Είμαστε η μόνη χώρα όπου ο πολίτης ασφαλίζεται ιδιωτικά για να μπορέσει να νοσηλευθεί αξιοπρεπώς, όταν του εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα υγείας που επιβάλλει εισαγωγή σε νοσοκομείο. Από την στιγμή που τα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται σε κακή κατάσταση, στερείται μηνιαίως αξιόλογου ποσού για να διασφαλίσει τις συνθήκες νοσηλείας του, διακινδυνεύοντας μάλιστα, ενίοτε να μην του δικαιολογούνται ποσά από την ασφαλιστική εταιρεία κατά την νοσηλεία, καθώς ο ασφαλιστικός σύμβουλος δεν του τα εξήγησε καλά ή κάποια μικρολεπτομέρεια έκανε την διαφορά.

Όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί αν λειτουργούσαν σωστά τα δημόσια νοσοκομεία, αν οι συνθήκες νοσηλείας ήταν αξιοπρεπείς. Αισθάνεται κανείς δηλαδή, ότι τον σπρώχνουν εσκεμμένα στην ιδιωτική ασφάλιση, λες και υπάρχει κάποιο κρυφό σχέδιο εκμετάλλευσης των ασθενών και το δημόσιο σύστημα Υγείας στην Ελλάδα επίτηδες έχει τεράστια κενά.

Αν το πιστέψει κανείς αυτό, τότε πρόκειται για την μεγαλύτερη εξαπάτηση του κόσμου εδώ και δεκαετίες, για να καρπούνται αποκλειστικά οι ασφαλιστικές εταιρείες. Αν είναι πιο αφελής, τότε μάλλον δεν υπάρχει η θέληση από τις εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας να αλλάξουν τα δεδομένα στην Δημόσια Υγεία, προφασιζόμενοι εσαεί ελλείψεις κονδυλίων και άλλου είδους δικαιολογίες.

Το θέμα πάντως, είναι πολύ σημαντικό. Παρά το γεγονός ότι καταβάλλονται σημαντικές προσπάθειες -ειδικά από τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό- για να αλλάξουν προς το καλύτερο οι συνθήκες νοσηλείας στα δημόσια νοσοκομεία, εντούτοις τα αποτελέσματα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά.

Υπάρχει όντως έλλειψη κονδυλίων, αλλά πάνω απ' όλα εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία. Τα χρόνια περνούν και οι δικαιολογίες παραμένουν αλώβητες. Το θέμα είναι να τεθούν κάποτε επιτέλους κάποια θέματα επί τάπητος, πέρα από παρασκήνια και ύποπτες διαβουλεύσεις. Αν αυτό δεν συμβεί, αργά ή γρήγορα θα μιλάμε για ολική κατάρρευση ή για ένα σύστημα Υγείας που δεν λειτουργεί και μάλιστα εσκεμμένα, όπως προαναφέρθηκε.

Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης, όμως, αργά ή γρήγορα θα πέσει κατά παντός υπευθύνου γιατί από ένα σημείο και μετά τα δημόσια νοσοκομεία λόγω του εμφράγματος που έχουν υποστεί θα προκαλέσουν στο εγγύς μέλλον αξεπέραστα προβλήματα στην περίθαλψη των ασθενών.

Τι μπορεί να γίνει μετά; Κανείς δεν το γνωρίζει. Ήδη τα δημόσια νοσοκομεία υποβαθμίζονται περαιτέρω και αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση από την εκάστοτε κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας να αλλάξουν τα δεδομένα. Τα ράντζα παραμένουν στους διαδρόμους και κάποιοι ομφαλοσκοπούν την κατάσταση αυτή ως απόρροια των εφημεριών των νοσοκομείων. Δεν είναι, όμως, μόνο τα ράντζα, αλλά κυρίως οι σοβαρές ελλείψεις σε ιατροφαρμακευτικό υλικό, το μειωμένο προσωπικό σε γιατρούς και νοσηλευτές, η προκλητικά ελλιπής φύλαξη, η αύξηση περιστατικών βίας και πολλά άλλα.

Μοιραία λοιπόν, για τους παραπάνω λόγους, ο κόσμος σπρώχνεται στα ιδιωτικά νοσοκομεία, στα οποία δεν πάει κανείς να νοσηλευθεί αν δεν έχει ιδιωτική ασφάλιση. Και πάλι πίσω στο οικονομικό, καθώς καταβάλλεται κάθε μήνα ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό. Στο τέλος βέβαια, κάθε νοσηλείας στο ιδιωτικό νοσοκομείο δεν είναι και λίγες οι φορές που ο ασφαλισμένος συναντά προβλήματα με τα συμβόλαιά του και κατ' επέκταση με την αποζημίωσή του.

Η Υγεία λοιπόν, στην Ελλάδα αποτελεί μεγάλο αγκάθι και μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι είμαστε μάλλον το μοναδικό κράτος στην Ευρώπη, όπου επί πολλά συναπτά έτη υποβαθμίζεται η δημόσια Υγεία και ο κόσμος σπρώχνεται αναγκαστικά στα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Ιδιωτική ασφάλιση λοιπόν, ακριβά συμβόλαια, γιατί αλλιώς δεν καλύπτονται δαπάνες χειρουργείων και νοσηλείας και ένας Θεός ξέρει στο τέλος κατά πόσο ωφελείται ο ασφαλισμένος.

Πρόκειται για μια μακροχρόνια εκμετάλλευση, με στόχο να πληγεί η Δημόσια Υγεία. Σε αντίθετη περίπτωση και προσλήψεις προσωπικού θα γίνονταν και ο εξοπλισμός δεν θα σκούριαζε και οι ασφαλισμένοι θα αισθάνονταν ότι κάποιος νοιάζεται για αυτούς. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική.