Οι συζητήσεις για το αν τηρούνται ή όχι οι αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων τις κρίσιμες αυτές ημέρες μονοπωλούν την επικαιρότητα και όλα τα σχόλια αναφέρονται πλέον στις εκάστοτε αυθόρμητες ή μη συναθροίσεις πολιτών σε πλατείες και σιντριβάνια. Το καλό παράδειγμα βέβαια, το έδωσε πρόσφατα η Πολιτεία με τα εγκαίνια του σιντριβανιού της Ομόνοιας, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το κράτος είναι ο πρώτος παραβάτης, ως είθισται. Από κάπου πρέπει να ξεσηκώσουν και οι πολίτες τις πρακτικές εφαρμογής των μέτρων, βλέπετε. Από κάπου πρέπει να εμπνευστούν πριν γεμίσουν τις παραλίες και τα πεζοδρόμια.

Ημέρες χαλάρωσης στην Ελλάδα και αυτό που συναντά κανείς με την πρώτη ματιά δεν είναι παρά μία περίτρανη ξεγνοιασιά, που συνοδεύεται από αγωνία για τις διακοπές και τα μπάνια, λες και μόνο αυτά είναι που θα μας κάνουν να νοιώσουμε καλύτερα. Μιλάμε για μια εποχή όπου το να ανταλλάσσει κανείς απόψεις -έστω και μέσω διαδικτύου- φαντάζει σπατάλη χρόνου καθώς το ενδιαφέρον εξαντλείται στο πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις θα ανοίξουν οι οργανωμένες παραλίες και πότε θα έρθει ο Αύγουστος για να ξανοιχτούν κάποιοι με τα φουσκωτά τους στα πελάγη.

Αυτό βέβαια, δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αφού το κύριο θέμα και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι πότε θα ξεκινήσουν οι αεροπορικές πτήσεις, για να απολαύσουν οι μασκοφόροι τουρίστες τις διακοπές τους στους καλοκαιρινούς προορισμούς. Εμάς βέβαια, αυτό μας καίει περισσότερο, γιατί από τον τουρισμό η οικονομία μας ανθεί. Δεν βλέπω, όμως, το παραμικρό ενδιαφέρον για την πνευματική εκγύμναση, ούτε την καλλιέργεια της Παιδείας, που τόσο λείπει από την κατά τα άλλα ενωμένη Ευρώπη.

Τουναντίον, παρατηρώ ότι τα πειράματα στους ανθρώπους εξακολουθούν να έχουν την τιμητική τους, πολύ δε περισσότερο όταν με αυτά τα πειράματα ενισχύεται στο έπακρο η παρατεταμένη σιωπή.

Κύριο θέμα λοιπόν, η χαλάρωση των μέτρων κατά του κορωνοϊού και οι ευχές για καλό καλοκαίρι. Ποτέ άλλοτε δεν ξανάρχιζε έτσι η άνοιξη, ποτέ δεν γέμιζαν οι παραλίες από τον Μάιο, ποτέ δεν έσπευδαν όλοι να σκέφτονται πότε θα πάρουν άδεια για τα καλοκαιρινά τους μπάνια και εξορμήσεις. Οι εποχές, όμως, έχουν αλλάξει δραματικά, το κλίμα το ίδιο, οι επιθυμίες των ανθρώπων έχουν μεταβληθεί στο έπακρο.

Αν θα έπρεπε κανείς να απεικονίσει την σύγχρονη  πραγματικότητα, θα το έκανε με μία και μόνο λέξη: όνειδος. Οτιδήποτε άλλο περιττεύει για να αντικατοπτρίσει την πραγματικότητα. Όνειδος για το πού έχει φτάσει το πράγμα, όνειδος για την νοοτροπία, για τις συνήθειες, για το κακό παράδειγμα της Πολιτείας.

Όμως, σε ψευδεπίγραφη δημοκρατία ζούμε, με διεφθαρμένους θεσμούς, μην το ξεχνάμε. Αυτοί που ξέρουν, δεν ντρέπονται να πουν για άλλη μια φορά την αλήθεια, όσο γραφικοί και αν φαντάζουν. Δεν περιμένουν απαντήσεις από smartphones και tablets. Δεν τους αγγίζει η απόσταση γιατί πάντα σε απόσταση από την ρουτίνα ζούσαν.