Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Γνωρίζουμε μόνο ποιες μάχες μπορούμε να κερδίσουμε δεν γνωρίζουμε όμως αυτές τις οποίες δεν έχουμε σχεδιάσει. Στον σημερινό πόλεμο λίγοι είναι οι νικητές και πολλοί οι χαμένοι. 

Οι στρατηγικές ποικίλουν, από απειλές για την κατάργηση της ελευθεροτυπίας μέχρι τις ιαχές στα διαφημιστικά μηνύματα που εξηγούν με εύγλωττο τρόπο, γιατί εφεξής θα πρέπει να δείχνουμε την αγάπη μας από μακριά. 

Το καινούργιο μότο λοιπόν προ των πυλών: Συμπαρασταθείτε χωρίς ασπασμούς, χωρίς χειραψίες, χωρίς την παραμικρή επαφή. Μπορεί όλα αυτά αναγκαστικά να πρέπει να γίνουν, όμως ο τρόπος που πλασάρονται μόνο λογικός δεν φαντάζει. 

Μπορεί λοιπόν να πρέπει να μην ερχόμαστε σε επαφή, μπορεί να κινδυνεύει κάποιος να νοσήσει χωρίς να φταίει, όμως το όλο σκηνικό με την κατασκευή αθώων και ενόχων μοιάζει καλοστημένο και εύστοχα τροποποιημένο κατά πως βολεύει την εκάστοτε εξουσία. 

Το ζήτημά μας, δεν είναι η φύση του κορωνοιού, αλλά ο τρόπος εγκλεισμού ή άρσης των μέτρων χαλάρωσης, λες και σε όλα αυτά, ο απλός πολίτης είχε την παραμικρή ευθύνη και γι' αυτό τιμωρείται. 

Ναι, το ζήτημα δεν είναι αν θα κάνουμε μπάνια από κοντά το καλοκαίρι, αλλά ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται υπό την απειλή ενός ιού, που σαρώνει τις οικονομίες και τις αντοχές του κόσμου. 

Το δε παράλογο της όλης ιστορίας και το ξαναλέω είναι ότι η χαλάρωση εορτάζεται ως νίκη. Νίκη όμως δεν είναι παρά μόνο  η κατασταλτική πολιτική χάριν μιας κατασκευασμένης για πολλούς ασθένειας. 

Νίκη των λίγων και ήττα των πολλών, που αποθεώνουν την επαναφορά στην καθημερινή μιζέρια, την οποία αγωνίζονταν μέχρι χθες να αποφύγουν.

 Νίκη του γνώριμου βιοτικού κατεστημένου και ήττα της ελπίδας για το διαφορετικό. Γιατί αυτή η μάχη δεν σχεδιάστηκε και δεν καταστρώθηκε από τους πολίτες.