Αντιγράφω από την χθεσινή ειδησεογραφία: «Μέχρι την Τρίτη, 3.743 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους από Covid-19 στη Σουηδία, μία χώρα με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων. Η Δανία, η Φινλανδία και η Νορβηγία που η καθεμία έχει περίπου 5 εκατομμύρια κατοίκους καταγράφουν 551, 233 και 300 θανάτους, αντίστοιχα». Δηλαδή εκεί, με πληθυσμό όσο και ο δικός μας, έχασαν τη ζωή τους, από τον ιό, 22,5 φορές περισσότεροι άνθρωποι, από όσοι στην Ελλάδα. Και γιατί; Διότι είχαν μιαν άλλη προτεραιότητα: Πώς θα αποφύγουν το «υψηλό κόστος για τη δημόσια υγεία και την οικονομία».

Αλλά οι ζωές τόσων χιλιάδων ανθρώπων πήγαν και συνεχίζουν να πηγαίνουν, καθημερινώς- τελείως αδικοχαμένες. Διότι η οικονομία αυτής της χώρας με την ισχυρή βιομηχανία από όπλα και οχήματα ως χαρτοπολτούς, ξυλεία και έπιπλα- κάθε άλλο παρά έμεινε αλώβητη. Αντιθέτως, όπως παραδέχονται τώρα οι υπεύθυνοι, «η χώρα κατευθύνεται τώρα προς τη χειρότερη ύφεση από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».

Έτσι, για να μάθουμε να εκτιμάμε ό,τι έχουμε.

*** Η Ελλάδα, χωρίς την βιομηχανική υποδομή της Σουηδίας, εκτιμάται ότι θα έχει ύφεση 9%.

*** Στη Σουηδία, παρά την άδικη θυσία τόσων ανθρώπων, θα έχουν, όπως δήλωσε προχθές η υπουργός Οικονομικών Μαγκνταλένα Άντερσον, ύφεση 7%. Παραδέχθηκε ότι η χώρα της «αντιμετωπίζει μια πολύ βαθιά οικονομική κρίση». Και ότι έκαναν λάθος στις εκτιμήσεις τους: «Η βαθιά ύφεση της οικονομίας συμβαίνει πιο γρήγορα απ' ό,τι περιμέναμε».

Την ίδια ώρα, από την αρμόδια υπηρεσία διαχείρισης του χρέους, αποκαλύφθηκε «αύξηση-ρεκόρ, κατά 30 φορές, του δανεισμού για την κάλυψη έκτακτων δαπανών εν μέσω ρεκόρ απωλειών θέσεων εργασίας». Ενώ μια άλλη επίσημη έρευνα κατέδειξε ότι το 40% των επιχειρήσεων στον τομέα των υπηρεσιών της Σουηδίας φοβούνται πλέον την πτώχευση.

Άξιζε λοιπόν, ή όχι, να υποστούμε την ταλαιπωρία της «καραντίνας», των αυστηρών μέτρων περιορισμού, προκειμένου να έχουμε μόνον 166 νεκρούς, αντί 3.743;

Αυτό που έχουμε ήδη κερδίσει πρέπει και να το προστατεύουμε. Με κάθε τρόπο. Και η πολιτεία, και κάθε πολίτης χωριστά. Ώστε να παραμείνει η χώρα μας ένας «ασφαλής προορισμός», όπως προδιαγράφεται διεθνώς, για τους τουρίστες. Που τόσο τους χρειαζόμαστε. Γι' αυτό δεν επιτρέπονται υπερβολές στην χαλάρωση. Που φθάνουν ως την επιστροφή των μαθητών του δημοτικού, κατακαλόκαιρο, στα θρανία, λες και θα γίνουν, τώρα, σοφότεροι οι ...μπόμπιρες.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr