια, από την ανησυχία μέχρι τον πανικό υπάρχει αρκετή απόσταση.

Αλλά θα επιμείνω και πάλι για την χώρα μας: οι έκτακτες ανακοινώσεις και μέτρα λαμβάνονται μόνο όταν υπάρξει κρούσμα; Μα τότε θα είναι πια πολύ αργά. Και με ποια κριτήρια άραγε, πήραν την απόφαση να μην ληφθούν έκτακτα μέτρα, με ποιο σκεπτικό όταν ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκεται σε επιφυλακή και συναγερμό;

Στην Ελλάδα, όμως, είναι από χρόνια γνωστό ότι τα μέτρα λαμβάνονται μόλις συμβεί ή εκδηλωθεί το πρόβλημα. Το βλέπουμε αυτό από τα επικίνδυνα σημεία πρόκλησης οδικών ατυχημάτων, όπου μόνο όταν υπάρξει θύμα, κινητοποιείται ο κρατικός μηχανισμός. Το βλέπουμε, επίσης και σε κάθε τι που αφορά την δημόσια ασφάλεια και δεν εννοώ φυσικά με αυτό την καταστολή και τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πολιτών, όπου εκεί το κράτος είναι παρών ποικιλοτρόπως.

Μιλώ για το πολύ απλό πράγμα, να μπορεί να απευθυνθεί κάπου ο πολίτης όταν αντιμετωπίζει πρόβλημα, την στοιχειώδη αίσθηση ότι υπάρχει κάποιος προστατευτικός μηχανισμός που του εξασφαλίζει την βασική επιβίωση. Και μιλώ για αυτό και μόνο και όχι για τις αυθαίρετες συλλήψεις και προσαγωγές, τις κρατήσεις και προφυλακίσεις.

Το πρόβλημα εξάπλωσης του κοροναϊού όχι απλά υφίσταται, αλλά επιδεινώνεται μέρα με την μέρα και όλοι παρακαλούν να φύγει ο χειμώνας, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Η αντιμετώπιση, όμως, των κάθε είδους απειλητικών για την ζωή νέων ιών, θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα για την ΕΕ, αλλά και συνολικά την παγκόσμια κοινότητα.

Η Κίνα μπορεί να πιάστηκε στον ύπνο, αλλά και η Ιταλία δεν φαίνεται να ήταν προετοιμασμένη. Απομένει να δούμε την συνέχεια, που μάλλον λόγω της επείγουσας κατάστασης, αναμένεται πολύ δύσκολη. Και όλα αυτά σε μία εποχή όπου νέες ασθένειες κάνουν ολοένα και πιο συχνή την εμφάνισή τους, απειλώντας ευθέως την ανθρώπινη επιβίωση.