Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η πλειοψηφία των πολιτών δεν μαθαίνει από τα λάθη της, αλλά το ότι συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σα να μη συμβαίνει τίποτε, λες και δεν έχουν διδαχθεί τίποτε από το μαρτυρικό παρελθόν που παραπέμπει ευθέως στην στείρα εκμετάλλευση από τα κόμματα όλων αυτών των διαθέσεων και παθών για ελευθερία έκφρασης και πραγματική Δημοκρατία.

Θα έλεγε κανείς ότι οι πολίτες αποδέχονται σιωπηρά την αστική Δημοκρατία, σα να μην έχει συμβεί τίποτε στο παρελθόν που να τους εξωθεί να μην επανενστερνιστούν φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις για δικαιοσύνη και ισότητα, σα να μην έχουν αντιληφθεί στο παραμικρό τι σημαίνει να σου αποστερούν ολικά το δικαίωμα έκφρασης των ιδεών για μια αυτόνομη κοινωνία, μακριά από τις κάθε λογής εξαρτήσεις και παθογένειες που συνέβαιναν και εξακολουθούν να συμβαίνουν.

Δημοκρατία σημαίνει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ισχύει σήμερα, κάτι το ολότελα εκπεφρασμένο στην πορεία των χρόνων από τους εξεγερμένους πολίτες άλλων εποχών και μιλώ για εκείνες τις εποχές όπου οι αξίες και τα ιδανικά δεν τελείωναν με το οποιoδήποτε ποστάρισμα, share ή like στο facebook.

Ζούμε εποχές κατά τις οποίες η πονηριά και ο ξερολισμός έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όρια, εποχές όπου η κάθε είδους σαχλαμάρα αμείβεται γενναιόδωρα, αφήνοντας στην κυριολεξία σύξυλους όλους αυτούς που ακόμη μπορούν και θέλουν να σκεφθούν. 

Βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την κριτική δυνατότητα και την αξιακή προτεραιότητα, παραμερίζοντας κάθε ίχνος ευαισθησίας υπό την υποτιμητική έκφραση του ετεροχρονισμένου και ξεπερασμένου ή ακόμη και ουτοπικού αν θέλετε, όλοι αυτοί οι κήρυκες της ιλιγγιώδους ταχύτητας, οι πολέμιοι της κάθε προσπάθειας να κάτσει να σκεφθεί κάποιος αν αυτό που κάνει συμβαδίζει με τα ανθρώπινο στοιχείο, όλοι ετούτοι δίνουν το σύνθημα για τον περαιτέρω εγκλωβισμό σε κατεστημένες αντιλήψεις και συνήθειες.

Μετρά, με λίγα λόγια, περισσότερο αν θα δημοσιεύσει κανείς στα «φιλελεύθερα» μέσα κοινωνικής δικτύωσης πλήθος από φωτό για το πώς περνάς στα γενέθλια ή την ονομαστική σου εορτή, αν απολαμβάνεις πλουσιοπάροχα τις διακοπές σου και αν η εργασία σου επιτρέπει να φιγουράρεις με τα κάθε λογής εδέσματα σε πρώτο πλάνο, από το να ανοίξεις ένα βιβλίο και όχι να κρίνεις τον συγγραφέα, αλλά να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι ήταν αυτό που τον ώθησε να το γράψει και να εκτεθεί δημοσίως.

Αξίζει πολύ περισσότερο, σύμφωνα με τις ισχύουσες κοινωνικές επιταγές, να ελεεινολογείς και να σχολιάζεις την ζωή των άλλων, να φθονείς που δεν πήρες την προαγωγή που πήρε ο φίλος σου και να μονολογείς που δεν είσαι εσύ αυτός που περιδιαβαίνει τις ευρωπαϊκές πόλεις και τα μουσεία από το να βάλεις το μυαλό σου να σκεφθεί τι κόσμο προσκυνάς και σέβεσαι, τι κοινωνία έχεις ασπασθεί και τι αξίες έχεις βάλει σε πρώτο πλάνο.

Λίγο ενδιαφέρει λοιπόν, ποιος είσαι και ποιος έχεις γίνει, τι μετάλλαξη έχεις υποστεί, ποια μοίρα σε κατατρέχει και ποια συμφωνία έχεις κάνει με τον εαυτό σου για να προχωρήσεις την ζωή σου, λίγο σε απασχολεί αν όλα αυτά θα τα σκεφθείς προς το τέλος της ζωής σου κάνοντας τον θλιβερό απολογισμό της ουσιαστικά μη ενασχόλησής σου με τον άνθρωπο, αυτό που προέχει για σένα είναι η υλική ικανοποίηση και το γεγονός ότι το ερχόμενο βράδυ θα πέσεις στο κρεβάτι σου και πάλι χορτάτος.

Οι πολίτες λοιπόν, οι καθημερινοί πολίτες δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους παρά τα συνεχίζουν ευλαβικά, λες και κάποια αόρατη δύναμη τους σπρώχνει στην μεν πολιτική να ασπάζονται τον επαγγελματισμό των κομμάτων, στην θρησκεία την αποδοχή του ενός και μοναδικού ύψιστου όντος που καθορίζει τα πάντα και στην καθημερινότητα πως η μόνη αλήθεια είναι αυτή που βιώνουμε καθημερινά και πως αυτή είναι η καλύτερη δυνατή κοινωνία.

Ποιος θα ρίξει στο τέλος το άπλετο φως για να διαφανεί η μικρή διέξοδος στον λαβύρινθο των τυποποιημένων σκέψεων; Ποιος θα ανοίξει αυτό ακριβώς το παράθυρο της πραγματικά εξελιγμένης σκέψης για να ξαναγεννηθεί κατ' ουσίαν ο άνθρωπος; Αν οι πολίτες δεν το αποφασίσουν, αν η σκέψη τους παραμείνει εδώ, τα περιθώρια θα στενέψουν απελπιστικά. Αν δεν γίνει ο δέων απολογισμός για τις φτηνές αξίες αυτής της εποχής, αν δεν επιδιωχθεί εκ νέου ο πολιτισμός μέσω της λογοτεχνίας, της ποίησης, της φιλοσοφίας και της τέχνης, το στοίχημα για μια άλλη ζωή θα χαθεί οριστικά.

Ποιους ενοχλεί αυτό; Ασφαλώς όχι αυτούς που θεωρούν ως μοναδικό κατόρθωμα την νέα αποκλειστική ή γαργαλιστική ανάρτηση στο facebook ή την τέλεια selfie που ο/η έφηβος ανέβασε στο instagram χωρίς να σκεφθεί ότι όλη αυτή την ώρα θα μπορούσε να σκεφθεί σοβαρά τι κόσμο του σερβίρουν. Αυτό που φυσικά δεν διδάχθηκε από τους γονείς του, που τρέχουν νυχθημερόν για να κάνουν την τέλεια ζωή για λίγες ημέρες το καλοκαίρι στα νησιά. Τον αυστηρά ειδωλοποιημένο κόσμο.